Tatlı Hata

30. Bölüm

İyi okumalar!

****

İnsanın düşüncelerinin ne yöne gideceğini kimse tahmin edemez. O anki ruh halin tamamen seni yönlendirdiğinde nefes dahi alamayacağım zamanlar oluyor. Genç kız odasına çekildiğinden beri uzandığı yatakta çivi varmış gibi dönüp duruyordu. Bir türlü düşüncelerini toparlayamazken hala akşam kıyılan nikahını düşünüyordu. Nikah boyunca annesi ile göz göze gelmemek için büyük çaba harcamıştı. Annesinin neden o şekilde davrandığını biraz düşününce anlayabiliyordu. Yine de kendisine konduramıyordu. Bunca zaman ailesinin bir dediğini iki etmezken, her zaman açık bir sayfa gibi onlarla konuşurken güven verememiş olmayı yediremiyordu. Odasının kapısı tıklatılıp açıldığında genç kız yerinde doğrularak sırtını yatağın başlığına yaslamıştı.

"Gelebilir miyim kızım?" Emine Hanım gece boyu yüzü gülmeyen kızını merak ettiği için daha fazla dayanamayarak odasına gitmişti. O da farkındaydı Arya'sı ona çok kırılmıştı.

"Gel anne," Arya bakışlarını kucağında birleştirdiği ellerine çevirdiğinde Emine Hanım ağır adımlarla kızının yanına yaklaşıp yanına oturdu. Bir eli ağır bir şekilde kalkarak kızının gece karası saçlarıyla buluşurken Arya boş bulunarak irkilmişti.

"Seni korkutmak istememiştim Arya," annesinin üzgün çıkan sesi ile Arya başını kaldırıp kadına baktı.

"Korkmadım anne, sadece boş bulundum."

"Sabah olanlar..." Arya annesinin susması ile bakışlarını ona çevirdi. Kadının sözlerini toparlamaya çalıştığını görünce derin bir iç çekmişti.

"Sorun değil anne, sana kızmıyorum."

"Kızmıyorsun ama kırıldın annene. Yine sessizleştin, konuşmuyorsun. Bu beni çok üzüyor. İçinden geçenleri açık açık söylemelisin."

"Neyi değiştirecek anne, bu yaşıma kadar sizden bir şey saklamadım. Özellikle Alya ve senden anne, demek ki istediğiniz güveni size veremedim."

"Öyle değil kızım. Sabah sabah yatağında biri olduğunu görünce çok korktum. Korkumu da yanlış aktardım."

"Önemli değil anne. Artık düşünüp üzülme. Sabah olan sabahta kaldı."

"Sabahta kaldıysa yüzün neden gülmüyor. Nikah kıyılırken bile yüzün gülmedi. Özür dilerim kızım seni kırmak istememiştim." Arya annesinin daha fazla üzülmesine dayanamayarak yerinde doğrulup kadına sarıldı.

"Üzülme artık anne, ben iyiyim. Bu gün çok yoruldum anne. Sabah konuşsak." Emine Hanım kızının yorgun yüzüne bakarak başını sallamıştı. Arya'nın yanaklarını avuçlayarak alnını öperken genç kız annesini daha fazla hissedebilmek için gözlerini kapatmıştı.

"Hayırlı geceler kızım."

"Hayırlı geceler anne," Emine Hanım odadan çıkarken ışığı kapatmıştı. Arya yatağının başucunda ki gece lambasını açarak iyice yatağa gömülürken telefonuna ard arda gelen bildirimle uzanarak telefonu eline almıştı. Mesaj Aras'tan gelmişti. Uygulamada birçok fotoğraf önüne düşerken altında ki not dikkatini çekmişti.

"Gece boyunca o güzel gülümsemeni benden mahrum bıraktığın için çok üzüldüm. Nikah için acelemi ettik diye düşünmeden edemiyorum!" Arya son cümle yutkunmuştu.

"Pişman mı oldun?" Kızın mesajı anında cevaplanmıştı.

"Asla, ama senin pişman olmandan korkuyorum."

"Asla!" Arya'nın mesajı genç adamı gülümsetmişti. Bu mesajına da yansımıştı.

"Çok garip!" Arya gelen mesaja bir süre baka kalmıştı.