Elleri bağlı olarak oturduğum sandalyede kulağıma eğilerek ''Eğleniyor musun?'' dedi.
Söylediği şeyden sonra taktığı maskeden dolayı onu göremesem de kesik kesik çıkan nefesinin sesini duymuştum.
''Eğleneceksin güzel kız seni bu gece en çok ben eğle...
Artık 30. Bölümle karşınızdayım kurgunun yarısına ulaştık diyebiliriz. Bu beni çok heyecanlandırıyor umarım kurgu beklentilerinizi karşılıyordur.
Şimdiden iyi okumalar diliyor ve hoş geldiniz diyorum🫂🫶
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🤍
Hatırlatma "Sana bana aşık olduğunu hissedersem bir oda dolusu pembe ayıcık vereceğimi söylemiştim ama planda değişiklik olduğu için bir uçak dolusu oldu." Benim için ayıcıkların hiçbir önemi yoktu ama o ona verdiğim küçük bir ayrıntıyı unutmamış ve söylediğini yapmıştı. Uçağın her yeri küçük pembe ayıcıklarla kaplıydı ve köşede duran masa çok şık bir şekilde hazırlanmıştı.
•••
Etrafa daha detaylı baktığımda uçağın gövde kısmı bir panayır alanı gibiydi. Köşede kalan masa ise kırmızı güller ve küçük mumlarla süslenmişti. Adımlayarak ileri gittiğimde şaşkınlığım yüzümden silinmiş yerini kocaman gülümsemeye bırakmıştı.
Masanın üzerinde gördüğüm fotoğraflar ile Barkına döndüm. Bu fotoğrafların hepsi Porto Riko'da görev yaparken çekilmişti.
"Ne seninle hiç fotoğrafımız yoktu ben de oyun oynarken yan yana çekilmiş fotoğrafları kullandım." Gözlerimin gördüğü masumluk ve şirinlik kesinlikle Barkına ait olamayacak kadar temizdi.
Ya insan aşık olduğunda gerçekten gözü kör oluyordu ya da Barkın kesinlikle bana karşı masum ve şirindi. Masanın yanında durmaktan sıkılmış olacak ki eliyle belimden iterek beni koltuğa oturttu.
"Acıktım dedin hala dikiliyorsun." Karşıma geçerken kurduğu cümle ile gülümsedim.
Bu kadar değer görüyor olmak rüyalarımın bile parçası olamazdı. Şu an gözlerimi kapatmayı bırak kırpmak bile istemiyordum. Ya kapattığımda saliselik kararan etraf ile bu gözümün gördüğü güzelliklerde kaybolursa? Bu durumdan ölesiye korkuyordum.
"Menüde ne var?" Soruma sinsi bir sırıtış sunarak masada öne çıkarak bana yaklaştı.
"Ben." Duyduğum kelime beni güldürmüştü.
"Bu kadar şeyi seni yemem için yaptıysan zahmet çekmişsin her türlü giderin var." Utanmaz itirafım onun keyfine keyif katmış gibi duruyordu.
"Beni sonra yersin şu an çok lezzetli bir makarna yiyeceğiz." Gözlerinin ışıltısı, yüzündeki gülümseme ve ona aşık olmamı sağlayan herkesin görmediği gamzesi... cümlesinden çok odaklandığım noktalar tam olarak bunlardı.
