adopted by Niall Horan *1

40

Robine

Ik zit trillend op de bank tussen Luke en Michael. De jongens zijn allang begonnen met het concert. Calum en Ashton zitten op de andere bank, te praten met Lynn en Sabine.

'Gaat het wel?' Hoor ik van ver weg Luke's bezorgde stem. Ik zit met mijn gedachten volledig bij Levi, en wat hij met me deed.

Hoe zijn handen over mijn lichaam gleden.

Hoe hij me sloeg als ik iets deed wat niet mocht.

Zijn sigarettenpeuk, die op mijn lichaam brandde.

*flashback*

'Laat me gaan! Ik wil hier weg!' Smeek ik Levi, terwijl ik me met alle kracht die ik in me heb aan deurklink vasthoudt.

Levi trekt aan mijn benen, zodat ik een soort van lijk te zweven. Hij trekt steeds harder, en er komt steeds meer spanning op mijn armen te staan.

En opeens, schieten mijn armen los alsof het elastiekjes zijn, die met volle vaart door de kamer vliegen. Zoiets gebeurde nu ook, maar dan dat ik naar achteren vloog, net als Levi, en bij hem op schoot belandde.

Hij stond op en trok me aan mijn haren mee naar de kelder. Hij gooide me op het matras in de hoek, en ontdeed me van mijn kleding. Ik spartelde flink tegen, maar het hielp niet.

Toen mijn kleren uit waren, pakte hij me bij mijn armen en trok me naar de muur, waar hij me altijd vastzet met handboeien.

Paniek neemt de macht over mijn lichaam en ik adem zwaar.

Hij gaat me weer verkrachten tegen de muur!

'Alsjeblieft, doe het niet!' Smeek ik hem terwijl hij de handboeien vastmaakt aan de buis boven me. Ik krijg een klap in mijn gezicht en proef bloed.

Hij pakt een sigaret en haalt één keer diep in, waarna hij de rook in mijn gezicht blaasd. Ik begin te kuchen. Hij weet dat ik niet tegen sigarettenrook kan.

Hij grijnst en haalt dan de sigaret uit zijn mond en zet mijn voeten ook vast, maar nu met touwen, die hij vastmaakt aan ringen aan beide kanten van de kamer.

Hij grijnst weer en komt dichterbij met de sigaret. Ik probeer in alle macht los te komen, maar het heeft geen zin.

De sigaret brandt op mijn buik, op mijn kont, op mijn linker bovenbeen, op mijn rechter bovenarm.

'Dit doe ik elke keer bij je als je probeert te ontsnappen.' Ik huil en Levi maakt mijn armen los, waardoor ik met een klap op de grond val. Ik kreun van de pijn.

Levi drukt grijnsend zijn peuk uit voor mijn voeten en loopt dan weg.

Voor eeuwig gebrandmerkt.

*einde flashback*

'Robine?' Ik schrik van een hand op mijn rechter bovenarm en begin te gillen.

'Ga weg! Ga weg!' Ik spring op en ren weg, naar een plek waar het veilig is. Ik hoor voetstappen achter me en ren een kant op.

Even later sta ik buiten en zie ik even verderop bomen staan.

Yes, een bos!

Ik ren naar het bos en hoor de voetstappen nog steeds achter me. Ik ren steeds dieper en dieper het bos in.

'Robine?!' Roept een stem door het bos. 'Kom alsjeblieft terug?!' Smeekt hij. Ik duik ineen als ik een gestalte zie lopen en sluit trillend mijn ogen. 'Waar ben je?!' Ik plaats mijn handen op mijn oren.

Gelukkig zit ik in een bosje, waar je afgezonderd bent van de buitenwereld. Zo kan hij me niet vinden.

Luke

Bang kijk ik om me heen, terwijl ik uit het bos loop. Ik kan Robine niet meer vinden. En dat bos bezorgd me de kriebels.

Ik ben niet bang in het donker, hoor. Nou, misschien ook wel...

Ik loop weer richting het concertgebouw en loop naar de kamer waar de rest zit. Ze kijken me meteen vragend aan en ik schudt mijn hoofd.

