ŞEYTANIN ÇIRAĞI

20. Bölüm: "Davet."

the weeknd - after hours 🤤
instagram: siladhikayeleri
tiktok: silassen
gunun IKINCI bolumudur. 19. bolumu atlamayin.

"Ben gerçekten ne diyeceğimi bilemiyorum..." Müdür bey sıkıntılı bir nefes verip "Gerçekten çok özür dilerim." dedi. "İnanın bu kepazeliğin ne mantıklı bir açıklaması, ne de herhangi başka bir şeyi var ama lütfen bize bir şans daha verin. Bunu telafi edeceğime söz veriyorum." deyince Akın bir süre düşünüp "Cık." dedi.

Muhsin Bey'in yüzü düştü. Ben ise bir tık üzülmüştüm. Tamam, sonuçta bu benim sorunum değildi. Benim problemimden çıkalı çok olmuştu ama Akın'ın bizim şirketimiz için ne kadar önemli olduğunu da farkındaydım. Onunla röportaj verecek olmak benim için çok önemli bir şeydi.

Sonsuza kadar şeytanın çırağı olarak kalmayacaktım ya. Kariyerime ihtiyacım vardı.

Akın sanki haftalardır peşinde koşmıyormuşum gibi bunu böyle kestirip atması beni birazcık kızdırsa da, umursamak istemiyorum.

"Buraya geldiğim ilk andan beri ne fark ettim biliyor musunuz?" dedi Akın. "Nedir?" diye sordu Müdür bey. Akın elini saçlarının arasından atıp geriye doğru taradı ve "Sizin beceriksizliğiniz." yutkunduğunda ortaya çıkan adam elmasına baktım. Bir an olsun ondan etkilendiğimi anlayıp hızlıca gözlerimi ondan geri çevirdim.

"Haklısınız efendim." dedi Müdür bey.

Güldüm.

Ama içten merak etmeyin.

"Sizinle raportaj yapmak istemiyorum. Hatta hiç istememiştim ama küçük hanımı kırmak..ımm anlarsınız ya..." deyip Ata'ya döndü ve "Küçük hanım kırılsın istemem." dedi.

Gözlerimi kıstım. O beni mi koruyordu? Yoksa bana mı öyle geliyordu? "O yüzden sizinle raportaj yapmayacağım ama seninle.." deyip gözleriyle beni işaret etti. "Başbaşa bir akşam yemeği yemek isterim." dediğinde odadaki herkesin nefesini tuttuğunu hissettim. -ki buna ben de dahildim-

"Ben mi?" diye şaşkınca sorduğumda güldü. "Evet." dedi benim gibi şaşkın bir sesle. Aklınca benimle dalga geçiyordu ama bunun onu sevimli hale getirdiğinin farkında mıydı acaba? "Evet, sen." dedi.

Hızlıca toparlanarak anlık flörtöz moduma geçtim. "Numaramı biliyorsunuz." dedim. Sevimli bir gülümsemeyle "İstediğiniz yerde, istediğiniz saatte sizinle bir raportaj gerçekleştirebilirim."

Akın bunu duymak istiyormuş gibi gülümsedi ve ayağa kalkarak "Sevindim." dedi. Ardından odanın içinde gözlerini gezdirip "Burası zaten fazla basık, ben pek alışkın değilim. Sen biliyorsun." dediğinde cümledeki imayı bu odadaki sadece ben anlayabilirdim.

O cehennemin kralıydı sonuçta değil mi?

Özgürlük onun için değildi. Zaten özgürlük demek, Aeron demekti. Cennettr kapana kısıldığını söyleyip özgürlük isteyen adam, cehennemde kapana kısılmıştı ama bu onun tercihiydi. Akın, özgürlük olduğunu söylüyorlardu. Yani, daha önce konuşmamıştık ama onun düşüncesini, onun fikirlerine özümseyecek hale gelmiş sayılırdım.

Ne demişlerdi?

Kendi yanlışım, başkalarının doğrularından daha iyidir.Kesinlikle buna katılıyordum.

"Biliyorum." dedim ve ayağa kalktım "En iyisi ben seni geçireyim." Akın'da benimle beraber ayağa kalktığında Müdür bey elini uzatmıştı. "Sizinle tanışmak benim için büyük bir şereftir, gerçekten olanlar için tekrar özür dilerim ve tanıştımza memnun oldum." Akın ona uzatılan el ile muhsin Bey'in yüzüne baktı ve "Temas sevmem, gerek yok." deyip yanıma geldi.

Ardından kolunu omzuma attığında neredeyse küçük dilimi yutacaktım. Sertçe yutkunup toplantı odasından çıktığımızda "Sen ne yaptın?" diye sordum. "Ne yapmışım?" dedi.

"Temas sevmem dedin ama..." omuzumdaki kolunu işaret ettiğimde omuz silkip "Ona canım ona temas etmek istemedi ama sana istiyor demek ki." diyerek göz kırptı.

"Şu an burada olduğuna lanet ediyorsun değil mi?" dedim. "Tam da içimden lanet ediyordum." gözlerini kıstı. "Doğru söyle, yoksa zihnimi okuyabiliyor musun?" gözlerimi devirdim. Güvenliklerden dışarıya çıktığımızda önüne geçerek, "Keşke." dedim. "En azından o kirli zihinden hangi oyunların geçtiğini tahmin edebilirdim." diye ekledim.

"Aşk olsun." dedi sırıtıp. "Benim zihnim hiç kirli çalışır mı?" dedi şeytan.

Şeytan...