AS #2: Need You Now

Chapter 37

GRACE

Humming under the tree in the backyard. Inhaling the fresh air from the tree. It's kinda relaxing to my body. The bird sing along with me. What a great morning to me.

It's a Sunday morning. Katatapos ko lang magsimba kasama ang ka-close naming kapit-bahay. Bigla na lang niya akong inaya kagabi na magsimba kami. Wala rin namang gagawin ngayon kaya pumayag ako.

With the help of attending the mass in the church. I feel....... I feel a little bit clean and clear in my mind. Parang ang lakas ng impact after hearing the words from the God. Biglang nawala ‘yong mga mabibigat kong iniisip at alalahanin.

It feel surreal going back to God. I’m a believer of God but not going in church. Not all attending the mass and going to church has a strong faith in the God. I’m not saying na silang lahat. Yet, some of them. Parang hindi galing sa simbahan kung umasta.

Isang kalabog mula sa loob ng bahay ang nagpawala sa mga inisip ko. Tila bumalik sa reyalidad. I ignore it at first, yet naulit siya. Nagtataka na tumayo. Nag-umpisang naglakad papunta sa loob ng bahay.

“I can’t understand why until now...until now they can’t accept me Gela? Ano bang mali? I’m trying my very best to bring back the bond of our family. Pero bakit gano’n? Bakit ang hirap-hirap namang magtagumpay?”

Bubuksan pa lang ang pinto ng kusina. Rinig na rinig na ang tila galit na boses ni papa. Hindi ko alam na narito pala siya. Akala ko sa susunod na linggo pa siya dadalaw.

“Would you please come down?” Bahagya akong sumilip sa nakaawang na pinto. Bubuksan ko na sana talaga ito kanina ngunit napatigil dahil sa pasigaw na salita ni papa.

“I told you na dapat ako na ang naunang kumausap ulit sa kanila. Then, tayong dalawa. ‘Yon ang usapan di’ba? Pero anong ginawa mo? Nauna kang pumunta roon na hindi mo man lang sinasabi sa akin. Ano ba naman ‘yan?” Problematic voice added from her. Palakad-lakad siya at hindi mapakali.

What’s the matter? Tungkol saan ba ang pinag-uusapan nila. “What can I do? Excited akong mabuo ulit ang pamilya natin. Isa pa, sawa na rin ako sa pagtatago ng lihim. Naaawa na ako kay Grace. Baka mamaya ay kung anu-ano na ang mga pumapasok sa isip niya dahil sa mga nangyayari. Baka kung ano pa ang mangyari sa kaniya kung sakali.”

Something touch my heart dahil sa narinig ko. Kahit papaano pala, matindi ang concern nila sa akin. Pero hindi rin naman sila nagkakamali. Kung anu-ano na nga lang talaga ang pumapasok sa isip ko. Lalo na kung hindi buo ang mga sekretong malalaman. Parang nakakapanghina na puro mga negative thoughts ang nasa isip. Kahit sinisikap na gawin itong positive.

Minsan kasi dumadating talaga sa buhay ng tao na nahihirapang makaahon sa sariling emosiyon at iniisip. Kahit anong pilit na dapat maging positive lang para maging okay ang lahat. Hindi pa rin maiiwasan na mas manaig ang negative. Dahil doon, nakakagawa na tayo ng mga decision at action na either nakasasama or nakabubuti para sa atin. After realizing na may, possible, mali na pala tayong nagagawa. Regret will be follow. Because we can’t undo what happened a while ago.

Umupo ako sa may bukana. Bahagya na rin nabubuksan ang pinto. Isang likot lang ng mata. Agad nilang mapapansin na may tao rito. I want to hear kung ano man ang pag-uusapan nila. Just to make sure kung makabubuti ba ito sa akin or what.

“Maiintindihan ni Grace ang bagay na ito. Ipapaintindi natin sa kaniya ng mabuti. Ang dapat na problemahin natin ngayon is paano natin sila mapapayag,” sinong sila? Mapapayag saan, ano? Kapag ganitong nakiki-chismis ka lang, ang daming tanong talaga ang maglilikot sa isipan mo.

“Maiintindihan niya pero malilito pa rin siya,” ako pa rin ang pilit na ipasok ni papa sa usapan nila. Bakit ako lang? How about si kuya? Don’t tell me alam na niya ang bagay kung ano man ang tinatago niya? Pero paano? Paanong siya lang ULIT? Ang daya naman eh.