'Ze is het bos ingerent.' Zucht ik. Iedereen staat op, inclusief Lynn en Sabine.

'We helpen met zoeken.' Zegt Calum, waarna iedereen knikt. Behalve Lynn en Sabine, die staan bang op hun plek.

'We hebben een paar mensen nodig die hier blijven om de anderen op de hoogte te brengen. Willen jullie dat doen?' Vraag ik terwijl ik naar Lynn en Sabine kijk. Ze knikken opgelucht en de jongens en ik lopen naar buiten.

'Als we opsplitsen, vinden we haar wel.' Zegt Michael. Iedereen knikt instemmend en gaat een andere kant op.

Het begint op de achtergrond te onweren, en ik schrik. Onweer is normaal wel gaaf, maar als je in een donker bos bent... Bij elke flits lijkt het alsof er mensen achter de boom staan.

Ik zoek verder naar Robine, tot er een flits het bos inschiet en een harde klap volgt. Gekraak van bomen volgt.

In de verte hoor ik iemand schreeuwen en ik ren erheen. 'Au!' Gilt iemand.

Ik zie een boom op het pad liggen en ren erheen. 'Help!' Hoor ik vanuit de bosjes.

'Robine?' Vraag ik. Meteen is het stil.

'L-luke?' Ik knik en loop naar de bosjes. Ze duikt ineen, en ik zak naast haar neer.

De boom is op haar bovenbenen, en op een deel van haar buik gevallen.

'Ga weg!' Ik schrik van haar uitbarsting en val achterover.

'Rustig, ik doe je niks. Ik wil je alleen helpen.' Ik hoor snelle voetstappen en zie Ashton verschijnen.

'Wat is er gebeurd?' Vraagt hij verbaasd en knielt bij ons neer.

'Onweer. Flits. Boem! Boom.' Zeg ik en hij knikt begrijpend.

'Help me even met die boom.' Zegt hij en hij staat op. Ik volg zijn voorbeeld en pak de boom vast. 'Richting de benen tillen. En niet laten vallen!' Ik knik. '3, 2, 1, til!' Ik til de boom op en de boom gaat iets omhoog.

'Probeer eronder uit te kruipen als het mogelijk is, Robine.' Zegt Ashton nu tegen Robine. Ze knikt en we tillen de boom hoger op.

'Het lukt niet.' Zegt Robine. 'Ik kan mijn benen niet bewegen, en voor mijn armen is het te moeilijk.'

'Dan moeten we de boom helemaal van haar af halen.' Zeg ik en Ashton knikt instemmend. Ik zie Michael en Calum in de verte aan komen rennen. 'Michael, Calum! Help!' Ze rennen harder en pakken de boom vast als ze dichtbij genoeg zijn.

'De boom moet helemaal van haar af.' Zegt Ashton. Michael en Calum knikken en binnen een paar minuten is de boom van Robine af. Ik kniel bij haar neer en plaats mijn handen onder haar lichaam.

Ze begint te spartelen, maar ik grijp haar stevig vast. 'Het is goed. Ik breng je naar het concertgebouw.' Ze knikt en ik zie dat ze zich probeert te ontspannen.

We beginnen te lopen richting het concertgebouw. Onderweg wordt er door niemand gesproken.

Na 10 minuten lopen zijn we aangekomen bij het gebouw.

'Luke? Wil je me in bed leggen? Ik ben moe.' Ik glimlach naar haar en knik.

'Gaan jullie maar naar binnen om de rest op de hoogte te brengen.' Zeg ik tegen de andere jongens. Ze knikken en lopen het gebouw in. Ik loop naar de tourbus van One Direction en stap samen met Robine in. Ik loop naar achteren en leg haar op een bed. Ik stop haar in en druk mijn lippen op haar voorhoofd.

Ze is zo mooi! Ook al ziet ze dat zelf niet in.

'Je bent prachtig, Robine.' Ze glimlacht en ik zie een korte twinkeling in haar ogen.

'Wil je bij me liggen?' Ik knik en glimlach naar haar. Ik kruip naast haar in het bed en sla een arm om haar heen.

'Slaap lekker, Robine.'

'Slaap lekker, Lukie.'