Part.22 (Zawgyi)

411 12 0
                                    

"ဆရာ။ "

မေန႕ကတာဝန္က်တဲ့ဆရာမေလးရဲ႕ေခၚသံ။

" ဘာျဖစ္လို႔လဲဆရာမေလး"

ျမတ္ထားပ်ိဳေဆးေကာင္တာေရွ႕ေရာက္ခါစရွိေသး နပ္စ္မေလးရဲ႕ေခၚသံ။ မ်က္နာကပ်က္ယြင္းေနတာကသိသိသာသာ။ ၿပီးေတာ့ဆရာမေလးက သူ႕ကိုေျပာရမွာမဝံ့မရဲျဖစ္ေနပုံရသည္။

" ေျပာပါ။ မေန႕ကလူနာေကာ သတိျပန္လည္လာၿပီလား။ "

ဆရာမေလးကေျပာရခက္ေနတာမို႔ သူကပဲစကားလမ္းေၾကာင္းေပးေတာ့မွ ဆရာမေလးကဝမ္းသာတဲ့မ်က္နာဟာဝင္းပလွ်က္ရွိလာသည္။

" လူနာကသတိရပါၿပီဆရာ။ ဒါေပမယ့္ေလ သူသတိရၿပီးကတည္းက ေအာ္ဟစ္ေသာင္းက်န္းေနတာ အခ်ိန္အၾကာႀကီးပဲ။ အိပ္ေဆးတစ္လုံးထိုးလိုက္ရတယ္။ သူ႕မွာဒဏ္ရာကေသြးေတြျပန္ထြက္လာလို႔ေလ။ မဟုတ္ရင္ခ်ဳပ္ရိုးကြဲသြားနိုင္တယ္မဟုတ္လားဆရာ။ "

" ဆရာမေလးက အေျခအေနအရိပ္အကဲေတာ့ ျမန္သားပဲ။ သင္တန္းေသခ်ာပို႔ခ်လိဳက္ပုံရတယ္။ ဆရာမေလးေတာ္တယ္။ "

မေန႕ကလူနာရွင္ေတြေရာက္မလာေသးတာေၾကာင့္ သူကပဲနပ္စ္မေလးတစ္ေယာက္ကိုေခၚၿပီး လူနာကိုညေစာင့္ခိုင္းရေလသည္။ သႏၱာကလဲလူနာရဲ႕အုပ္ထိန္းသူေတြေပၚမလာတာမို႔ထင္တယ္ ညကသူ႕ကိုမဆက္သြယ္။

" ဆရာ "

" ဗ်ာ"

ညကလူနာကျပန္နိုးလာၿပီဆရာ။ အဲ့တာသူ႕ကိုကုေပးတဲ့ဆရာဝန္ကိုေတြ႕ခ်င္သတဲ့ေလ။ ဆရာမေရာက္ေသးဘူးလို႔ေျပာတာလဲ ဘယ္လိုမွေျပာမရဘူး။ ကြၽန္မကိုလဲေတြ႕တဲ့အရာနဲ႕ေကာက္ေပါက္ေနေတာ့တာပဲ။ "

နပ္စ္မေလးက ညီးၫူစြာနဲ႕ေျပာလာတာမို႔ ဆရာမေလးကိုေရွ႕ကသြားခိုင္းလိုက္ရသည္။ သူကေတာ့ဂ်ဴတီကုတ္ဝတ္ကာ ခ်က္ခ်င္းပဲညကလူနာရွိရာ အခန္းကိုသာဝင္လာေတာ့သည္။ ျမတ္ထားပ်ိဳမဝင္ခင္ ​တံခါးေပါက္နားအေရာက္တြင္ အခန္းထဲမွာၾကားလိုက္ရတဲ့ ေဒါသထြက္ေနတဲ့လူနာ။

" မင္းကိုထြက္သြားလို႔ေျပာေနတာေလ။ အဲ့ဒီဆရာဝန္ကိုသာ ငါ့ကိုေခၚေပး။ အဲ့ဆရာဝန္နဲ႕ငါေတြ႕ခ်င္တယ္။ "

ျမတ္ထားပ်ိဳအခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ဘဲ တံခါးလက္ကိုင္ဘုကို တြန္းဖြင့္ကာခ်က္ခ်င္းပဲအခန္းထဲဝင္လာရေတာ့သည္။

ပျို (Complete)Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora