"Evin etrafında bir sürü adam var?"
Yağız telaşla eve girerken, biz de aşağı iniyorduk. Naz basamakta duraksadığında elini tuttum.
"Koruma. Sivil polis ekibi. Sıkıntı yok."
Yağız sakinleşip, rahat bir nefes aldı. Beraber salona geçtik, diğerlerinin yanına. Ülkü büyük bir iştahla Yağızın elindeki pizza kutusuna saldırınca güldüm.
"Kardeşim bu kız yakında seni de yer."
Ülkü kaşlarını çatıp, kızgın tutmaya çalıştığı ifadeyle bana baktı. Çoktan bir dilimi ısırmıştı bile. Ona ne var dercesine bir tepki verip, koltuğa oturdum. Naz kıkırdayarak başka bir kutuyu aldı.
"Sen Nazı götürürken, bizim sesimiz çıkıyor mu?"
Ülkünün söylediğiyle Nazın henüz yemeye niyetlendiği pizza boğazında kaldı. Öksürmeye başladığında sırtını sıvazladım hafifçe. Leya o sırada Ülküyü cimciklemekle meşguldü. Nazın iyi olduğundan emin olup, Ülküye döndüm.
"Dinime küfreden müslüman olsa bari."
Mete ve Leya gülmemek için büyük çaba sarfederken, Yağız omzuma vurdu sertçe. Ona bakıp gözümle Mete ve Leyayı işaret ettim. Ülkü de ne olduğunu anlamış olacak ki, muzipçe güldü. Nazsa kulağıma eğilip fısıldadı.
"Arkadaşlarımı rahat bırak."
Gülüp, yanağından öptüm.
"Ee Mete, senin şu Elif meselesi ne oldu?"
Mete öldürücü bakışlarını bana yöneltirken, Leya aynı bakışları Meteye yönlendirdi. Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdığımda Ülkü zevkle bana eşlik etti.
"Aa şu geçen Yağızın bahsettiği, Metenin biricik aşkı olan Elif mi?"
Leya astığı suratıyla pizzasına dönse de kulağı hepimizdeydi. Ve şu an yanaklarının sinirden kızardığına emindim. Naz tekrar beni dürtüp, yine benim duyacağım şekilde fısıldadı.
"Yapma şunu."
Mete Yağıza döndü.
"Benim ne zamandan beri biricik aşkım oldu Elif, kardeşim?"
Araya girip gülümsedim.
"Valla sen Leyayla tanışana kadar öyleydi diye biliyoruz?"
Leya gözlerini bu sefer bana çevirdi ama gözlerinde bu sefer öfke değil, umut parıltısı vardı. Biz bir şey yapmasak Mete asla cesaret edemezdi adım atmaya. Şu Elif dediğimiz kız, lise 1de hoşlandığı kızdı. Reddedilmişti. O gün bugündür ne birine o şekilde yanaştı ne de hissettiyse bile söylemedi.
Leya boğazını temizleyip Meteye döndü.
"Kim bu biricik aşkın?"
Mete gözlerini kapadı. Derin bir nefes aldı. Nazı dürtüp, pizzadan kafasını kaldırmasını sağladım. O da Metelere döndü.
"Sensin."
Leyanın gözleri, tabi şu an bizimkiler de kocaman açıldı. Ne yalan söyliyim bunu asla beklemiyordum. Leya hala öylece bakarken Mete devam etti.
"O bahsettikleri kız Lisede hoşlandığım biri. Daha sonra da bir daha adını dahi anmadığım biri. Ve farklı dile getirmiş olsalar da söyledikleri doğru. Bir tek o zaman, o kızdan hoşlandım. Hayatımda da başka biri olmadı. Senle tanışana kadar."
Leya gözlerini kırpıştırarak Meteye bakıyordu sadece. Yutkundu.
"Leya, ben grubun bateristiyim. Çünkü şarkı söylemeyi bırakalı çok uzun zaman oldu."
Konunun geçişini onlar anlamasa da ben anlamıştım. Ve şu an bu mutluluğa vesile olmaktan gurur duymuştum.
"Bana yeniden şarkılar söyleten kadın olur musun?"
Leya gülümsedi. Belki de tanıdığımdan beri gördüğüm en sıcak gülümsemesiydi. Hızla kollarını Metenin boynuna doladı. Ülkü de, Nazın yanına gelip sarıldı sıkıca.
"Bugünleri de görecek miydik?"
