adopted by Niall Horan *1

8

Robine

'Er is een winkelbrand bij de V&D in London. De brandweer heeft 10 mensen kunnen redden, maar vermoeden dat er nog 5 mensen in het brandende gebouw zitten. De oorzaak van de brand is nog onbekenend. En nu het weer: morgen wordt het zonnig met een kleine kans op regen.'

Mijn ogen worden groot. De V&D in London? Daar werken mijn ouders! Snel pak ik mijn fiets en rijdt weg.

Na vijf minuten sta ik voor het brandende winkelpand. Ik hoor mijn moeders schreeuwende stem en begin te gillen. 'Mam!' Tranen stromen over mijn wangen en ik probeer me door de menigte te wurmen. Als ik vooraan sta, kruip ik onder het lint door en wordt meteen tegengehouden door een politie-agent.

'Je mag niet naar binnen, meisje. Het is gevaarlijk.' 'Maar mijn ouders zitten daar binnen!' Ik ruk me los en meteen wordt ik van achteren vast gegrepen door twee sterke armen. Ik wordt opgetild en in een auto gezet. 'Ga jij maar even mee naar het bureau.'

Ik zucht en de auto rijdt weg. Ik kijk nog een keer om naar het brandende gebouw. Het gebouw waar mijn ouders sterven. Het begin van de hel.

Gillend wordt ik wakker. Ik ben helemaal bezweet en mijn ademhaling gaat gejaagd. Ik trek mijn benen op en begin te wenen. De deur vliegt open en ik voel twee sterke armen om me heen. Alles gaat langs me heen en ik blijf voor me uit staren.

'Robine?' In de verte zegt een stem mijn naam. Een bezorgde stem. De bezorgde stem van Niall.

De droom, eerder de nachtmerrie, was zo echt, dat het leek alsof ik het opnieuw beleefde. Opnieuw de pijn in mijn hart, opnieuw de tranen die over mijn wangen stroomden van intens verdriet, opnieuw die lange nacht op het politiebureau, opnieuw mijn begin in het weeshuis.

'Robine?' Nogmaals die bezorgde stem, nu harder, maar nog steeds zo ver weg. 'Allemachtig!' De armen gaan van me af en ik hoor mijn gejaagde ademhaling nog steeds. Ik hoor Niall praten.

'Harry, kom snel hierheen! Robine heeft een paniekaanval en ik weet niet wat ik moet doen!'

'Ja, weet ik veel, misschien omdat Gemma ook vaak een paniekaanval had?!'

'Oke, tot zo!'

Het bed veert weer en een wazig beeld zit voor me. 'Harry is onderweg met de anderen. Luister naar mijn ademhaling. Adem in, adem uit.' Ik probeer me te focussen op zijn stem, wat niet lukt. Ik hoor in de verte een bel en het beeld verdwijnt weer. Ik hoor rennende voetstappen op de trap en even later nog veel meer.

'Gemma is ook mee.' Even later zitten er vijf wazige beelden om me heen. 'Wat is er gebeurd?' 'Ik werd wakker van gegil en rende meteen naar Robine, ze zat al zo en was aan het huilen. Haar ademhaling ging gejaagd en ik probeerde haar te kalmeren.'

'Heb je kamille-thee?' De stem van Gemma in de verte. Ik hoor iemand van de trap rennen en even later komt diegene terug. 'Robine, ik ben het, Gemma. Neem een paar slokjes thee, dan wordt je rustiger. Wij zijn bij je, er kan je niks gebeuren.' Ik zie een wazige vorm, dat lijkt op een theekopje, en pak het voorzichtig aan. Ik nip aan het glas en wordt inderdaad iets rustiger.

De wazige beelden worden scherper en ik zie iedereen voor me zitten. Niall, Louis, Liam, Harry en Gemma. Ze hebben een bezorgde uitdrukking op hun gezicht en Gemma slaat voorzichtig haar armen om me heen. Ik begin te huilen in haar haren en ze wrijft langzaam over mijn rug. 'Shh, het is oke, het is voorbij.'

