Elleri bağlı olarak oturduğum sandalyede kulağıma eğilerek ''Eğleniyor musun?'' dedi.
Söylediği şeyden sonra taktığı maskeden dolayı onu göremesem de kesik kesik çıkan nefesinin sesini duymuştum.
''Eğleneceksin güzel kız seni bu gece en çok ben eğle...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sınır 45 vote| 140 yorum🤍
Hatırlatma "Neredeyiz." Kısık ve yorgun çıkan sesiyle neler olduğunu anlamaya çalışıyordu. "Hastaneye gidiyoruz. Sen bunları düşünme, yorma kendini ben her şeyi sana anlatacağım." Dediğimde tuttuğum elini kaldırarak ufak bir öpücük bıraktım.
•••
Aden'den
Gözlerimi açtığımda bulanık görüş açım gözlerimi birkaç kez açıp kapatmama neden oldu. Tavanda gördüğüm büyük ışık ise görüş açımı düzeltmek için pek yardımcı değildi. Gözlerim yetmiyormuş gibi kulaklarımda hissettiğim uğultu midemin bulanmasına neden oluyordu.
Uğultular arasında seçebildiğim tek kelime ismimdi. Elimde hissettiğim sıcaklık ile beynimde hissettiğim uyuşukluk dağılmaya başlamıştı. Daha net olan görüş açıma Barkın girdiğinde neler olduğunu anlamaya çalışıyordum. Buraya nasıl geldiğimi hatırlamak için beynimi zorlasam da aldığım tek cevap kocaman bir boşluk hissiydi.
''Yorma kendini.'' Yorgun hissettiğim bedenim ve ağrıyan kaslarımla hareket etmek için kımıldandım ama başıma giren keskin ağrı yüzümü kırıştırmama sebep oldu.
''Aden sana kendini yorma diyorum, sen hareket etmeye çalışıyorsun.'' Sitem ve endişe dolu sesi normalden biraz yüksek çıkmıştı.
Sırtımda hissettiğim eli benim yapmaya çalıştığım şey için bana destek olarak yatakta doğrulmama yardımcı oldu. Normalden daha fazla sessiz kalmam onu rahatsız etmiş olmalı ki
''Neden konuşmuyorsun?'' dedi.
''Kriz mi geçirdim?'' Sorularını es geçerek sorduğum sorunun cevabını zaten ağrıyan vücudum ve başım veriyordu.
''Evet.''
''Neden kriz geçirdim? En son seninle tartıştığımı hatırlıyorum.'' Boşluklarla dolu hatıralarım içimin gıdıklanmasına ve midemin bulanmasına neden oluyordu. Aradan geçen saniyeler sonra Barkın hala sessizliğini koruyor ve duvarı izliyordu.
''Güzelim sen bunları düşünme kendine gel her şeyi konuşacağız.'' Beni geçiştirmesini bir yana koydum sanki ne söyleyeceğini bilmiyor gibi bir hali vardı.
Şu an bunları boş vererek ağrılarıma odaklandım. Ne de olsa her şeyi zamanı gelince öğrenecektim. Krizden birkaç saat sonra yaşadıklarımı yavaştan hatırlasam da mutlaka boşluklar kalıyordu.
