adopted by Niall Horan *1

13

Robine

Inmiddels zitten we in de auto naar huis. En met we, bedoel ik Niall en ik.

Op de weg is het rustig. Zo nu en dan schiet er een auto voorbij, of halen we een fietser in.

De zon staat hoog aan de hemel, en wolken drijven langzaam voorbij. De lucht is helder blauw. Kortom: het is een prachtige dag.

En zo te zien vinden meerdere mensen dat. Er zitten een heleboel mensen met wat te drinken in de tuin. Of er liggen mensen op een handdoek of ligstoel een kleurtje te krijgen, de meesten een rood kleurtje.

Kinderen spelen met hun hond of kat, of rennen gillend achter hun ouders of vrienden aan. Sommigen doen een watergevecht.

Ik zie onze poort al verschijnen en bedenk me wat de code ook alweer was. 3852, volgens mij.

Niall stopt de auto voor de poort en begint de code in te voeren. Ik kijk mee over zijn schouder.

3-8-5-2.

Ik had het goed. De poort glijdt open en Niall rijdt verder. Hij stopt de auto op de oprit en stapt uit. Ik volg zijn voorbeeld en pak mijn tas van de achterbank.

We lopen naar de voordeur en stappen naar binnen. Niall kijkt op zijn horloge en kijkt me aan.

'Het is half 4. Ga je maar omkleden, dan kunnen we zo gaan.' Ik knik en sprint naar boven. Ik duik mijn kast in, letterlijk.

Ik blijf met mijn voet haken achter de deurpost, waardoor ik met een klap op de grond val. Meteen hoor ik iemand op de trap rennen en ik sta op.

Niall rent de kamer in, met een bezorgde blik in zijn ogen. 'Gaat het?! Ik hoorde je vallen!' Ik knik en wrijf het stof van mijn kleding af. Er moet hier eens worden stofgezogen.

'Ja, het gaat wel. Zo hard viel ik niet.' Niall zucht opgelucht en sluit me in zijn armen. 'Je bent wel een beetje onhandig, of niet?'

Ik kijk hem beledigd aan. 'Hoezo?! Ik ben helemaal niet gewond!' Niall grinnikt en laat me los. 'Omdat je steeds valt.'

Ik grinnik nu ook en pak een broek en t-shirtje uit de inloopkast, net zoals mijn lingerie. Ik hoor Niall weglopen en loop naar de badkamer.

Ik kleedt me snel om, doe mijn make-up en poets mijn tanden.

Na een klein kwartiertje ben ik klaar en loop ik naar beneden. Daar zie ik Niall al wachten en ik pak nog snel een glas, die ik vul met water en vervolgens leegdrink.

Ik kijk naar de klok en zie dat het 5 over 4 is. Niall's blik schiet ook naar de klok en pakt het glas uit mijn handen. Hij zet het glas op het aanrecht en pakt mijn hand. Hij trekt me mee naar buiten en stopt voor de auto.

Ik stap snel in de auto, omdat Niall overduidelijk gehaast is. Niall stapt ook de auto in en rijdt weg.

Onderweg is het best stil. Skyradio staat aan op de achtergrond, maar voor de rest is het stil.

Na een kwartiertje komen we aan bij een groot gebouw. Op een bordje staat: universiteit Lowwood. Ik kijk naar Niall, maar zijn blik is gevestigd op de weg.

'Een universiteit?' Niall knikt en parkeert de auto. Een bel schelt over het plein en een paar seconden later lopen er allemaal kinderen naar buiten. Een deel gaat naar hun auto of fiets. Een ander deel loopt naar het bushokje dat voor de universiteit staat. Een ander deel staat in groepjes bij elkaar te praten. En nog een ander deel zit op een bankje, met zijn of haar mobiel of een boek.

'Kom je nog of blijf je zitten?'

Ik kijk op en stap de auto uit. Niall komt naast me lopen, terwijl hij een beanie en zonnebril op zet.