“Hindi ko asawa si Anastacia, Grace. Kapatid ko siya. Hindi rin ako ang ama ng mga anak niya na nakita mo sa bahay. Kun’di anak niya sa kaniyang asawa. Nagkataon lang talaga na hindi mo naabutan pa.”
Tila ayaw mag-process sa utak ang lahat ng nalaman. Kapatid? Walang nangyari? Hindi asawa? Paano? Bakit? Ano?
Gulong-gulo na ang isipan. Tama pa ba itong pumapasok sa isip ko? O baka naman ay ilusiyon ulit para sabihing ayos na ang lahat.
“Hindi alam ni Gela ang lahat ng iyon noon. Nahihirapan akong aminin sa kaniya na kapatid ko si Anastacia. Nahihirapan akong ipaliwanag kung bakit ko siya naging kapatid. Gayong kilala na niya lahat ng pamilya ko. Hindi ko alam kung bakit ako natatakot. Hindi ko alam kung bakit ako nahihirapang sabihin. Sa totoo lang ay madali lang sana. Pero ginawa ko pang complicated ang lahat.” Bow his head out of guilt. While Ninang Anastacia? Remain silent in his side. Nakatutok lang ang mga mata sa akin. Parang sinusuri ang aking magiging emosiyon.
“Paanong hindi mo alam papa? Paanong naisip mong solusiyon ay ganito? Kung saan ay nasisira ang pamilya natin? Kung saan ay naging magulo ang buhay natin? Ano ba kasing meron kung magkapatid kayo o hindi? Bakit ba tila big deal iyon sa inyo? Bakit? Hindi ba siya kayang tanggapin ni mama kung sakali? Hindi mo ba kaya, mama?” Baling na tanong ko kay mama. Kasi naguguluhan ako. Hindi sapat ang mga sinasabi ni papa.
“Hindi. Hindi ako magagalit. Magtataka, oo. Pero magalit? Hindi. Ano ba kasing nakakagalit kung iyong kaibigan at asawa ko ay magkapatid? Dapat nga ay matuwa ako.” Diritsong sagot niya at tila hinuhuli ang mga mata ni papa na naglilikot. Hindi pa rin siya mapakali hanggang ngayon.
“Yon naman pala eh. Kaya bakit? Bakit ganito, papa? Gusto kong maliwanagan ng mabuti. Alam na ba ito ni kuya? Paano? Paanong sa kaniya sinabi niyo at sa akin hindi?”
Pareho lang naman kaming nagtanim ng galit kay papa. Pareho kaming nabigla, nasaktan. Pareho kaming ayaw na siyang makita matapos umalis. Mas matindi pa nga ang galit ni kuya sa kaniya kaysa sa akin.
Kumalat ang balita na naghiwalay sina mama dahil may iba siya. Lagi kaming inaasar na hindi talaga kami minahal ni papa. Mas mahal nito ang kabit niya. Mas lalong tumindi ang pangangaway nila nang mapabalita na may anak na sila at maganda na ang buhay.
Hindi rin nakaligtas sa aking pandinig ang sinasabi ng iba. Mas guminhawa raw ang buhay ni papa nang wala kami. Parang kami pa raw ang malas sa buhay ni papa kaya hindi namin kayang umangat sa buhay noon. Dahil doon ay madalas mapaaway si kuya. Nagsimula na rin siyang sumama sa mga barumbado niyang barkada.
Pero bigla na lang isang araw na kapag may naririnig kaming usapan tungkol sa usapang ama, wala na siyang imik. Pero noon ay agad niyang ikukuyom ang noo. Tila ba ay napatawad o tuluyan ng nakalimutan si papa.
Tuluyan lang siyang nagbago no’ng naging sila ni ate Monique. Kaya masaya akong dumating si ate sa buhay niya. Pakiramdam ko ay may nagbago sa pananaw niya sa buhay.
“Siguro dahil natatakot ako sa puwedeng sabihin ng iba. Sapagkat may nakakaalam ng lihim ng pamilya ako. Natatakot akong umabot sa mama mo, sa inyo ang kuwentong iyon. Maaaring maging dahilan para mas lalo kayong magalit. Or worst ay mandiri sa akin. Hindi ko iyon kakayanin. Mas kaya ko pang tiisin na lumayo sa inyo. Kaysa pandirihan at isipin na kaya ko ring gawin ang bagay na iyon sa inyo, lalo na sa mama mo. Kinain ako ng kaduwagan. Pero hindi pumasok sa isip ko na iyong ginawa kong solution ay naging ganon din ang kinalabasan pala.”
Mas lalo gumuhit ang pagtataka sa aking mukha nang mapansin na tumulo ulit ang luha ni mama. Parang inaalala niya ang totoong kinakatakutan ni papa. Pero ano nga ba iyon?
“Si Anastacia, inakala ng iba na pinsan ko siya at hindi kapatid. Kaya walang nakakikilala sa kaniya masiyado,” mahina ngunit malinaw na pagkakasabi ni papa. Ikinabigla ang narinig. May nabubuo ng hinuha sa isip sa kung paano iyon possible’ng nangyari. May dalawang ideya na mabuti o hindi siya mabuti na paraan na nangyari.
