AS #2: Need You Now

Chapter 27

          Umabot ng one month bago ko nasabi kina mama na kami na ni Shaunne. Their reaction is not surprise. Talagang inaasahan na nilang mangyari iyon.
          Time fly so fast. We we’re in relationship for three months I think? Gosh. I hate how I forgot things like this. Ito rin minsan ang pinag-aawayan namin. Kasi nga hindi ko maalala minsan na monthsary na pala namin.
          Nakasama ko siya sa eighteen birthday ko. Medyo nagtatampo nga siya that time kasi naasar ng sobra before my birthday. Hindi niya ako nasamahang bumili ng mga ingredient kasi may practice sila. Kaya sinabi ni mama na magpasama muna ako sa pinsan ko. May motor kasi ang mokong na iyon.
          Kaya ayon na nga. May naisip na kalokohan sa isip ko. I took a picture of my cousin back carrying the ingredients. Then, send it to him. Saying, “he is so gentleman”.
          Kaya during my special day, hindi maipinta ang mukha niya. Para na siyang sasabog. Lalo na at nakita niya sa bahay ang pinsan ko. Iniisip niyang pinapalitan ko siya.
          Kay kuya siya nagtanong kung sino ang kasama ko. At tawang-tawa ako naging reaksiyon niya. Priceless so much. Isang mahigpit na yakap ang binigay niya sa akin after malaman ang totoo. Nag-sorry pa nga sa immaturity niya. Kahit na kasalanan ko naman ang bagay na iyon.
          “You think mas bagay ito sa akin or itong isa?” Nandito ako sa apartment niya. Yes. Kumuha siya ng apartment malapit sa school. Solo niya lang ito.
          Kasalukuyan siyang namimili ng susuotin sa gaganapin na ball tomorrow evening. Naghihintay pa ako na may mahanap si ate Monique. Wala pa talaga akong susuotin.
          Dapat kasi ay ako na maghahanap. Pero kumontra sila. Hayaan ko raw si ate Monique na ang maghanap at pumili sa susuotin ko. Baka raw ay simple lang ang piliin ko. Kailangan daw sulitin ang ganitong pangyayari sa buhay. Dahil once in a life time lang ito mangyayari.
          No choice kun’di pumayag na lang. May iba pa ba akong pagpipilian? Eh pinagtutulungan na nila.
          “Pareho lang naman sila eh. Paano ako pipili niyan?” Kamot sa ulo na tanong. Parehong black coat ang pinakita niya sa akin. Same design din. So, anong pagpipilian ko niyan. “Black or black? Gano’n ba? Siguro mas bagay sa iyo ang or.”
          “Ay oo nga pala. Sorry na,” sabay tawa ng ma-realize na tama ako.
          “Kahit ano na lang diyan. Babagay naman sa’yo,” masiyadong pinaghandaan talaga. May iba ba siyang isasayaw? Ayos lang din naman. Minsan kailangan din mag-enjoy sa ganoong party but with limitation.
          “Ano pala susuotin mo bukas?” Curious na tanong niya habang nilalagay sa hanger ang kaniyang susuotin bukas.
          “Hindi ko pa alam. Mamaya pa pag-uwi. Si ate Monique na kasi ang namili. Wala silang tiwala kapag ako pa gagawa,” I heard him chuckle. Kaya masamang tingin ang pinukol ko sa kaniya. Tinatawanan pa talaga ako.
          I help him na ayusin ang mga nagkalat na mga damit dahil sa pamimili. Ayaw na niya raw bumili ng bago. Isang beses pa naman daw nasuot ang mga iyon.
          ”Susunduin kita bukas. Kaya hintayin mo ako. Around 5:30 nasa inyo na ako,’’ I nodded. Ayusin na rin iyon. Para hindi na kami mahirapan pang maghanap ng masasakyan.

