Elleri bağlı olarak oturduğum sandalyede kulağıma eğilerek ''Eğleniyor musun?'' dedi.
Söylediği şeyden sonra taktığı maskeden dolayı onu göremesem de kesik kesik çıkan nefesinin sesini duymuştum.
''Eğleneceksin güzel kız seni bu gece en çok ben eğle...
Sizden bir ricam var canım okurlarım kitabın okuması gün geçtikçe yükseliyor fakat hayalet kalmaya devam ediyorsunuz lütfen en azından bir vote ve birkaç yorumla yeni gelen bölümleri desteklerseniz hem daha fazla kişiye ulaşır PORTO RİKO ile tanıştırırız hem de büyürüz. Şimdiden teşekkür ederim.
Evetttt sizde geldiyseniz başlayalım.🤍🃏
Plutonunzombisi iyi okumalar diler.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hatırlatma Elimi onun yüzüne yerleştirdiğimde burnumu onun burnuna değdirdim. Gözlerimi kapatarak fısıldadım. "Teklifini kabul ediyorum ben Dinçer olmaya hazırım."
•••
Gözlerim Barkın'ın gözlerindeyken tek düşündüğüm şey karşımda duran adama bir şans vermekti. İyi başlamamıştık hatta belki bir başlangıcımız bile yoktu. Ama her şeyi geride bırakarak bizi bu kanı temsil eden suya atan kişilerden gereken intikamı alma zamanı gelmişti.
Bu yola başlarken intikam almak gibi bir niyetim yoktu ama karşımdaki bu insanlar hiç de insani ve merhametli oynamıyordu. Bu yüzden Barkın'ın dediği gibi ona güvenip onunla birlikte ilerleyecektim. Buranın patronu oydu ve ben bir süre onun patronluk taslamasına göz yumacaktım.
"Sen ciddi misin?" Karmaşık yüz ifadesiyle sorduğu soruyu gülümseyerek başımla onayladım.
Onayımdan sonra yüzüne yerleşen gülümseme sanki ona yasakmış gibi anında yok olmuş ve ciddileşmişti. Beni kendiyle birlikte havuzun kenarına çıkardığında ayaklarımın yere değiyor olması şükretmeme sebep oldu.
Arkamızda kalan insanlara bakmadan çıkardığım kıyafetleri alarak havuz odasından çıktım. Duyduğum cümle gülümsemem için yeterliydi.
"Hazırlanın düğün var." Barkın kurduğu cümle ile havuzdan çıkarak yanıma geldi. Üzerime geçirdiğim kıyafet ilk çamaşırlarım yüzünden ıslanmış ve rahatsızlık veriyordu.
"Hadi gidelim ve sana kuru kıyafetler bulalım." Cümlesini bitirdiğinde önümden ilerlemeye başladı. Onunla adımlıyordum ama çöken ruh halim gözlerimin ayaklarıma düşmesine sebep oldu.
Kocaman ve gösterişli bu binayı geride bırakarak arabaya geldiğimizde binaya son kez baktım ve derin bir nefesi içime çekip ön koltuğa yerleştim. Hislerimin bu kadar karmaşık olması beni yanlış kararlar almam için sürüklüyor olabilirdi ama şu an o yolu yalın ayak yürümekten zevk alıyordum.
Kafamı koltuğa yaslandığımda gözlerimi kapattım. Arabada çalan şarkının sözleri düşüncelerime tezat bana uyarı veriyor gibiydi.
Karanlık yüzünü göremedim Sessizce saklarım, yeminlerimi Bırakmadın hiç bende beni Farkında değilsin.
