Elleri bağlı olarak oturduğum sandalyede kulağıma eğilerek ''Eğleniyor musun?'' dedi.
Söylediği şeyden sonra taktığı maskeden dolayı onu göremesem de kesik kesik çıkan nefesinin sesini duymuştum.
''Eğleneceksin güzel kız seni bu gece en çok ben eğle...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hatırlatma Sessiz bir şekilde ilerlemeye devam ettiğimde sırtımda hissettiğim yabancı bir cisim ile olduğum yere çivilenmiştim. "Ölmek istemiyorsan sessiz ol güzellik."
•••
Duyduğum ses vücudumun gevşemesine sebep oldu. Sırtımda hissettiğim cisim yerini bir bedene bıraktığında Barkın'ın elleri göbeğimin üzerine yerleşmişti. Beni tehlikeye atan adamın yanındayken güvende hissetmek saçmalığın daniskasıydı.
Son birkaç haftadır hissettiğim yetişememe duygusu şu an tam olarak içimi kemiriyordu. Ben hayatımda olan olaylara ve yaşadığım duygu değişimlerine yetişemezken buraya ayak uydurmam bekleniyordu. PR'ye geldiğimden beri sorguladığım o kadar şey vardı ki şu ana kadar kaçının cevabını net bir şekilde bulmuştum tartışılır bir durumdu.
Karanlığa beni içine alsın diye yalvarmak istiyordum. Kaybolmak ya da senelerce gördüğüm kabuslardan bir tanesi olmasını diliyordum. Gözlerimden akan yaşlar, sıklaşan nefes alışverişim ve susmak bilmeyen kahkaha sesleri olduğum yerde çökme isteği uyandırıyordu. Ayaklarım artık beni taşımıyordu. Yıkılmama izin vermeyen şey Barkın'ın bana sarılan kollarıydı.
''İstemiyorum, bırak.'' Göbeğime bağlı olan ellerini çözmeye çalışırken ellerimin titremesine engel olamıyordum.
''Şştt buradayım.'' Güven vermeye çalışıyordu ama en çok onun yanındayken tehlikede oluşumu hesaba katmıyordu.
''Sorun da tam olarak bu senin burada olman.'' Duyduklarından sonra birbirine kenetlediği ellerini gevşetmişti. Bunu karnıma uyguladığı baskının azalmasından anlamıştım.
Fırsat bilerek yüzümü döndüğümde başında olan maskeyi çıkarmış ve sağ koluna takmıştı.
''Bana zarar verdiğini, etrafımızda olan insanların sadece bana acı getirdiğini göremiyorsun değil mi Barkın?'' Sorduğum soru öylesine sorulmuş bir soru değildi. Aramızda çözemediğim bir çekim vardı ve bunu adlandırmak imkansızdı. Bildiğim tek şey duygusal anlamda birbirimize yumuşaktık.
Sessiz kalması daha fazla ağlama isteği uyandırdığında günlerdir içimde tutmaktan yorulduğum döküntü duyguları dışa vuruyordum. Doğru zannettiğim yalanlar, bağım olduğunu sandığım yalancı insanlar, başkalarının kendi çıkarları uğruna beni harcaması.
Son zamanlarda hayatımda olan bütün olaylar koca bir yalan yaşamın içinde olduğumun göstergesiydi. Tuhaf olan şey ise kendime bile bunları zor itiraf edip ağlamamak için direnirken şu an Barkın'ın karşısında fazlasıyla rahat hissetmemdi.