•••••••••
          “Sabi na eh. Babagay sa’yo ang ganiyang kulay,” natutuwang pahayag ni ate Monique habang nakatingin sa akin. I look at my reflection in the mirror. I can’t do anything but to agree. Bagay na bagay niya sa akin.
          I’n wearing an off shoulder with a bra curve red gown. Sakto lang ang laki nito sa akin. Tuwang-tuwa sila sa damit na suot ko.
          Next is she did my make up and hairstyles. Nagtatalo pa sila kung ano ba dapat ang gawin. Hindi man lang ako tinanong. Ako naman ang ma-make up’an nila. Sila na talaga ang nag-decide.
          “Your gown suit on you.” Nilahad ni Shaunne ang kamay sa akin. Masayang tinanggap ko ito. Hindi ko naisip noon na may magiging partner ako sa ganito. At boyfriend ko pa. Iniisip  noon na baka in college or after college saka pa ako magkakaroon or papasok sa isang relasiyon.
          But here I am. Pumasok na. At mukhang hindi ko pagsisisihan ang ginawang desisyon. Hindi na sila masiyadong nakapag-usap ni kuya. Nagpaalam na kami sa kanila.
          Inaalalayan niya akong maglakad. Hindi pa masiyadong sanay sa heels. Kaya minsan ay muntikan nang matapilok. Mabuti na lang nandiyan siya. Naiiwasan din naman.
          “You brought car? Ikaw ba magmamaneho?” Inaasahan kong ang motor niya ang nakaparada. Pero hindi pa. Isang blue car ang nasa harap ko. Mukhang bagong linis.
          “You think I let you na sumakay sa motor with that outfit? Hindi bagay, my love.” Pinagbuksan niya ako ng pinto. I highly appreciated of his effort.
          Nakalimutan ko ring mayaman pala siya. Simula no’ng nanligaw siya hanggang ngayon, hindi na ako nagkaroon ng pagkakataon ulit na makita parents niya. If he is legal in my side, ako naman ay parang hindi pa.
          I’m wondering. Kailan niya ba ako ipapakilala sa pamilya niya? Lahat ng members sa pamilya ko ay kilalang-kilala na niya. Madalas din ay nakakasama namin sila Mia tuwing aalis kami at ako ang nagbabantay.
          Pero kahit isang beses, kahit sa isang meal, hindi ko pa nakakasama ang pamilya niya. Iyong parents niya lang nakita ko at not his siblings. Hindi na rin nag-stalk sa account niya if may family.pictures na posted pa roon. I'm just waiting for him na ipakilala sa kanila bilang girlfriend niya.
          “Hey, are you okay? Ang lalim yata ng iniisip mo.” Sabay tapik ng balikat ko. He sound worried. Hindi ko napansin na malalim na pala ang iniisip ko.
          “Wala Ito. Kinakabahan lang ako sa ball,” which is halfway true. Nakakaba talaga. This is my first time. May Jsprom naman before pero simple dress lang.
          “Don’t be. Just enjoy this night. Okay?” I nodded. Ganiyan din ang paalala nila sa akin. Enjoy ko raw ang gabing ito. I should make it memorable and enjoyable.
          A minutes pass ay nasa harap na kami ng gate. Mula sa bintana ng sasakyan, mapapansin na ang naggagandahang suot ng mga ibang students. Halatang pinaghandaan.
          Naunang bumaba si Shaunne. Then, he open the door for me. Sa may gate, naabutan namin sina Arabella na naghihintay.
          “Ay Pak. Nalamangan kagandahan ko.” Niyakap niya ako and I do the same thing. Mahinang hinampas pa ang braso niya. Niloloko niya ako.
          “At least maganda ka pa rin,” she look disappointed at may response. If I’m not mistaken ay inaasahan niyang itatanggi kong nalamangan siya. Masiyado na siyang nasasanay kung gano’n. I laugh mentally.
          “Pero in fairness. Sasali tayong may partner ngayon. Unlike sa JSProm.” Magkasabay kaming naglalakad. Pero may distansiya. Baka mamaya ay mag-apakan kami ng damit.
          “And mas memorable ito compare before baby,” ayan na naman sila. Magsisimula na naman silang maglampungan. Ang cheesy ah.
          Nauna na kami ng bahagya. Kasi for sure ay maglalandian ang mga iyon. Nakahawak ako sa braso ni Shaunne. Nagkukuwentuhan lang kami.
          Sa loob ng gymnasium ay maganda ang naging preparation. May pagka-dim ang lights. May iilang upuan at round table sa sulok. Bakante ang sa gitna para sa sayaw.
          Umupo kami sa isang round table with four seaters. Magkatabi sila at magkatabi kami. Gusto ko pa sanang magkatabi kami ni Arabella. Pero ayaw niyang lumayo sa boyfriend niya. Ang sarap nilang pagbuhulin. Sa totoo lang.
          “Before we started this Senior ball. I’m here to thank you all for joining this event.” Marami pang introduction of guest and sponsors. Hanggang sa palaro at sayawan na. Kami ang mag-partner dalawa. May part na nagpapalit-palit kami ng partner.
          After the dancing part, kakain na rin kami sa wakas. Bumalik kami sa upuan namin. Nagkukuwentuhan kami ng may lumapit sa puwesto namin. I think kaklase ni Shaunne. Dahil walang bakanteng upuan ay nakatayo ito sa tabi niya.
          “Shaunne, hinahanap ka ni Cara sa akin kanina. Mukhang hinihintay ka niya kanina pa. Sino ba ang partner mo? Akala ko ba siya?”
          Nagsalubong ang kilay ko sa narinig. Who’s Cara? Kaklase niya ba? Or what? May dapat ba akong ikabahala?
          Palihim na pinilig ang ulo. I'm here again with my thoughts having a doubts kahit wala naman dapat.
          “I already told her na may ka-partner na ako. So, bakit niya pa ako hinihintay?” Parang walang pakialam na sagot niya. Nasa pagkain lang ang tingin niya.
          I look at the two in front of us, Arabella and Brylle. Asking what’s going on. But both of them shrugged their shoulders. Like they also didn’t know.
          “But, she still assume na papayag ka. ‘Yon ang sinabi mo sa kaniya last year, right? Pinangako mo pa ‘yon sa kaniya,” he sounded like confuse and may isa pang emosiyon na hindi ko mapalanganan.
          “You know who’s her partner?” Parang naagaw naman niya ang atensiyon ni Shaunne. Napatigil ito sa pagkain at tumingin sa kaniya at nagtanong.
          Alam kong walang dapat na ikaselos. Kasi simple question and interaction lang naman ‘yon after all. Bakit parang nagbago ang emosiyon niya after knowing who’s the partner of the girl name Cara. Kung kanina walang emosiyon. Ngayon ay may kakaiba sa emosiyon.
          “Your ex best friend, David.”