The Boy with the Blues

Part 35

کیونگسو سر جاش خشک شده بود. فقط بالاتنه اش آروم به سمت کریس چرخید.

" من و تو باید یه گپ کوچیک با هم بزنیم." کریس با صدای آروم کنار گوشش گفت. کریس از شونه هلش داد و به بیرون از باشگاه هدایتش کرد. کیونگسو میدونست که دارن مستقیم به سمت پشت مدرسه میرن. کیونگسو با آتل پاش تلاش میکرد به سختی همراه کریس میرفت. سعی میکرد به عقب برگرده تا پشتش به سمت کریس نباشه. کریس وایستاد و دستاش رو جلوی سینش گره زد و مثل دیوونه ها بهش خیره شد. حالا تنها راه فرار کیونگسو با تن کریس بسته شده بود.

" کر..کریس؟" با لرزیدن صداش به خودش لرزید." چی میخوای؟"

کریس بند انگشتاش رو شکست." با من با احترام حرف بزن آشغال."

" کریس؟"

" خوب...کجا بودیم؟"

کیونگسو لپش رو از تو گاز گرفت و ساکت موند تا اینکه کریس یک قدم جلو تر اومد و کیونگسو به عقب تلو تلو خورد. " ازت یه سوال پرسیدم کودن." کریس تکرار کرد و بیشتر و بیشتر به کیونگسو نزدیک شد. کیونگسو با هر قدم کریس یک قدم عقب تر میرفت تا جایی که پشتش به دیوار کهنه ساختمون مدرسه خورد.

" من..من فقط ...یه مدت مرخصی بودم."

کریس چرخی به چشماش داد." اونو که خودم میدونم احمق..چرا؟"

کیونگسو به پاش اشاره کرد." پام شکسته بود." گفت و کمی پاش رو با آتل تکون داد.

" چجوری؟"

" ببخشید؟"

" چجوری شکستیش؟" دوباره پرسید و برای بار دوم تو اون روز تهدیدش رو با لگد زدن به آتل پاش نشون داد.

" پی...پیچ خورد.." کیونگسو طوری به دیوار چسبیده بود که حتی مولکول های هوا هم نمیتونستن از بین اون و دیوار رد بشن.

" میدونی کودن...تو مثل همیشه نیستی...اونجوری که همیشه رفتار میکردی...الان باید مثل سگ ازم بترسی" کریس گفت و دو تا دستش رو دو طرف سرش تکیه داد. کیونگسو با نزدیک شدن کریس به خودش لرزید. هیچکس به جز کای و پدرش اینقدر بهش نزدیک نمیشدن و کیونگسو مطمئن بود کریس قراره مثل پدرش رفتار کنه.

کریس سری تکون داد." هوم خوبه...حالا شدی مثل همیشه." کریس تکیه اش رو از دیواربرداشت و کیونگسویی که انتظار یک مشت رو داشت به خودش لریزید ولی کریس فقط یقه اش رو گرفت و بالا کشیدش اونقدری که فقط نوک انگشتای کیونگسو روی زمین مونده بود. دردی توی پاش پیچید. کیونگسو لباش رو به هم فشار داد تا صدایی ازش در نیاد.

کریس مستقیم به چشماش زل زد بود." لوهان کدوم گوریه؟"

" لوهان؟"