adopted by Niall Horan *1

37

Robine

Die avond komt de tweede en laatste klant van deze dag. Het is een jongen van rond de 28 jaar.

We zitten nu samen op de slaapkamer. Ik bang op het bed, en de jongen draait de deur in het slot.

Ik heb weer zo'n leuk setje aan. Felgroen lingerie, met een kort, lichtbruin rokje. Ik lijk net een kale kerstboom.

De jongen loopt naar me toe en gaat naast me zitten. Hij doet verder niks, en ik kom nieuwsgierig dichterbij.

'Ik ben Julian Molenaar. Van de politie Engeland. Ik ben hiernaartoe gehaald om loverboys tegen te houden, of ze te weerhouden van het gebruiken van meisjes.' Ik knik en hij laat een bewijs zien dat hij politie-agent is.

'Robine Horan. De geadopteerde dochter van Niall Horan.' Julian knikt en ik ga naast hem zitten.

'Weet je in welk hotel ze verblijven?' Ik knik.

'Hotel Kerashima.' Julian knikt en schrijft het op.

'Hoelang verblijven ze daar?'

'3 dagen.' Julian knikt weer en schrijft het op.

'Ik zal contact met ze opnemen. Maar nu moeten we elkaar maar even beter leren kennen. Anders wantrouwt Levi het.' Ik knik en Julian haalt een shirt uit zijn rugzak. 'Doe maar aan. Dat stelt je meer op je gemak, denk ik.'

Ik kijk hem dankbaar aan en trek het shirt aan. 'Dankje.'

'Geen probleem.'

Niall

De volgende ochtend zit ik weer op mijn bed. De jongens maken zich zorgen, maar het kan me niet schelen.

Luke vertelde dat Robine een nachtmerrie had over een of andere Levi, maar niet vertelde wie Levi is. Ze wilde het net vertellen, toen ze ontvoerd werd.

Harry komt de kamer binnen en ik draai mijn rug naar hem toe. 'Go away, Harry.' Harry zucht.

'Niall, kom mee. Er is een man die informatie heeft over Robine.' Meteen spring ik op en ren naar de kamer, waar de andere jongens al zitten, ook die van 5sos. Er zit ook een andere jongen, die ik niet ken.

De jongen staat op en loopt naar me toe. 'Ik zal me even voorstellen. Julian Molenaar, van de politie in Engeland.' Ik knik.

'Niall Horan. Ik hoorde dat u informatie heeft over mijn dochter.' Julian knikt.

'Je mag wel "je" zeggen. Ik ben nog maar 28.' Ik knik. 'Robine is bij Levi van Dijk, een mogelijke loverboy. Ik kwam gisteravond daar, als undercover-agent. Ze vertelde me dat jullie hier verbleven.'

'Waar zit ze?'

'Marenistraat 92. Maar jullie mogen daar niet alleen naartoe. Ik bel zo de politie van Hiroshima, en ik laat jullie nog wel meer weten.' Ik knik.

'Kan je nu niet bellen?' Julian denkt na en knikt dan.

'Ik ben zo terug.' Hij loopt weg en belt iemand. Op dat moment wordt er geklopt op de deur. Liam doet open en Paul loopt naar binnen.

'Jongens, we moeten zo gaan.'

'Nee, die man weet waar Robine is!' Paul kijkt op en ziet Julian. 'Hij is van de politie in Engeland. Hij is undercover om loverboys te betrappen. Hij was gisteren bij haar.'

'Maar we moeten nu gaan. Hij mag mee.' Louis loopt naar Julian, en komt even later terug.

'Vanmiddag komt de politie van Hiroshima ons ophalen bij het stadium. Als alles goed gaat, kunnen jullie vanavond alsnog optreden.' We knikken en lopen naar de tourbus.

We gaan nu in één tourbus, behalve de crew. Die gaan met een ander busje.