Woosan/Adonis

Acelin

"Baba! Baba! Acelin yapma, bırak gidelim" eve doğru koştu, minik bacakları titremekten yalpalıyordu. O kadar korkmuştu ki, onca mesafeyi nasıl koştu anlamamıştı.

Kan ter içinde eve vardığında kapıya yığılmış, ailesinin soru ve cığlıklarını yanıtsız bırakmıştı. Bir süre sonra omuzlarından tutulduğunu hissetti. Baygın gözleri yavaşça onu tutan endişeli babasına değdi.

"Adonis, kardeşin nerede? Ne oldu ona?" Ağzını açtı.. yanıt yok. Sanki biri onun sesini kesmişti. Öylece yüzüne bakarken babasının kolları arasına yığıldı minik bedeni...

_________

Koku. Tanıdık olduğu bu kokuyu duyduğu andan itibaren gitmek istemişti. Kaçmak.

Şimdi bulunduğu bu savaşın ortasında tek düşündüğü dumanların arasındaki minik pusetteki bebekti. Kimdi o? Neden bu kadar yalnızdı?

Bebeğin yanına ilerlemek istedi. Yapamadı. Bulunduğu yerden dışarı çıkamıyordu.

Dumanların arasından bebeğin yanına yaklaşan çocuğu izledi. Kendi yaşlarındaydı, tanıdık bir yüzü vardı, pusete ilerleyip bebeği aldı. Kimsenin onu görüp görmediğini anlamak için etrafına bakındı. Sonra yok oldu.

Bebek için üzülmüştü.. Daha küçük yaşına rağmen yoğun düşüncelere sahipti, bu yüzden üzülmüştü ona..

Ailesini hatırlayamacak kadar küçüktü, daha hayatının başında, ailesiyle yeterince vakit bile geçirememişken; ailesi ölmüştü.

Bulunduğu kafeste baygın yatan kardeşine baktı. Tam da ortasında bulundukları bu savaşın onun yüzünden olduğunu bilmeden yanına gitti. Göğsüne yattı. "Korkuyorum"

_________

"Kaçtı" büyük bir kahkaha patlatıverdi. "Kahrolası kardeşin kaçtı Adonis" koltukta oturmuş babasını izliyordu genç adam. Tepkisizdi. Öyle ki ailesinin yeni elçisi olmuş olmanın mutluluğunu bile yaşayamıyordu.

"Şimdi ne olacak ben söyleyeyim mi? O ibne geri dönüp seni de beni de öldürecek. Korktun mu Wooyoung?" Tekrar bir kahkaha attı. Genç adam babasının kahkahası ile sarsılmıştı. Babası zaten ölüm döşeğindeydi. Acelin'in intikam almak isteyeceği tek kişi kalacaktı yakında.

"Hemen öldürürse şanslısın evlat.." yaşlı adam kahkaha atmayi bırakıp durdu. Nasıl bu kadar kötü ve güçlü bir canavar onun oğlu olabilirdi? Nasıl bir hayalkırıklığıydı?

Kardeşi yüzünden alınan canları düşündü Adonis. Günlerce bekledi pencerenin dibinde, gelip kendini öldürmesi icin...

  Bundan mutluluk mu duymalıydı? Ailesinin yeni elçisi olmuştu, Acelin o tarafı seçmiş olmasa bu ailede Adonis'ın adı hatırlanmazdı. Ama Acelin her zaman büyüyü sahip oldukları bu gücü neden insan gibi ölümlü ve aciz bir varlığın yararına, tedaviye kullanmaları gerektiğini sorgulamıştı.

**

  "Bizleri öldürüyorlar, onlara muhtaç bırakıyorlar. Köle gibi kullanıp, aşağılıyorlar. Elimizde bir güç var. Onlara tek parmağımla boyun eğdirebilecekken neden yardım edeyim? Nedir bu bizi kabul etmeleri için olan çaba?.. üzgünüm baba ama benim damarlarımda bu güç var olduğu sürece hiçbir insan evladının yararına kullanmayacağım.."

    Babasının yüzünü ve kardeşinin bu sözlerini hiç unutmamıştı. Babasının korkusunun kokusunu girip saklandığı o dolaptan bile alabiliyordu. Küçükken bile bu kadar kıdemli bir büyücünün zar zor engelleyebileceği bir büyü yapmış olmasının korkusuydu babasındaki.. Oğluna bakarken kendi yarattığı bir canavara bakarmış gibi hayakırıklığı ve korku içerisindeydi..

   "İstersen beni durdurmaya çalış baba.. bunu yapamadığını ikimizde gördük. Ve sen de kardeşim, her zaman seni bekleyeceğim. Olur da taraf değiştirmek istersen, iki kardeş neler yapabileceğimizi düşünmeni isterim.."

**

   Kardeşinin gölgesinden kurtulma vakti gelmişti. Onun dönüp kendini öldüreceği güne kadar en büyücü olmaya yemin etti.

  

___

Taciz ediliyorum yeni bölüm diye
Öldü bu kitap
Butun kitaplari silip hesabi kapatmayi dusunuyorum
Zaten hatirlamiyorsunuzdur kurguyu

Oyle
Bb

Kiminle kalin ben de bilmiyorum artik