The Boy with the Blues

Part 31

سلام قشنگا

این هم از پارت جبرانی

دوستتون دارم موچ موچ

****************************************************

" خیلی خوب..اگه اینجوری ساده اش کنی میتونی ازش مشتق بگیری..خیلی هم سخت نیست مگه نه؟"

لوهان درحالی که با ته مدادش به برگه کیونگسو اشاره میکرد پرسید. کیونگسو لبش رو گاز گرفت و سری تکون داد.

" درسته. حالا این یکی ...اینجا میتونی از معادله استفاده کنی..هوممم آره میبینی وقتی ازش استفاده کنی میتونی میزان جریان آب داخل لوله رو به دست بیاری."

" اوکی." کیونگسو مردد مکث کرد." هی لو.."

" هوم؟"

" میگم... با سهون حرف زدی؟"

با این سوال آب به گلوی لوهان پرید." اوهه...نه."

"اوه..ولی چرا؟"

" کیونگسو نمیخوام راجب این قضیه صحبت کنم. لطفا بیخیال شو."

" وقتی که کریس بهت داده تموم شده مگه نه؟" کیونگسو پرسید و لوهان کلافه کنار تخت نشست.

" آره سه روزه که تموم شده و کل این سه روز ازش فرار کردم."

کیونگسو سه هفته ای میشد که توی بیمارستان بود و لوهان مدت زیادی بود که سعی میکرد از زیر سوالات مربوط به کریس و سهون در بره.

" میدونی که اگه بهمون احتیاج داشتی همه مون کمکت میکنیم. مگه نه؟" کیونگسو با مهربونی گفت و لوهان لبخند نرمی زد.

" ممنون. ولی نمیخوام شماها آسیب ببینین."

کیونگسو هم متقابلا لبخند زد و دستش رو به آرومی فشرد." ما هم اصلا نمیخوایم اتفاق بدی برای تو بیوفته ... و اینکه..."

لوهان سرش رو بالا گرفت و نگران به کیونگسو نگاه کرد.

" راستش داشتم فک میکردم بتونم بهت دلیل واقعی بستری شدنم رو بگم. تو دوست خوب مایی و من بهت اعتماد دارم..."

لوهان خیلی سریع سر تکون داد." نههه کیونگسو..نگو." لوهان با دیدن چشم های کیونگسو که داشت خیس میشد سریع ادامه داد." اینجوری نیست که ازینکه به من اعتماد داری تحت تاثیر قرار نگرفته باشم یا اینکه فک کنم حتما خیلی بی عرضه ای که اینجایی...من فقط... ترجیح میدم ندونم...حداقل فعلا...اگر بدونم میترسم که کریس بتونه با روش های خودش از زیر زبونم بکشه."

" من بهت اعتماد دارم لوهان. من فکر میکنم تو قوی تر از این حرفایی."

لوهان آهی کشید و نگاهش رو از کیونگسو دزدید." فکر نکنم اینطور باشه....تو خیلی شجاعی کیونگسو و من نیستم...تو یه فرشته ای و من...نیستم...تو لیاقت ترمیم شدن زخم هات رو داری..."