You're The One

Chapter 29

MLS: YOU'RE THE ONE

CHAPTER 29:
"REMINISCING HOW IT ALL STARTED"

I got him standing out of a sudden dahil nagulat siya sa sinabi ko. Hindi siya makapaniwala nang masabi ko iyon. Mas hindi ako makapaniwala na nagdesisyon ako na bigyan siya ng chance. I literally gave him a chance to win me back!

Bakit ako nagpadalos-dalos sa desisyon kong 'yon? Ayan MJ, look at you right now, getting yourself in a complicated situation you're not sure on how to handle it!

Sinubukan kong pakalmahin ang sarili ko. Napabuntong-hininga ako at tiningnan siya na walang ekspresyon sa mukha.

Calm down, MJ. Kahit anong mangyari, kaya mong lagpasin 'yan, and this is not an exception. Sabihin lang natin na tinulungan mo lang siya na matupad ang gusto niya at wala nang iba. Tiisin mo lang 'to. After all, they say na there is always a rainbow after every storm. After tiisin mo ang lokong iyon, hindi mo na siya makikita ulit; and you'll move forward in your life... this time, it will be with Amadeus.

You can do this! You can do this in thirty days and within those days, you'll never fall in love with him again. Sabi ko sa sarili ko as if confident ako na mangyari iyon... and I really am.

[You mean it?] Talagang hindi makapaniwala sa sinabi ko.

Tumango ako. "Oo." Lamig kong tugon. "I only did it dahil may konting awa pa ako sa'yo. So magpasalamat ka dahil may konting konsiderasyon pa ako sa'yo. Alam ko na hindi ako kahit kailan mahuhulog sa'yo ulit dahil nakamove on na ako sa'yo. Don't get me wrong. Pinayagan lang kita para ma-memorable ang last days mo dito, hindi dahil may chance ka pa sa akin. Sinabi ko lang 'to para hindi mo'ko masisisi na binigyan kita ng false hopes. Naintindihan mo?" I clarified.

Medyo nawala ang tuwa sa kaniyang mga mata, but he tried to show and feel happy. [I see. Okay. I expected that as well but I don't want to complain. You agreeing on my favor is enough for me to be happy.]

"But I have conditions." Sabi ko.

[Of course. Just name it.] Confident na sabi niya.

"You need to be considerate at respectful sa nararamdaman ko." Sabi ko.

[Of course. Palagi naman.] Sagot niya. Tsk, liar.

"Dapat alam mo din yung limitasyon mo. Hindi ito Manila kaya huwag mo'kong hawakan na parang boyfriend kita."

[Understood.]

"In addition to that, ayaw ko din na may makakita sa'tin tuwing magkasama tayo dahil ayaw ko na malaman ng pamilya ko na kilala kita. Ayaw ko ding saktan yung lalaking gusto ko so you should know your limits. To be safe, 'wag kang magpakita sa kanila. Ever. Ayaw ko na malamang may something tayo noon." Dagdag ko pa sa kondisyon ko.

[It's fine if I'm not showing myself to your family but I don't care in showing up to your f**king *ssh*l—]

"Don't curse." Sagot ko. Sampalin ko sana ang labi ng lalaking iyan kung personal kaming nagkikita ngayon.

Yumuko siya. [Sorry po.]

He just sighed at tumango. [Iyon lang ba?] Tanong niya.

"Oo. Iyon lang. Subukan mong ilabag ang isa doon o hindi mo na ako makikita pa." Pananakot ko sa kaniya.

[Alam ko naman iyon e. Your mother doesn't want you to enter the relationship stage dahil bata mo pa. Kaya nga nilihim natin yung relasyon natin, diba?]