Elleri bağlı olarak oturduğum sandalyede kulağıma eğilerek ''Eğleniyor musun?'' dedi.
Söylediği şeyden sonra taktığı maskeden dolayı onu göremesem de kesik kesik çıkan nefesinin sesini duymuştum.
''Eğleneceksin güzel kız seni bu gece en çok ben eğle...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hatırlatma "Sera'nın babası senin baban değil. Annen babanı aldattıktan sonra hamile kaldı ve annen öldükten sonra Sera'ya sahip çıktı ama öz olmadığını ondan gizlemedi ve sana davrandığı gibi ona davranmadı."
•••
İşittiğim şeyler kulaklarıma çınlayarak ulaştığında bu söylenilenleri kabullenmek oldukça zordu. Bedenim benden önce duyduklarına itiraz etmiş ve başıma olumsuz anlamda hareket etmesi için emir vermişti.
Buradan çıkmak için çığlık atan beynime istediğini vererek odadan çıktım.
Bu sefer bardan çıkmayı da başarmış ve ciğerlerimin dakikalardır yalvardığı oksijeni bahşetmiştim.
Dışarı çıktığımda havalanan midemi daha fazla tutamayacağımı anladığımda biraz ileride olan çöp konteynırının yanına çökerek içimdeki şeyleri boşalttım.
Midem zaten sabahtan beri fazlasıyla boş olduğu için mide kasılmalarım aralıklıda olsa yokluyordu.
Çöktüğüm yerden kalkmak istediğimde sırtımda hissettiğim el ve bana uzatılan su ile arkamı döndüğümde Kubilay'ı görmek beni şaşırtmıştı.
Gözlerim Kubilay'ın arkasına kaydığında barın girişinde bize doğru bakan Barkın'ı gördüm. Ona baktığımı fark etmiş olmalı ki elindeki bardağı havaya kaldırmıştı.
"Aden içeri gir." Kubilay'ın yanıma yaklaşarak söylediği şeyden sonra elinde tuttuğu suyu alarak ağzımın içini çalkaladım.
"Neden gireyim? Biraz daha ne kadar kandırıldığımı anlamak için mi? Kalsın sağol." Cümlemi tamamladıktan sonra niyetim tamamen buradan defolup gitmekti. Birkaç adım ilerlediğimde telefonumun çığlık atmasıyla etrafıma bakındım çünkü ses sadece benim telefonumdan gelmiyordu.
Bu sefer mesaj sadece bana değil bu sokakta bulunan herkese gelmişti ve o çirkin çığlık bütün sokakta yankılanmıştı.
BÜYÜK OYUN BAŞLIYOR, HERKES BARA.
Yazan yazıyı okuduğumda arkamda bıraktığım Kubilay'a döndüm. Ona baktığımda onunda bakışlarının hedefi tam olarak bendim ama bu oyunun içinde daha fazla kalmak istemiyordum. Bu yüzden ayaklarıma buradan gitmek için yürüme emri verdim.
Yürümeye başladıktan sonra Kubilay'ın ismimi defalarca söylediğini hatta peşimden geldiğini duymuştum ama hiçbirinde arkamı dönüp bakma gereksinimi duymamıştım.
Beni durduran cümle "Oyunu Barkın oynayacak." Olmuştu.
Duyduklarımın şaşkınlığını attıktan sonra "Nasıl?" Diye sorduğumda Kubilay beni durdurabilmiş olmanın gururu ile karşımda sırıtmaya başlamıştı.
