Elleri bağlı olarak oturduğum sandalyede kulağıma eğilerek ''Eğleniyor musun?'' dedi.
Söylediği şeyden sonra taktığı maskeden dolayı onu göremesem de kesik kesik çıkan nefesinin sesini duymuştum.
''Eğleneceksin güzel kız seni bu gece en çok ben eğle...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hatırlatma "Kalbin ona ait olabilir ama bedenin benim için deli oluyor."
•••
Kapı zilinin çalmasıyla Barkın'dan uzaklaşarak ekseninden çıktığımda artık normal hareket edebilir hale gelmiştim. Bir şey de yanılıyordu ama kurduğu cümlede haklıydı bedenim onu görünce fazlasıyla tepki veriyordu. Yanıldığı nokta ise hala Atalay'ı seviyor olmamdı.
Gelen kişiyi tahmin etmek zor değildi çünkü evime uğrayan kişilerin listesi uzayıp gitmiyordu bu yüzden gelen kişinin PR'den olduğuna emindim. Kapıyı açtığımda gördüğüm kişi ile "Bingoo" diyerek göz kırptım.
Karşımda duran Kubilay ne olduğunu pek anlamadığı için kafayı yiyip yemediğimi sorguluyordu.
"Neden geldin?" Sorumu duymazdan gelerek kapının pervazından arkamda kalan evin içine bakmaya çalışmıştı. Yaptığı hareketten sonra ayaklarımın ucuna yükselerek görüş alanını kapattım.
"Sana bir soru sordum." Farklı bir cümle kurarak sorumu yenilediğimde görüş açısı tamamen kapanmıştı. Umutsuzca başını geriye çekerek kapının pervazından uzaklaştı. Yaptığım hareketin karşılığını aldığımı gördüğümde ona gülümsememi sunarak kaşlarımı havalandırdım.
"Barkın burada değil mi?"
Ağzını açtığında bana soru yöneltmesi benim sorularımı cevaplayacak kadar kıymetli bulmadığının bir göstergesiydi.
Onun oyununa ayak uydurarak "Burada ya da değil neden ilgini çekti?" Dediğimde yüzünü ekşitmişti. Sorusuna soruyla karşılık vermem pek hoşuna gitmişe benzemiyordu ve gerilen vücudu bu duruma sinirlendiğini fazlasıyla ortaya koyuyordu.
"Aden benimle oynama da soruma cevap ver Barkın burada mı?" Ses tonu her zamankinden farklı ve gergin çıkıyordu bir sorun olduğu bariz bir şekilde belliydi.
"Buradayım." Cevap vermeme gerek kalmadan mutfaktan gelen Barkın'ın sesi ile Kubilay beni iterek içeri daldı.
"Buyur, tabi içeri gir." Kubilay'ın arkasından izin almadığı için kınayıcı anlam içeren cümleyi kursam da cümlemi ya da benim varoluşumu takmadan mutfağa girdi. Buraya kadar olan her şey anormal olan normalimizken içeriden gelen kırılma sesleri kesinlikle bizim normalimize bile tersti.
Mutfağa girdiğimde Kubilay Barkın'ın dudağını patlatmış ve gözlerindeki ifadeye bakılırsa bu ona hiç de yeterli gelmişe benzemiyordu.
