adopted by Niall Horan *1

11

Robine

Voor ik het weet, is het alweer avond en lig ik in bed, met Louis naast me zittend op het bed.

'Louis?' Louis kijkt me vragend aan. 'Hum?' 'Wat is Niall aan het doen?'

Louis kijkt om zich heen, alsof het een geheim is, en draait zich dan weer om naar mij. 'Dat mag ik niet zeggen van Niall. Daar kom je vanzelf achter.'

Ik zucht en gaap. 'Slaap lekker, Robine.'

'Goodnight, Louis.'

Louis staat op en loopt de kamer uit. Ik sluit mijn ogen en val even later in slaap.

--------------------------------------------------------

'Wakker worden, wakker worden, wakker worden!'

Ik schrik op uit mijn slaap en val uit bed. 'Auw...' Louis komt naast me zitten en helpt me overeind.

'Gaat het?' Ik knik en wrijf over mijn neus. Louis pakt een zakdoek en houdt die onder mijn neus. Ik kijk hem vragend aan. 'Je hebt een bloedneus.'

Ik knik begrijpend en pak de zakdoek over, waarna ik weer op sta. Ik pak een shortje en een hemdje en loop de badkamer in. Ik zet de douche aan en stap onder de warme stralen. Genietend zeep ik mijn lichaam in en spoel de shampoo weer van mijn lichaam af.

Als alle shampoo van mijn lichaam is, draai ik de douche uit en begin me af te drogen, waarna ik mijn kleding aan doe. Ik kam nog snel mijn bruin-blonde haren door en breng een dun laagje mascara op mijn wimpers aan.

Ik loop mijn kamer uit en stap de overloop op. 'Robine?!' Ik loop naar de trap en zie Louis beneden staan. 'Ja?'

'Niall is er.'

Meteen sprint ik naar beneden, de woonkamer in en spring Niall om zijn nek. 'Niall!'

'Robine!' Doet Niall me na. Ik rol met mijn ogen en laat hem los. 'Eet snel je ontbijt. We gaan zo ergens heen.' Ik kijk hem vragend aan. 'Waarheen?'

Niall schudt zijn hoofd. 'Nee, daar moet je zelf achter komen.' Ik zucht en strompel naar de keuken. Ik pak snel een broodje Nutella en een glas Yogi-drink. Ik eet en drink mijn ontbijt op en loop vervolgens naar boven, om mijn spullen te pakken.

Als ik al mijn spullen heb ingepakt, voel ik opeens een hand op mijn schouder. Ik schrik en stoot mijn elleboog naar achteren. Ik hoor een gekrenkte kreet en kijk om.

'O. Sorry Niall.' Ik kijk hem schuldbewust aan en zie tranen in zijn ogen staan. 'Geeft niet. Het gaat al.' Hoor ik piepend uit zijn mond komen.

Louis komt de kamer binnenlopen en ziet Niall met zijn handen voor zijn kruis gebogen staan. 'Wat is er gebeurd?' Hij kijkt me aan en ik bijt op mijn lip. 'Ik schrok en stootte met mijn elleboog naar achteren.'

Niall staat weer recht en loopt naar me toe om mijn tas te pakken. 'Sorry dat ik je liet schrikken.' Ik haal mijn schouders op. 'Geeft niet. Ik schrik nogal snel.' Niall slaat zijn armen om me heen en trekt me tegen hem aan.

'Je zult niet meer snel bang zijn bij ons. Wij beschermen je en zorgen dat er niks gebeurd.' Hij laat me los en pakt mijn hand. 'Maar nu moeten we gaan, anders komen we te laat.'

Niall begint te lopen en trekt me achter hem aan. Helaas voor mij, struikel ik over mijn eigen voeten en val van de trap, waardoor ik Niall meetrek in mijn val.

We rollen samen van de trap en eenmaal beneden stoot ik mijn hoofd tegen een kastje. Een seconde later hoor ik glas vallen en voel iets in mijn vel. Ik kijk naar mijn hand, waar een groot stuk glas in zit en trek het glas eruit. Meteen begint mijn hand heel erg te bloeden en ik zie zwart voor mijn ogen, terwijl ik neer val op de grond.

Het laatste wat ik hoor is mijn naam die geschreeuwd wordt door twee verschillende stemmen.

Niall

Ik kijk toe hoe Robine de brancard op wordt getild. Nu kan ik haar verrassing wel vergeten. Ik had het nog zo goed geregeld. Alles was al geregeld. Ze hoefde alleen nog maar op gesprek en dan kon ze binnenkort beginnen.

'Meneer Horan?' Ik kijk op en zie de ambulance-broeder voor me staan. 'Ja?' 'Wilt u mee rijden?' Ik knik en stap in. Ik pak Robine's goede hand en knijp er zacht in.

'Alles komt goed, lieve schat van me.'

Haar ogen blijven gesloten en ze reageerd niet. Het zachtjes op en neer deinsen van haar borstkas doet me geloven dat ze nog leeft.

Een traan rolt over mijn wang naar beneden en valt op het witte laken dat over haar lichaam ligt.

'Het komt allemaal goed.'

Meerdere tranen rollen nu van mijn wangen naar beneden en er komt beweging in de ambulance.

'Ik beloof het je. Ik laat je niet vallen.'

Harde snikken vullen de ambulance en ik krijg een tissue aangerijkd. Dankbaar neem ik het aan en snuit mijn neus.

Ik werp nog een blik op haar bleke gezicht en wendt dan mijn blik af.

In deze dagen is ze gaan voelen als mijn echte dochter.

En ik hoop dat ik voor haar ben gaan voelen als een vader.

Weer een lange tijd geleden dat ik heb geupdated. Sorry hiervoor, maar ik heb het de komende tijd druk en was dit weekend op kamp, dus ik kon helaas ook niet schrijven.

Misschien dat er deze week nog een update komt, maar ik weet het nog niet zeker. Ligt eraan hoeveel tijd ik over heb.

De laatste weken school, ook wel bekent als de weken dat ik veel proefwerken hebt. Jammer genoeg wel.

Ik ga maar eens slapen. Slaap lekker allemaal.

Love you all xxx wondergirl101.