Ik knik langzaam en de tranen beginnen minder te worden. Gemma laat me voorzichtig los en Niall trekt me in zijn armen. Ik ga tegen hem aan liggen. 'Hoe laat is het?' 'Half 3.'

'Ik durf niet meer te slapen.' Louis gaapt. 'Ik ben moe.' Louis staat op, geeft me een knuffel en een kus op mijn voorhoofd en loopt de kamer uit. Harry en Liam volgen even later. Alleen Niall en Gemma blijven zitten, ik nog steeds liggend op Niall's schoot.

'Moet ik bij je blijven slapen?' Ik kijk Niall aan. Hij is zo zorgzaam. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht en knik langzaam. Gemma staat op en geeft me een kus op mijn voorhoofd. 'Ik blijf ook wel slapen. Ik ga naar de logeerkamer en steel een shirt en joggingbroek van Harry.' Ik grinnik en Gemma loopt mijn kamer uit.

'Gaat het weer?' Ik knik. 'Wil je erover praten?' Ik schudt mijn hoofd. 'Misschien morgen.' Niall knikt begrijpend en staat ook op. 'Je zou toch blijven?' Niall knikt. 'Doe ik ook. Even iets pakken.' Hij pakt mijn gitaar en geeft die aan me. Ik kijk hem vragend aan.

'Je zei dat je speelde als je verdrietig was.' Ik grinnik en knik. 'Dat is zo. Dankje.' 'Geen probleem.' Ik denk even na en begin dan te spelen. All of me van John Legend. Niall begint zacht mee te zingen.

'What would I do without your smiling mouth. Drawing me in, and you kicking me out. Got my head spinning, no kidding, I can't pin you down. What's going on in that beautiful mind. I'm on your magical mystery ride. And I'm so dizzy, don't know what hit me, but I'll be alright.'

Ik begin te zingen en Niall blijft stil.

'My head's underwater. But I'm breathing fine. You're crazy and I'm out of my mind.'

Niall zingt weer mee.

'Cause all of me. Loves all of you. Love your curves and all your edges. All your perfect imperfections. Give your all to me. I 'll give my all to you. You're my end and my beginning. Even when I lose I'm winning. Cause I give you all of me. And you give me all of you, oh.'

Niall is weer stil en ik zing verder.

'How many times do I have to tell you. Even when you're crying you're beautiful too. The world is beating you down, I'm around through every mood. You're my downfall, you're my muse. My worst distraction, my rhythm and blues. I can't stop singing, it's ringing, in my head for you.'

Opeens komt er nog een stem bij. Ik kijk op en zie de jongens en Gemma staan. Harry begint mee te zingen.

'My head's underwater. But I'm breathing fine. You're crazy and I'm out of my mind.'

Louis begint ook mee te zingen.

'Cause all of me. Loves all of you. Love your curves and all your edges. All your perfect imperfections. Give your all to me. I'll give my all to you. You're my end and my beginning. Even when I lose I'm winning. Cause I give you all of me. And you give me all of you, all of you!'

Liam begint ook mee te zingen.

'Cards on the table, we're both showing hearts. Risking it all, though it's hard.'

Nu zingt iedereen mee.

'Cause all of me. Loves all of you. Love your curves and all your edges. All your perfect imperfections. Give your all to me. I'll give my all to you. You're my end and my beginning. Even when I lose I'm winning. Cause I give you all of me. And you give me all of you.'

Nu ben ik nog de enige die zingt.

'I give you all of me. And you give me all, all of you, oh.'

Iedereen begint te klappen en ik glimlach. 'Robine, je kan echt goed zingen!' De anderen maken een instemmend geluid en knikken wild met hun hoofden. Ik voel dat ik moet blozen en een gaap ontsnapt opeens uit mijn mond.

'Ga maar slapen, ik blijf bij je.' Ik kijk Niall dankbaar aan en iedereen loopt weer de kamer uit.

Ik ga liggen en Niall kruipt tegen me aan en slaat zijn armen om me heen. 'Goodnight, Robijntje.'

'Goodnight, leprechaun.' Ik sluit mijn ogen en val in slaap.

Lekker lang hoofdstuk :)

Stemmen en reageren is niet verboden. ;)

Love you all xxx wondergirl101.