Tatlı Hata

35. Bölüm

Keyifli okumalar arkadaşlar...

***

Genç kız şaşkınlıkla karşısında ki kadına bakarken kısa bir süre duraksamıştı. Kadının kapıyı geriye kadar açması ile kendine gelen Arya hafif gülümseyerek "Hoş geldin Seda, seni beklemiyorduk," diyerek kadının önünde durmuştu. Arya'nın samimi karşılaması kadının ifadesinin gevşemesine neden olurken genç kıza başını sallayarak "Son anda karar verdik, sonuçta abim evleniyor," dedi. Arya gülümseyerek içeri girerken Seda da onu takip etmişti. Salona girdiğinde aile büyükleri genç kızın etrafını sarmıştı. Yanına gelenler Arya'nın güzelliği karşısında maşallah derken bir köşede duran Alya oldukça sessizdi. Eve geldiğinde Seda'yı görmeyi beklemiyordu.

"Maşallah kızım pek güzel olmuşsun." Hatice Hanım torununu okumaya başladığında Emine Hanım gözleri dolmuş bir şekilde onları izliyordu.

"Ola Hatçe, getur gelunumi haburaya!" Asiye babaanne kadına seslenirken kalabalık arasında kaynayan kadını gören Arya ağır adımlarla yaşlı kadına yaklaşmıştı. Elini öperken Asiye Hanım ellerini açıp dua ettikten sonra kızın üzerine tükürmeye başladığında onun tavrı köşede dikelen Zeynep ve Gülşen'i güldürmüştü, Alya kaşlarını çatarak onlara gülen iki kıza bakmıştı.

"Çok gülme Zeynep'cim, yakında senide böyle okuyacak!" Alya'nın sözleri ile Gülşen gülmesini saklamaya çalışmıştı.

"Sen benimle uğraşmayı bırak da Seda denen kadına öldürecek gibi bakmayı kes. Herkes sana bakıyor." Alya omzunu silkelerken Zeynep başını iki yana sallamıştı.

"Alya, bu gün kardeşinin en önemli günlerinden biri. Lütfen kendine hakim ol."

"Yapamıyorum Zeynep, şu kadın yüzünden Arya evleniyor. Onun saçma kıskançlığı yüzünden Arya'nın hayatı değişti."

"Arya halinden memnun Alya, artık unut şu olayları. Eğer o kadının kıskançlığı olmasaydı Arya ile Aras tanışamazdı. Her şerde bir hayır vardır boşuna demiyorlar." Zeynep'in sözleri ile bakışları ikizine dönmüştü. Arya o kadar mutlu görünüyordu ki onun mutluluğuna gölge düşürecek bir olay çıkarmak istemiyordu. Köşesine çekilerek olayları izlemeye başladı. İçini bir hüzün kaplamıştı. İkizi ertesi gün aileden kopacaktı. Alya bakışlarını diğer yarısının üzerinden çekmezken hissetmiş gibi Arya da ona bakmıştı. Yüzüne oluşan hüzünlü gülümseme ile Arya kaşlarını çattı. Tek kaşını kaldırarak işaret ettiğinde Alya işaretin ne olduğunu elbette anlamıştı. Eteklerini tutarak ağır adımlarla odasına doğru ilerlemeye başlamıştı. Biliyordu ki Arya da peşinden gelecekti.

"Alya?" Alya odaya girerken arkasından gelen ikizine döndü.

"Yardıma ihtiyacın var mı?" Alya gülümseyerek genç kızın kabarık kıyafetini işaret etmişti.

"Şuanda gerek yok Alya, göründüğü kadar rahatsız edici değil. Tarlatanı biraz kısmak gerekiyor sadece." Alya gülümserken Arya dikkatle ona bakıyordu. İkili odaya girdiğinde Arya ikizine dönerek bakmıştı.

"Ne?"

"Neyin var Alya, kuaförden geldiğimizden beri yüzün asık."

"Sanırım bizden ayrılacağını yeni yeni fark ediyorum." Alya'nın hüzünlü sesi Arya'nın da yüzünün asılmasına neden olmuştu.

"Biz ayrılabilir miyiz Alya, sen benim diğer yarımsın. Belki eskisi gibi sürekli aynı evde kalamayacağız ama her zaman yanında olacağım." Alya kıza sarılarak derin bir iç çekmişti.

"Haklısın ama elimde değil ne yapayım?"

"Ya sen gidince ben ne yapacağım Alya, ben evlenerek ayrılıyorum ama sen..." Arya duraksamıştı. Alya'nın son kararı ile asıl aileden kopacak kişi olanın Alya olduğunu biliyordu. İkizi henüz farkında olmasa da çıkacağı yol çok uzun olacaktı.