“Paano?” Nanghihinang tanong sa kaniya, sa kanila. I want to confirm kung tama ba ako o masiyado lang sobra ang pagkaka-interpret kung paano nangyari.
“My father behavior suddenly change. When he started using drugs influenced by his own friends. My mother sister is living in a same roof with them temporarily. Walang ibang mapuntahan si tita that time. No problem din iyon kay mama para may katuwang siyang alagaan kaming magkakapatid. Maayos lang ang lahat. Not until, napasobra ang paggamit niya sa drugs. Out of control, hindi na niya namamalayan na nakagawa na pala siya ng mali. And that mistake was having a sex to my aunt. Thrice.”
That is so terrifying to heard. Tumindig ang balahibo ko. At hindi ko rin maiwasang mandiri kaunti. Nakakababoy ang ginawa niya sa sariling sister-in-law.
“Masiyado na siyang high in drugs. To the point, na while having sex ay tinatakot niya si tita. That's the reason kung bakit hindi niya agad nasabi. Yet, no’ng sa tingin ni tita ay sobra na ang ginawa ni papa sa kaniya. Kahit natatakot ay umamin siya kay mama. And she can prove ng may makitang drugs sa mga gamit nito.”
I don’t know what Lola felt no’ng mangyari ang bagay na iyon. Anong ginawa niya? How did she survive? Is she able to forgive them easily? Or it takes time before she finally forgave them?
“Inaway ni mama si papa sa bagay na iyon. At first, tinanggi niya ang kasalanang ginawa. Pero hindi na naniwala si mama sa kaniya. Iniwan siya ni mama at lumipat kami ng tirahan. One week passed, nabalitaan na lang namin na pinakulang ni papa ang sarili. Inamin ang sariling kasalanan.”
I think everything is okay right now. I’m quiet happy na he’s able to realized his own mistake and take the responsibility on it. Maybe, the guilt is within himself after realizing about everything he’d done. Hindi lahat ay kayang gawin ang bagay na iyon. Ang iba ay hahanap talaga ng lusot para malusutan ang ginawang kasalanan. But in lolo case, ginawa niya rin ang tama bandang huli.
“Pero kahit na gano’n, hindi pa rin nakatakas sa amin ang mga masasamang salita mula sa ibang tao. Lalo na at nalaman nila ang totoong nangyari. Na hindi lang dahil sa drugs kaya nakulong si papa. Ang layo rin ng inabot namin. Para lang makaiwas at mapatay ang issue. Nagpakalayo-layo rin sila tita. At matagal-tagal ko ring nalaman na kapatid ko pala siya.”
Habang nagkukuwento si papa, may iilang butil ng luha ang kumawala sa kaniyang mata. Hindi ko alam kung napansin niya ba ang bagay iyon. Ngunit isa lang ang natitiyak ko. Nasasaktan pa rin siya habang inaalala ang nakaraan.
“Kaya ko naman intindihin ang lahat. Kung sana ay pinaliwanag mo ng mabuti sa akin. Pero hindi eh. Mas pinili mong masira tayo. Sa tingin mo ba, nakatulong ang ginawa mo? Hindi! Naging malala ang lahat.” Parang ngayon niya lang din nalaman. Kahit hindi naman. Parang ngayon niya lang nailabas ang tunay na hinanakit.
“Pero iyon lang ba? Bakit hindi mo na lang sabihin lahat? Para isang bagsakan na lang. Mas lalong karapatan niyang malaman ang huli mong lihim sa kaniya.”
Huling lihim? Ito na ba iyon? Ito na ba ang part na masasaktan talaga ako? Hindi ba iyon? “Ano pa ba, papa? Ano pong ibig sabihin ni mama?”
Kaniya-kaniyang pinunasan ang luha. Ako lang yata ang hindi naiyak. Hindi ko pa kayang makiramdam ngayon. Kahit naaawa ako. Kahit gusto kong umiyak. Ngunit ayaw kumawala ng luha. Parang namanhid ako. Mas hinanda ang sarili sa kung ano pa ang malalaman ko.
Ilang sandaling katahimikan ang bumalot sa paligid. Tila walang handang magsalita. Nagpapakiramdaman. Palipat-lipat ang tingin ko sa kanila. Naghihintay kung sino ba dapat ang mauna.
Ninang Anastacia come closer to me. Akala ko ay tatabi sa naiwang kaunting space sa tabi. But I was wrong. Nanlaki ang mata at nakalutang ang kamay sa ere sa bigla niyang pagluhod sa harap ko.
“I know this is not the right time to interrupt for the another revelation. For the truth. I know this should not the right time para umeksena sa eksena niyo. Yet, I need to grab this chance for once. To say sorry to you. Sorry for everything.” Kinuha ang dalawang palad ko at pinagsiklop. Nilagay sa hita at mahigpit na hinawakan.
