adopted by Niall Horan *1

27

Robine

Ik help Lou nog met de laatste dingen, zodat de jongens er zometeen geweldig uitzien op het podium. Nu zit Niall in de stoel, terwijl Lou de make-up doet en ik Niall's haar. Niall kijkt mee via de spiegel en doet wat Lou hem opdraagt.

'Al zenuwen, Nialler?' Niall kijkt me via de spiegel aan en schudt zijn hoofd, wat een boze Lou oplevert.

'Zit stil, Niall! Het is bijna klaar.' Niall knikt en Lou zucht hard.

'Sorry, Lou.' Hij kijkt me weer aan via de spiegel. 'Nee, ik heb nog geen zenuwen. Waarschijnlijk over 5 minuten wel.'

Ik klop hem op zijn schouder en glimlach bemoedigend naar hem via de spiegel. 'Je gaat het geweldig doen, dat weet ik zeker!' Niall glimlacht terug.

Het voorprogramma begint net, en het gegil in de zaal begint steeds harder te worden.

'Niall, je bent klaar.' Niall knikt en staat vervolgens op. 'Omkleden en klaar staan. Je moet binnen 10 minuten op.' Niall knikt weer en loopt naar de kledingrekken. Hij pakt zijn setje en stapt achter de kamerschermen.

Ik loop naar de rest van de jongens, die op de bank zitten en stemopwarmings oefeningen doen. Ik plof naast Louis neer, die me kort aankijkt, maar dan verder gaat met de oefening.

Even later voegt Niall zich bij ons en begint ook met zijn stem op te warmen. Ik besluit voor de grap mee te doen.

Na 10 minuten wordt het geluid in de zaal minder en Paul loopt de kamer binnen. 'Zijn jullie klaar, jongens?' Iedereen knikt en staat op. Ik geef de jongens nog een knuffel en wens ze succes.

Een paar seconden later staan ze op het podium en kijken Lou, Paul en ik mee via de zijkant van het podium.

Vanaf hier kan ik zien dat ze veel lol hebben samen, en zo te zien vinden de fans dat ook geweldig.

Opeens begint mijn mobiel te trillen en ik loop de kamer weer in, waarna ik door loop naar de gang.

'Met Robine Horan?'

'Hallo, Robine. Met Stefanie, van het weeshuis.' Verbaasd kijk ik naar mijn telefoon.

'Hoe kom je aan mijn nummer?'

'Van Natasha. Maar ik wilde je wat vertellen. Of tegen Niall. Is Niall in de buurt?'

'Hij staat op het podium. Wat is er aan de hand?'

'Uhm. Ik weet dat het raar klinkt, maar... je hebt een zusje.'

Van schrik laat ik bijna mijn telefoon uit mijn handen vallen. Ik blijf even stil en zak vervolgend neer op de grond.

'Robine? Ben je er nog?'

Ik schrik op. 'J-ja. W-wat?'

'Je hebt een zusje. We namen je dossier door en kwamen erachter dat je zusje een paar jaar geleden is geadopteerd. Ze schijnt dicht in de buurt van je nieuwe huis te wonen.'

'Hoe heet ze?'

'Serena. Serena Adams. Ik sms je haar adres wel. Ik moet nu gaan. Wens de jongens veel succes!'

'Oke. Doei.'

'Doei, Robine. Kom snel een keer langs, Natasha mist je.'

'Zal ik doen wanneer ik terug ben.' Ik hang snel op en blijf voor me uitstaren. Mijn mobiel trilt kort in mijn hand, maar ik negeer het.