Elleri bağlı olarak oturduğum sandalyede kulağıma eğilerek ''Eğleniyor musun?'' dedi.
Söylediği şeyden sonra taktığı maskeden dolayı onu göremesem de kesik kesik çıkan nefesinin sesini duymuştum.
''Eğleneceksin güzel kız seni bu gece en çok ben eğle...
Hellooooo ben geldimm hadi size toplaşında buluşalımmm.
Hoş geldiniz bebeklerim✨🫂
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
45vote| 140 yorum🤍
Hatırlatma "Bunu duyduğuma sevindim Karmen An-ne bizde size bir sürpriz yapmak istedik ama Barkın ortalarda olmadığına göre tek başıma söylemem gerekecek. Sizin aile bağlarına ne kadar önem verdiğinizi biliyorum bu yüzden bende düşündüm ki hep birlikte sizin evde yaşayalım. Ne güzel olur değil mi?"
•••
Kızaran yüzü, pörtleyen gözleriyle Karmen'in görüntüsü bana fazlasıyla seyir zevki sunuyordu. Söylediklerimi duyan Kubilay yerinde kımıldanmış ve bana göz kırpmıştı. Bana destek verdiği yüzünde oluşan ince gülümsemeden belliydi.
Uzandığım yatakta yavaşça doğrulduğumda babam yanıma gelerek başıma dikildi ve elimi tuttu. Bu hareketi ile gözlerine baktığımda gülümsedim.
Göz temasımızı kesmeden elinin üzerine elimi koydum ve sanki bir böceği vücudumdan atıyormuş gibi yüzümü buruşturarak temasımızı kestim.
"Bana sakın dokunma ve sanki aramız iyiymiş gibi davranma. Senin bu yanındaki iğrenç insanlardan hiçbir farkın yok. Şimdi izin verirseniz üzerimi değiştirip evime yerleşmek istiyorum." Cümlem bittiğinde bakışlarımı Kubilay'a çevirdim.
"Kocam nerde bulup gelir misin?" Dediğimde Kubilay gülmemek için kendini zor tutarak başıyla onay verip odadan çıktı.
Hala yerini koruyan babam, Karmen ve Asaf'a döndüğümde yüzüme yerleştirdiğim alaycı gülümsemeyle baktım.
"Kibarca kovdum gitmiyorsunuz, bir de kapı dışarı etmeyi mi deneyelim?" Kelimelerimi işiten Karmen ve Asaf odadan çıkmış, çıkarken homurdanmayıda ihmal etmemişlerdi.
Hala yerinden kımıldamayan babam ise dikilmiş bana bakmaya devam ediyordu.
"Yıllar sonra karşılaşmamız böyle mi olacak?" Sorduğu soru asabımı bozmaya yetmişti.
"Sen yıllar önce öldün. Ben senin mezarını bile görmeden tek video ile içimde öldürdüm. Bunu sen istedin şu an canlanmış olman, nefes alıyor olman benim için ölü olduğunu değiştirmez." Yüzüne yerleşen hüzüne şahit olmak içimde en ufak merhamet duygusuna değmemişti.
"Boşuna üzgünmüş gibi yapma sen gittin. Sırf korkak bir adam olduğun için beni bırakıp gittin, bütün hayatımın yalan olduğunu öğrendiğimde yapayalnızdım. Şimdi buradan çık ve lütfen bir gün önce nasıl hayatımda değilsen şimdide hayatımda olma." Duyduklarının ağır geldiğini biliyorum ama onun gidişi de yaşadıklarımda bana ağır geliyordu.
