Elleri bağlı olarak oturduğum sandalyede kulağıma eğilerek ''Eğleniyor musun?'' dedi.
Söylediği şeyden sonra taktığı maskeden dolayı onu göremesem de kesik kesik çıkan nefesinin sesini duymuştum.
''Eğleneceksin güzel kız seni bu gece en çok ben eğle...
Satır aralarında buluşalım. Eğer daha sık bölüm gelmesini istiyorsanız destek olmayı unutmayın.😘
Plutonunzombisi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hatırlatma "Neden yılan figürü?" Merak ettiğim soruyu sorduğumda karışımda kalan aynadan Barkın'ın gülümsediğini şahit oldum. "Sen benim için bir hayvan ya da benliğin dışında bir varlık olsaydın kesinlikle yılan olurdun. Zehirli ama şifalı."
•••
Duyduklarımdan sonra aynadan arkamda kalan Barkın'a baktığımda bana gülümsemiş ve omuzuma küçük bir öpücük kondurmuştu.
"Seni çözmek imkansız." Ağzımdan dökülen kelimelerden sonra sanki güzel bir şey söylemişim gibi tekrardan gülümsedi. Bu gülümsemeleri diğerlerinden farklıydı ve fazlasıyla masum gelmişti. Omuzlarıma değen ellerinden kurtularak ona doğru döndüğümde temas etme sırası bendeydi.
Elimi yanağına çıkardığımda gözlerini kapatması gülümsememe sebep oldu. "O kadar imkansız bir insansın ki iyi misin kötü müsün? Bilmiyorum." Cümlemi kurduğumda ona bir adım daha atarak daha da dibine girdim.
"O kadar imkansız bir insansın ki senin yanındayken deli gibi atan kalbimi dinleyip seni öpmeli miyim öpmemeli miyim? Bilmiyorum." Kelimelerim dudaklarımdan döküldüğünde kapalı olan gözlerini açtı. Yüz ifadesi ilk defa o kadar açık ve ne hissettiğini anlatıyordu ki bu anı unutmamak için beynime kazımak istedim.
Şaşırmıştı. Yüzünde net bir şekilde şaşkınlık ifadesi vardı. Bu kadar didişmenin, kötü sözün arasında bu adımımı beklemediği yüz ifadesinden resmen akıyordu. Bu yüz ifadesini beynimin bir köşesine kazıdığımda baş parmağımı dudaklarında gezdirdim.
Ne kaybedersin ki? Bugüne kadar temkinli davrandın da ne oldu? En fazla tekrardan canın yanar ve bir kişi daha ihanet eder.
İç sesimin dobra ve doğrucu sesi kulaklarımda çınladığında Barkın'a bir adım daha yaklaştım. Doğru söylüyordu bir kere de düşünmeden hareket etmek istiyordum. En fazla yine üzülür ve yine kendimi toplamak zorunda kalırdım.
Kendi içimde küçük çaplı savaşımı sona erdirdiğimde artık iki elimde Barkın'ın yanaklarındaydı ve Barkın fazlasıyla sessizdi. Karşımda duran adam aylardır en sessiz ve sakin anlarını yaşıyor olabilirdi.
Ona küçük adımlar attırdığımda bana dövmeyi yaptığı koltuğa oturmasını sağladım. Ayakta kalarak alnını alnıma dayadığımda gözlerim kendiliğinden kapandı.
Arkada çalan Cem Adrian şarkısı şu anı yeterince romantize etmişti.
"Zehirli ama şifalı derken bunu anlatıyordum şaşkın ördek." Sesiyle gözlerimi açtığımda gözleri harelerime misafirlik yapıyordu. Koyu olmayan saçları ve beyaz tenine tezat siyaha yakın gözleri biçimli çenesi, alnına dökülen saçlarıyla yutkunmama sebep oluyordu.
