You're The One

Chapter 37

MLS: YOU'RE THE ONE

CHAPTER 37:
"AGAIN"

Then, napagtanto ko na tama siya. Siya nga boss ko. Turns out ang kompanyang tinutukoy ko ay ang kompanya ng pamilya ni Leo. Maraming branches ang kompanya nila. Isa lang ang branch dito sa Bohol at si Leo ang naka-assign at nag-handle doon bilang pang-practice daw sabi ng Papa niya para matuto niya ang mga bagay sa business world.

The branch of the company I'm applying (which is the company he's handling) is hiring a cleaner in one of the branches here in Bohol and that branch is the one he's handling.

Nung kami pa, hindi niya sinabi sa akin na dito siya nagtatrabaho kaya wala akong alam na siya ang nag-handle sa branch na'to. Ang dami palang hindi nasabi ni Leo sa akin.

It's not like I care anyway. Wala namang kami ngayon.

"Bakit hindi mo sinabi sa akin?" Tanong ko sa kaniya habang nagmamaneho siya papunta sa building.

"Hindi mo naman tinanong e." Sagot niya habang hinawakan ang manibela.

"'Wag kang mag-alala, sisiguraduhin kong hindi ko sila hahayaang pahirapan ka ng masyado dahil may ibang trabaho ka pa." Sabi niya. "For now, just clean and stay inside my office and that's it."

"How about sa mga malalaking areas na lang ako." Suhestiyon ko.

"Pwede naman pero nag-alala ako dahil maraming lalaki sa workplace. Tsaka, ayaw kong masyado kang napapagod dahil iyon nga, may ibang trabaho ka pa. Basta ang siguraduhin mong linisin ay ang office ko. Kahit opisina ko na lang." Paliwanag niya.

Tsk, kunwaring concerned para lang madalas niya akong masilayan. Alam ko ang mga palusot mo, Leo ah. I thought pero hindi ko na sinabi sa kaniya.

"E gusto ko kasi madami ang maipon ko para makatulong sa pamilya."

"I understand that naman e. Ang sa akin lang is wag kang magpapagod o magpapuyat dahil makakasama iyan sa'yo." He said with concern. "I'll still give you a good salary. Just give time para sa sarili mo na magpahinga at i-take at ease ang mga bagay. Okay?"

"Yes po... Boss."

Alam ko namang concern ang lalaking 'to sa akin e. Ever since nakita niya akong muntik na mapahamak nung naglakad ako mag-isa galing sa iskina, umaapaw ang pagiging concern niya sa akin. Kahit galit ako sa kaniya ay out of nowhere, na-comfortable at nagustohan ko ang pagiging concern niya above anyone who'd be out there, concern for me. It must've started nung niligtas niya ako nung gabing iyon. Tapos ngayon ay parang nagustohan ko lang na kasama siya dahil sure na safe talaga ako sa kaniya; at dahil alam niya na para sa aking sariling kabutihan ang mga pinagsasabi at ginagawa niya para sa akin.

I'd hate everything about him but his love language is an exception.

Habang nagmamaneho siya ay lumingon ako sa kaniyang gawi at tiningnan ang kaniyang silhouette.

There are few changes in his face. He became mature-looking and more attractive than ever. He looked more responsible and gentleman-looking despite of his bad-boy attitude hidden behind the mask. His eyes were full of unexpressed thoughts that I cannot read what it meant to tell. His lips are naturally in bright reddish color and I can sense that he's been trying to tell something to me. His skin has been so flawless and very smooth that you wouldn't be bored of touching it.

His face features are attractive and I knew that from the start; but there's something attractive in him that is way more than what I can see in the naked eye.