AS #2: Need You Now

Chapter 39

GRACE

Time fly so fast. Naging busy ako sa academic stuff. Sunod-sunod ang mga gawain. Malapit na rin ang examination day. Hindi ko na rin masiyadong iniisip pa ang problema sa pamilya.

I’m sure kaya na ‘yon nila mama na lusutan ang mga iyon. Ipapaubaya ko na sa kanila ang mga ganoong bagay. Waiting na lang kung kailan nila ako kakausapin.

Mabuti na lang maganda ang piece of advice na binigay sa akin ni Shaunne. Dahil sa kaniya, gumaan ang isipan at naliwanagan. Ang swerte ko sa kaniya sa mga ganitong bagay. Buti na lang dumating siya sa ganitong pagkakataon. Kung hindi, hindi ko na alam kung ano pa ang mga bagay na gagawin ko. Hindi ko alam kung ano pa ang mangyayari.

“Ay besh. Double date naman tayo. Parang ang boring na kasi na kami lang dalawa ni Brylle always.” Nandito kaming apat sa canteen. Tumambay lang. Parehong walang pasok.

“That would be okay for me. Para naman ma-relax and maging fresh na ang mind ng baby ko.” Sabay gulo ng buhok ko. Parang tanga naman na kinikilig ang kaibigan ko. Mas kinilig pa kaysa sa akin.

“Ganiyan pala kayo, ah. Painggit. Hmmpp,” kunwari nagtatampo. Pero low-key reason para malandi na ulit ang boyfriend niya.

Sabay kaming tumawa ni Shaunne. Parang iisa lang ang iniisip namin. Para-paraan din itong si Arabella eh. Palibhasa, always kong pinagsasabihan sa pagiging PDA nila. Hindi lang sa harap ko, namin. Sa harap na rin ng maraming tao. PDA nga eh.

So, ayon. Napagkasunduan namin after class. Gala date kaming apat. No worries sa akin ang ganoon bagay. Kahit wala naman si Shaunne, sumasama pa rin nila ako. Gano’n sila kasama sa akin. Mabuti na lang ininilibre ako. Kaya ayos na rin. Naging good part nila ‘yon.

Sa ganitong bagay na rin masasabing nakakapag-unwind ako. Kahit papaano, gumaan ang loob at pakiramdam ko. I feel better and good. Tho, there's still a piece within needed to fulfill.

“Your spacing out once again, Love. Hmmmm. Is there any problem? You can share it with me.” Nilalaro ang iilang hibla ng buhok ko habang nakasandal sa balikat.

Nandito kami ngayon sa mga semento na parang upuan. Nauna kaming nakalabas compare sa dalawa. Ang bagal-bagal. Baka naglalandian na naman ulit yon.

“Walang problema. Sadyang may iniisip lang talaga.” Pinagsiklop ko ang dalawang palad namin na nakalagay sa may hita niya.

“Hmmm,” why does it sound like he doesn’t believe my words?

“If could turn back the time, the day, the scenario, may gusto ka bang balikan?” Out of nowhere he ask.

Madalas talaga ang seryoso niya mag-open up ng topic. Nakakahiya naman sa akin na halos ayaw na magsalita. Kung magsasalita man, puro kalokohan lang din ang masasabi.

Pero meron nga ba? May mga bagay nga ba akong gustong balikan? Siguro kung noon ‘yan natanong sa akin, masasabi kong meron. Ang dami nga eh. Ang dami kong gustong balikan. Gusto kong maliwanagan. Gusto kong maintindihan. Gusto kong ulitin ang nangyari para hindi gano’n kasakit.

But I right now? “I guess, I don’t think so. Sa tingin ko wala na. Kung ano ang nasa nakaraan, nando’n na ‘yon. Kahit anong gawin, wala na ring magbabago pa. Kaya maybe, it will be good kung hindi na balikan pa.”

It's more painful if I will go back in past. Kahit na sabihin na may chance na mababago ang Kasalukuyan kapag nagkataon.  But the fate will be the fate. Kasi kung sa future, magkakamali ka pa rin. Mangyayari pa rin.

So, what’s the point para balikan ang nakaraan kung walang magbabago pa rin naman? It would be better to stay in the present and do something to change a little bit the future awaits.