“I’m sorry for everything I’ve done. From the very beginning until now. I can’t deny the fact that I’m the reason why you’re family ruin. I won’t deny the fact anymore na may hidden agenda ako why I suddenly what to be close to Gela. This another truth, hindi alam ng mama mo. Hindi namin sinabi sa’yo. Natatakot ako sa maaaring gawin mo sa akin kung sakali. Sa laki ng kasalanang ginawa ko. Hindi lang sa buhay mo, pati na rin sa pamilya mo.”
Ang kaliwang kamay ay inabot ang palad ni mama. Bahagya pa siyang lumapit para maabot ang palad. Hindi alam ni mama. Ang tanging alam niya lang ba ay may tinatago pa silang lihim?
“Handa ako sa kung anong gusto mong gawin sa akin after malaman ang parte ng kasalan ko ” Isang hingang malalim ang pinakawalan. Tumingala at pinipigilan ang mga luhang posibleng kumawala.
Mama’s reaction got curious. Kinakabahan lang siya like me. I wonder kung anong nararamdaman niya ngayon? I wonder if how she handle to be calm in this situation.
“I’m sorry. Plinano ko talagang mapalapit sa’yo. I want to be close to you. After kung malaman na asawa ka ng kapatid ko. Gusto ko siyang malapitan at makasama kahit saglit. Siya na lang ang natitira kong pag-asa. I was so selfish back then.”
“Yong plano na kunwari may nangyari sa amin? Ako nakaisip no’n. Yong planong kunwari may nagsumbong sa’yo about sa amin? Ako nag-utos no’n. In short, masira ang pamilya niyo is may original plan. And I’m sorry about that----”
Isang malakas at malutong na tunog ang nagpatigil sa sinasabi ni tita. Huli na para agapan ang pangyayari. Dumapo na ang kamay ni mama sa pisngi ni ninang matapos marinig ang inamin nito.
“How could you do that? Why did you do that? Anong kasalanan ko para gawin mo ito sa akin? Sa pamilya ko? Anong karapatan mong sirain ang pamilya ko?” Ramdam na ang galit sa boses ni mama. Hindi niya maiwasang mapatayo sa tila galit na nararamdaman.
Kahit ako, gano’n din ang nararamdaman. How can she do that thing? Bakit sa amin? Pamangkin niya rin kami. And then, she will betray us. For what reason?
“Gela, I’m sorry. I’m really really sorry.” Tinaboy ni mama ang kamay ni ninang na pilit itong hinahawakan. Nanatiling nakaluhod sa harap niya.
Ngayon lang ako nakaramdam ng sakit. Kung kanina ay naging manhid. Ngayon ay hindi. Ramdam ko na ang pagtulo ng luha sa pisngi. Nasasaktan. Hindi matanggap ang narinig.
“Anong magagawa ng sorry mo ngayon? And come again? That's your original plan?” Sa muling pagkakataon ay nilayo ang sarili kay ninang. Frustration is on it.
Halo-halong galit, lungkot at pighati ang nararamdaman ko ngayon. Kahit sinabi ko ng handa na ako. Magiging handa ako. Pero hindi pa rin pala talaga. Kasi totoo naman talaga. Kahit gaano pa natin ihanda ang sarili, we can’t control our emotion in a certain situation. Dahil hindi hawak ang daloy ng pangyayari.
“Yes. That's my original plan. Wala rin akong balak sabihin kay Gelo ang bagay na iyon. Ngunit nahuli niya ako. Nalaman niyang magkapatid kami. He confronted me about my true motives. Sa una, tumatanggi ako na may pinaplano. But his so persistent na malaman kung nagsasabi ako ng totoo. Until one day, left me no choice kundi aminin ang totoong motibo.”
I keep listening to their conversation. Enough with my inner thoughts and overthinking. This is the real revelation.
“Nagalit ako nang marinig ang bagay na iyon. How could she? Hindi naman ako galit sa kaniya. Hindi niya yon kasalanan. Kasalanan iyon ni papa. I'm about to tell Gela about it. Pero may sinabi siyang nagpatigil sa akin.” papa's voice is broken. Puno ng pagsusumamo at sakit.
“Hindi alam ni Gela na baon ako sa utang. Hindi ko inamin. Utang yon ni papa noon na napunta sa akin ang obligation. Hindi ko sinabi sa kaniya kasi ayokong isipin niya pa ang bagay na iyon.”
“Anastacia offer his motives. In exchange to pay my debts. Kailangan niyang gawin iyon para matakasan niya ang nakaraan and for me? Para iiwas kayo sa gulo.”
“I revise her plan. Kaya humantong sa ganon. I know it wasn't enough to justify. I'm truly sorry. Kapatawaran niyo lang sapat na sa akin.”
YOU ARE READING
AS #2: Need You Now
Fiksi Remaja"Don't love someone more than yourself if you don't want to break yourself apart." Grace raise believing that motto in her life. She find it lame when someone being so much crazy over love. Just because the reason that they need the man for their li...
