Never or Heartless || Hwang Hyunjin

Önemsiz duygular

Yavaş yavaş gözlerimi araladığımda hastanede olduğumu fark ettim. Olanları hatırlamaya başladığımda etrafıma bakındım ve yatağan başında oturarak uyuyan Dohyun'u gördüm. Olduğum yerden doğrulmaya çalışırken bir anda uyanmıştı.

"Hwayoung, uyanmışsın" gözlerini ovuşturarak gülümsedi ve bana bakmaya devam etti.

"Yorgun olsamda kendimi şu an çok iyi hissediyorum teşekkür ederim"

"Rica ederim görevim bu. Geldiğinde çok kötüydün şimdi daha iyi görünüyorsun."

"Evet..."

"Biraz daha dinlen istersen"

"Yok ben eve gideyim annemler merak etmiştir"

"Bu arada tanıdığın olduğum için sana sormadan kimseye haber vermedim"

"Çok teşekkür ederim gerçekten beni kurtardın"

"Siz gençleri anlamak zor değil"

"ㅋㅋㅋㅋㅋ"

"Ben gideyim. Malum hastalarım beni bekler"

"Kolay gelsin doktor"

"Teşekkür ederim."

Tam gideceği sırada durup arkasına döndü ve konuşmaya başladı.

"Bi gün kötü bir durumda değilde sağlıklı bir durumda gel sana yemek ısmarlayayım"

"Tamamdır chef"

Gülümseyerek çıktığı sırada çantamdan telefonu çıkarıp ailemden gelen bir sürü cevapsız aramayı gördüm. Aynı zamanda Nayeon, Felix , Hyunjin ve Yeonjun'dan da öyle.

Hemen Nayeon'un aramasına geri döndüğümde telefon ilk çalışta açıldı.

"HWAYOUNG NEDEN TELEFONLARINI AÇMIYORSUN SAAT KAÇ OLMUŞ?!"

"Yah... sonra anlatırım şu an iyiyim haber vermek için aradım."

"Annenle babam beni aradı nerdesin diye. Bende bizde kalacaktı ama uyuyakaldı sizede haber vermeyi unuttu dedim"

"Aishhh teşekkür ederim yüce kurtarıcı. Bu gün hayatımı kurtaran tüm insanlara teşekkür ederim tanrım"

"Hwayoung ne diyorsun sen?"

"Okulda anlatırım..."

"Tamam da nerdesin sen?"

"Hastanede bir arkadaşımın yanında"

"Hastanede bir arkadaşının yanında ne yaptın bu saate kadar?!"

"Yah dedim ya sonra anlatıcağım"

"İyi tamam. Eve gidemeyeceğine göre bize geliyorsun. On dakkaya evde ol konum atıyorum"

"Ok mooommm~"

Telefon yüzüme kapandığında serumun bitmesini beklemeden çıkardım ve eşyalarımı alıp Nayeon'un attığı konuma gitmek için hastanenin lobisine doğru yürüdüm. Özel hastane olduğu için lobide durup ücretimi ödeyecektim. Çalışan kadının işlemleri halletmesini beklerken ayağamı sallayıp duruyordum.

"Efendim görünen bir borcunuz yok hepsi ödenmiş"

"Nasıl yani?"

"Daha önce bay Hyunjin tarafından ödenmiş bu gün ise doktorumuz bay Dohyun tarafından ödemeleriniz iptal edilmiş"

"Anlıyorum teşekkür ederim"

Tamam, hastaneye ilk geldiğimde ödemeyi unutmuş olabilirim ama şimdi unutmamıştım... asihh! Kendimi kötü hissetmem normal mi?