adopted by Niall Horan *1

15

Robine

Eindelijk is het weekend voorbij en moet ik naar de universiteit. Ik stop al mijn boeken in mijn tas, omdat ik niet weet wat mijn rooster is en een goede eerste indruk wil achterlaten. Ik loop de trappen langzaam af, richting beneden, waar Niall al vrolijk staat mee te zingen met de radio.

'Hoe kun jij 's morgens zo vrolijk zijn?!' Hij draait zich verschrikt om. Blijkbaar heeft hij me niet horen aan komen lopen.

'Omdat ik dè Niall Horan ben.' Zegt hij op een duh-toon. Ik grinnik en pak een appel. 'Hoef je verder niks te eten?' Ik schudt mijn hoofd.

'Ik eet niet zoveel.' Niall haalt zijn wenkbrauw op en kijkt me raar aan. 'Wat?'

'Hoe kun je niet zoveel eten?! Voel je je wel goed? Moet ik een paracetamol pakken?'

'Wow, rustig! Ik eet nooit veel.' Ik pak een paar boterhammen voor op de universiteit en een flesje cola. Ik stop het meteen in mijn tas. Daarna pak ik mijn mobiel en een glas yogi-drink. Ik zet het glas aan mijn lippen en neem een slok.

Ik start twitter op en kijk bij mijn meldingen. Allemaal vriendschapsverzoeken, van mensen die ik niet ken.

Ik besluit wat op twitter te zetten.

@Robine_Horan: first day at the universiteit Lowwood.

Ik zet mijn mobiel weer uit en neem een laatste hap van mijn appel, waarna ik hem in de affalbak gooi. Ik voel mijn mobiel trillen in mijn zak en haal hem boven. Een whatsappje. Ik klik er op. Onbekend nummer.

Onbekend nummer:

beetje zin in vandaag? xx Diego

Ik:

Ja, gaat wel. Het blijft de universiteit, he? Ik ben alleen bang om te verdwalen. Het is zo'n groot gebouw!

Ik verander zijn naam in: Diego♥ en krijg een bericht terug.

Diego♥:

Ik leidt je wel rond. Hoelaat moet je ook alweer beginnen?

Ik:

8u bij mevr. Overdijk. Daar krijg ik mijn lesrooster en kluissleutel. En hopelijk een plattegrond.

Diego♥:

Ik wacht op je voor de universiteit. Ik moet toch om 8.45 beginnen. Zie je zo!

Ik:

Tot zo!

'Robine, we moeten gaan. Anders kom je te laat bij mevrouw Overdijk. En ik moet naar een interview met de jongens.' Ik stop mijn mobiel weg en pak mijn tas.

'Voor welke zender?'

'The Late Late Show.' Ik knik en stap in de auto.

'Hoe laat ben je er weer?'

'Over een paar uurtjes. Ik stuur je wel een appje als ik klaar ben. En anders vraag ik Gemma of ze je wilt ophalen.' Ik knik weer en kijk naar buiten.

-

'We zijn er! Moet ik mee lopen?' Ik knik.

'Ja, graag. Jij kent het hier veel beter dan mij.'

'Ik ken het hier ook niet geweldig goed, hoor. Ik kijk gewoon naar de bordjes aan het plafond.'

Mijn mond vormt een geluidloze 'O' en we lopen naar binnen. Ik kijk naar de bordjes boven mijn hoofd en binnen een mum van tijd heb ik het kantoor gevonden.

Ik kijk kort op mijn mobiel. 07.53. Mooi op tijd. Ik klop op de deur en loop naar binnen, nadat ik een stem hoor die 'binnen' roept. Mevrouw Overdijk kijkt me aan en glimlacht naar me. Ik glimlach terug.

'Ah, Robine! Lekker op tijd! Hier is je lesrooster, plattegrond en kluissleutel. Heb je al iemand die je hier een beetje kan rondleiden?'

'Ja. Ik heb vrijdag een jongen ontmoet hier.' Ze knikt en ik kijk op mijn lesrooster.

'Elk uur duurt drie kwartier. Na 3 lesuren heb je een kwartier pauze. Daarna weer 3 lesuren en dan een half uur pauze. En dan om kwart voor 3, dus na 2 lesuren, heb je tien minuten pauze.'

Ik knik. Het tweede uur moet ik beginnen. 8.45. Dezelfde tijd als Diego.

Ik zeg mevrouw Overdijk gedag en loop samen met Niall naar buiten. Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd en geeft me een korte knuffel.

'Ik moet gaan. Veel plezier en tot vanmiddag. Tot welk uur moet je vandaag?'

Ik kijk weer op het lesrooster.

'Het zevende. Dus... 2 uur, volgens mij.'

Niall denkt even na en pakt een papiertje. 'Dan vraag ik Gemma of ze je wilt ophalen. Moment.' Hij pakt zijn mobiel en typt wat in.

'Hee, Gemma. Kan je om twee uur Robine ophalen? Wij zijn dan nog bezig met de opnames van het interview.'

'Ow. Uhm... nou ja, jammer. Toch bedankt.'

Hij hangt op. 'Ze kan je niet ophalen. Ik vraag Paul straks wel, of anders heb je hier wat geld voor de bus.' Hij geeft me wat geld en loopt weg. 'Doei, Robine.'

'Bye, Niall. Veel plezier!'

'Jij ook.'

Hij stapt de auto in en rijdt weg. Opeens tikt er iemand op mijn schouder. Ik draai me om en zie Diego staan.

'Hee!' Hij slaat zijn armen om me heen.

'Als die Paul je niet kan ophalen, wil ik je wel terug brengen naar huis.' Ik glimlach.

'Dat is erg lief, maar ik weet niet of Niall dat goed vindt.'

'We zien wel. Waar is je kluisje?'

'Nummer 376.' Hij knikt en pakt mijn hand.

'Ik begeleid je wel. De hele dag.' Ik glimlach naar hem en kijk dan naar onze handen, die verstrengeld met elkaar zijn. Ik kijk langzaam naar hem op, omdat hij groter is dan mij.

Hij kijkt mij aan en glimlacht naar me. Ik glimlach ongemakkelijk terug en trek mijn hand uit de zijne.

Hij kijkt me vreemd aan, maar vraagt niks. Hij loopt gewoon door en ik loop achter hem aan.