Elleri bağlı olarak oturduğum sandalyede kulağıma eğilerek ''Eğleniyor musun?'' dedi.
Söylediği şeyden sonra taktığı maskeden dolayı onu göremesem de kesik kesik çıkan nefesinin sesini duymuştum.
''Eğleneceksin güzel kız seni bu gece en çok ben eğle...
Israrla yeni bölüm diye tutturdunuz erken geldimmm
Ben geldim, sizde geldiyseniz haydi başlayalım.🃏
Satır aralarında buluşalım. Eğer daha sık bölüm gelmesini istiyorsanız destek olmayı unutmayın.😘
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hatırlatma ''Aşağıda ne olursa olsun, ne denirse densin her şey fazlasıyla doğru olacak.'' Duyduklarım ile gülümsedim. ''Sonunda birileri bana tamamen dürüst olacak desene.'' ''Bu dürüstlük fazlasıyla canını yakacak küçük kız ama maskeli adam her zaman yanında olacak.'
•••
Artık duymak, anlamak ya da yeni şeyler öğrenmek istemediğimi şu birkaç kelimeden anlamıştım. Karşımda duran adam söylediği şeyler basitmiş ve sanki aman diyerek geçeceğim olaylar öğrenecekmişim gibi konuşuyordu ama hiç de öyle olmayacaktı. Bunu en içten bir şekilde hissediyordum.
''Ne zaman canımı yakmadınız ki?'' Sorduğum soruyla afalladı. Birkaç senin yanındayım kelimesiyle olacaklardan öylece yırtabileceğini sanıyorsa fazlasıyla yanılıyordu. o cevap vermeden konuşmaya devam ettim.
''Ben senin yerine cevap vereyim. Hiçbir zaman.'' Cümlemi bitirdiğimde oturduğum sandalyeden kalkarak Barkın'ın karşısına dikildim.
''Dinçerler küçüklüğümden beri bana acıdan başka bir şey getirmedi. Ne sen ne Atalay ne de Dinçer soy isimi olan mekanlar mutluluk getirmedi.'' Yanına biraz daha yaklaşarak işaret parmağımı kalbinin üzerine koydum.
''Bu yüzden maskeli adam mümkünse benden uzak dursun. İşte belki o zaman acı çekmem.'' Biliyordum aramızda olan şeylere ters konuşuyordum.
''Aden.''
''Lütfen Barkın. PR'ye gelirken tek istediğim biraz eğlenmek ve sizi görüp yıkılmadım imajı vermekti. Sizden korkmuyorum ama istediğim hayatta, hayatımda istediğim kişilerde sizler değilsiniz.''
Gözlerimi Barkından ayırdığımda hissettiğim boşluk hissi sanki daha da büyümüş yeri doldurulamaz bir hal almıştı. Odadan çıkmak için adım attığımda beni durduran Barkın'ın kendini bulmakta zorlanan sesiydi.
''Bir gün gerçekten benden ve şu an yaşadığın hayatından kurtulacaksın ve o zaman umarım bu söylediklerin için pişman olmazsın.''
Sesi beni durdursa da ona yüzümü dönmeden dinlemiştim. Cümlesini bitirir bitirmez de kapıyı açarak odayı terk ettim. Elimi kapı kolundan çekmeden derin bir nefesi dışarı bıraktığımda gözümden bir damla yaş yeri boylamıştı.
Sıkı at kuyruğu yaptığım saçlarım başımı ağrıtmak için yeterliydi ama baş ağrımın tek sebebi saçımı bağlama stilim değildi. Aşağıya gitmek için tırmanarak çıktığım merdivenlerden inmeye başladım. Büyük salonun girişine geldiğimde salonda oturan kadın ve adamın yanına doğru ilerledim.
