AS #2: Need You Now

Chapter 25

GRACE

"Wow. Naging masunurin kayo. Complete attendance tayo."

Napakahimala na sa isang event ay complete kami at walang mala-late. Madalas mga late comers sila. Nakakatamad daw kasi kapag may mga ganitong event. Maraming eme eme bago magsimula.

May mga instruction silang binibigay. A simple instruction and reminders to avoid accidents. Mataman lang akong nakikinig. Maya-maya ay mag-uumpisa na. Maaari kaming maghiwa-hiwalay. Depende sa kung sino ang tatakbo o hindi.

Sa una ay tumatakbo ako. But not as competitive. Parang jogging lang gano'n. Medyo napahiwalay na rin ako sa mga kasama. Si Arabella naman ay hindi ko mahagilap. Simula ng dumating ako. Hindi pa nakikita ang gaga. Dumaan nga ako sa kanila para sana sabay na kami. Pero wala na raw.

Hindi ako nasundo ni Shaunne. Matatagalan pa raw siya bago pumasok. I don't know either kung narito na ba siya. Walang message from him. But it's okay. While jogging. May nagtakip bigla ng mga mata ko. Kung hindi lang nalanghap ng ilong ang familiar na pabango. Baka nabugbog ka na.

Because of what he did, I stop the jog. "Hindi mo ako maiisahan. Masiyadong halata ang perfume mo," he laugh bago pinakawalan ang mata ko.

"Hindi naman masiyadong halata na alam na alam mo na ang perfume na gamit ko," nakangiting sumabay siya sa paglalakad ko. Yes. Imbes na magjo-jogging or running. Naglalakad na lang kami. Just like some few na nakakasabay namin.

"Hindi talaga masiyadong halata," nakisabay na lang ako sa kalokohan niya. Halata na aakbayan niya sana ako pero hindi niya tinuloy. Akala niya ah.

"By the way, kanina ka pa?" I change the topic. Hindi ako masiyado maalam sa pagsisimula ng usapan. Between I and Arabella, siya madalas ang nagbubukas ng mapag-uusapan.

"Hindi naman masiyado. Pero sakto lang para marinig 'yong instructions and reminders na binigay," ow. Hindi ko lang talaga siguro siya napansin sa sobrang tao na naririto. Lahat kami ay pinapunta. Kapag hindi kikilos sa hanapan, hindi mo makikita hinahanap mo.

"Nakita mo ba sina Arabella? Kanina pa sila hinahanap ng mga mata ko. Pero hindi man lang mahagilap." Kung saan-saan na lang napapadpad ang babaeng iyon. Para siyang kaladkarin na sa lagay na iyon.

"Magkasama sila ni Brylle. I think nasa unahan na 'yon. Tumatakbo habang nagho-holding hands," ay iba. Sino na siya no'n? Wala talagang pinipiling lugar ang gaga. Kahit saan na lang aarangkada na.

"Bakit parang naiinggit ka? Gusto mo rin?" He sounded like jealous. Pero para sa akin ay parang tanga naman. Magka-holding hands while running. Seriously? Hindi makapaghiwalay kahit saglit?

"Hindi. May kaselos-selos ba sa bagay na iyon? Kaya ko kayang tumakbo mag-isa. Ikaw din naman ano?" Nag-demo pa siya sa ginawa niyang pagtakbo. Kaya nauuna siya ng kaunti.

He even encourage me na tumakbo na rin. Which is I did. "Of course I can. Tumatakbo nga ako kanina no'ng bigla mo na lang takpan ang mata ko," he just laugh. Pero pakiramdam sells din siya. So, selos na yarn?

"After this, what's your plan?" He ask between our jogging. I shrug my shoulder.

"Maybe na sa gymnasium ako. Laro niyo right?" Akala niya siguro makakalimutan ko. I never watch their practice. Even once. Ayoko lang. Bakit ba?

'Yon din ang reason kung bakit hindi niya ako madalas mahatid or sundo. Nagpa-practice sila. Ibang school ang kalaban. Para mas maging challenging daw ito. One game lang naman ang mangyayari.

"Manonood ka? But I don't you don't like basketball?" Bakas ang gulat at pagkalito sa kaniyang mukha. Maybe Arabella told him na ayoko sa basketball. Kahit manood man lang ay ayokong gawin. May reason kasi ang bagay na iyon. Lahat ng doubt, it started from the past.