Elleri bağlı olarak oturduğum sandalyede kulağıma eğilerek ''Eğleniyor musun?'' dedi.
Söylediği şeyden sonra taktığı maskeden dolayı onu göremesem de kesik kesik çıkan nefesinin sesini duymuştum.
''Eğleneceksin güzel kız seni bu gece en çok ben eğle...
Hellooo ben geldim 🤍 Yeni bölümle karşınızdayım. Destek olmayı ve yorum yapmayı unutmayın.🃏
Hadiii toplaşın bölümmm geldiii🤩
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hatırlama Verdiğimiz ufak çaplı mücadelenin sonunda kutu yere düşmüş içinde olan kağıtlar ve fotoğraflar yere saçılmıştı. ''Bu kutuda neden benim uzaktan çekilmiş fotoğraflarım var?''
•••
Gördüklerimden sonra merakımı gidermeyecek bir soru sormuştum ama öğrenmek için bir yerden başlamam gerekiyordu.
Sessiz kalan ikili karşısında sakin kalmaya çalışıyordum ama nafileydi sakin kalma çabam bir işe yaramıyordu.
''Barkın sana neden kutuda bir sürü habersiz çekilmiş fotoğrafım var diye sordum.''
''Tam anlamıyla öyle sormadın.'' Araya giren Kubilay ile bakışlarım ona döndüğünde ağzını başka bir cümle kurmak için açmıştı ki bakışlarımdan olsa gerek cümlesine başlamadan sustu.
''Kubilay git.'' Barkın'ın karşımda gözlerini benden çekmeden kurduğu cümle konunun Kubilay'ı ilgilendirmediğini ortaya koyuyordu. Zaten bu gergin ortamdan uzaklaşmak için yer arayan Kubilay Barkın'ın emir cümlesini duyar duymaz sessiz sedasız evi terk etmişti. Dışarı çıktığında derin bir oh çektiğine yemin edebilirdim ama bunu şu an kanıtlayamazdım.
''Derdin ne senin?'' Duyduğum soru karşısında gülmek istemiştim sadece gülmek. Konu birden bana nasıl dönmüştü ve ben sorgular durumdayken ne ara sorgulanan kişi olmuştum?
''Biri tarafından sapık gibi takip edilip, fotoğrafları çekilen kişi benim ve cevap alması gereken kişide benim. Sen değil.'' Sinirden dolayı sesimin titremesine engel olamadım.
''Fotoğrafları ben çektim.'' İtirafı karşısında ağzım açıp açıp kapadım. Ne diyeceğim hakkında hiçbir fikrim yoktu.
''Aden bunu burada konuşmasak olur mu?'' Sesinde hissettiğim beklenti gözümü kapatıp açarak durumu sindirmeme neden oldu.
''Nerede konuşalım mesela? Ben başka nerede hayatımın bir parçasının daha yalan olduğunu öğreneyim istersin?'' Yutkunduğumda soruma cevap gelmemişti.
''Sen benim bu gece neler öğrendiğimin farkında mısın? Öz kardeşim sandığım kişi senin ve benim üvey kardeşimiz çıkıyor. Öldüğünü sandığım için kafayı yediğim adamın yaşıyor olduğunu ve ülkeden defolup gittiğini öğreniyorum. Bununla da bitmiyor bunların yanında Asaf denen adam yani senin baban canımla beni tehdit ediyor.'' O an idrak edemediğim ama hepsini bir cümle içinde söyleyince yüzüme vuran gerçekler gözlerimin dolmasına sebep olmuştu.
''Yalnızım anlıyor musun? Benim sırtımı dayayacağım kimsem yok. Bunları senin gibi birine söylüyor olmak zaten benim için yeterince aşağılayıcı.'' Sesli itirafım kalbimin bir yerlerini bir daha toplanamayacak şekilde kırmıştı.
