GRACE
“Saang hospital tayo?” Sinabi ko ang address sa kaniya. Tahimik lang ang biyahe. Pero dahil uwian na both students and employees ay medyo traffic sa daan. While waiting, my phone beep.
From: Arabella
What did I do? Where are you na ba? Nag-cr lang naman kami. Pero pagbalik ay wala ka na. May nagsabi na magkasama pa kayo ni Shaunne.
Wala sana akong balak reply-an siya. Sa pag-aakala na uusad na ang biyahe. Pero nang mapansin na traffic talaga. Nag-reply na lang ako.
To: Arabella
Wow naman. Bakit parang kasalanan ko pa na umalis na ako? Sira ka. Hindi kayo nagpaalam.
Gigil niya ako. Anong ini-expect niya? Maghihintay talaga ako? Ano bang Malay ko kung babalik ba sila? Wala. Wala akong kamalay-malay sa bagay na ‘yon.
From: Arabella
Sorry na kasi. Hindi na mauulit. Promise. Where are you na ba? Magkasama ba kayo ni Shaunne?
Kahit papaano ay umusad na rin ang biyahe. Nagpatuloy pa rin ako sa pagta-type.
To: Arabella
Yes. Magkasama kami ngayon. Pero huwag ka ng magtanong pa.
To: Arabella
By the way. Bakit ka pa pala pupunta sa kaniya kanina kung magkikita rin pala kayo mamaya?
Hindi ko alam ang reason kung bakit magkikita sila mamaya. Wala rin akong pakialaman. Pero ‘yong tanong ko. Kailangan ng reason or sagot.
From: Arabella
Wala lang. Gagamitin ko kasi ‘yon mamaya sana. Pero mukhang mamaya ko pa naman makukuha. Kaya ayon.
Hindi na ako nag-reply pa. “Salamat sa paghatid.” Huminto ang motor sa harap ng hospital. Bumaba. Tinanggap ang helmet at binalik sa kaniya.
“Your always welcome. See you around,” isang tango bago siya tuluyang umalis. Wala na ba siyang bagong linya? Lagi na lang gano’n?
Hindi sa ano. Pero malay natin may iba pa pala siyang masasabi aside roon. Hindi ko na lang inisip ang bagay na iyon at pumasok sa loob. Sa front desk muna para magtanong sa room number kuya.
I forgot to ask earlier to Ate Monique about kuya’s room number. After I know ay pumunta na agad roon. The door is not totally close. From here at front of door. Makikita ko silang nag-uusap. Hindi pa nila ako napapansin. Hindi muna ako pumasok.
“Bumubuti na ang kalagayan mo, Mr. Abiar. Wala ring mga buto mo o inner parts ang naapektuhan. In no time, you're discharge. After we run some test na magpapatunay na okay ka na talaga.” The doctor said.
Nakahinga ako ng maluwag. Bumubuti na nga talaga ang kalagayan ni kuya. Sana lang mas maaga siyang ma-discharge para hindi masiyadong malaki ang babayaran.
Kahit naman sinabi ng amo ni ate Monique na ang amo niya ang magbabayad. Puwede na siyang magtagal dito. Nakakahiya naman sa amo ni ate Monique.
Yumuko saglit pagkalabas ng doctor. Bago pumasok. “Lumalakas ka na ba kuya? Ready na magsugal ulit?” Panimula ko sa kaniya. It is sarcastic. Napipikon na ako.
Hindi ito ang first time na nasaktan siya dahil sa pagsusugal. Pang-apat na beses na ito. Ngunit ito ang pinakamalala sa lahat.
“Hindi na ako babalik ulit sa pagsusugal, Grace. Ayoko na no’n. Maghahanap na rin ako ng trabaho. Ayokong maging tambay sa bahay lang,” isang kunot sa noo ang ginawa ko. What does he mean?
“What? Don’t tell me natanggal ka sa trabaho mo before ka nabugbog? Gano’n ba ‘yon, kuya?” Nag-iwas ng tingin si ate Monique. Habang si kuya ay hindi makatingin sa akin.
YOU ARE READING
AS #2: Need You Now
Teen Fiction"Don't love someone more than yourself if you don't want to break yourself apart." Grace raise believing that motto in her life. She find it lame when someone being so much crazy over love. Just because the reason that they need the man for their li...
