Avuç içi

723 62 18
                                    

"Umarım dava falan açmaz."

Efe elindeki kahveyi masaya bıraktı.

"Açmazsa hatrım kalır. Pezevenk!"

"Şşşşş."

Koltukta bana dönüp, saçlarımla oynamaya başladı. Elini yanağıma yasladı.

"İstediğini yapabilir. Senin üzerinden oynamadığı sürece. Umurumda bile değil. Kimse bir kadın hakkında öyle çirkince konuşamaz. Hele ki benim sevgilim hakkında hiç."

Düşüncesinin inceliğine bir kez daha aşık olmuştum. Kadınları ve onların hakkını savunan biriyle beraber olmak büyük şanstı.

"Sen benim başıma gelen en güzel şeysin."

Dudakları, dudaklarımı bulduğunda içim kıpır kıpır oldu. Dün gece aklımı yoklarken, kalbim olduğu yerden taşmaya başladı yeniden. Elim sağ yanağına çıkıp, ona daha çok yaklaşmamı sağladı. Onun yanağımdaki eli enseme uzandığında öpüşü derinleşti. Tutku beni daha şimdiden sararken, panikle geri çekildim.

"Dur."

Kaşlarını çatıp bana baktı. Biraz mesafe açtı.

"Sana karşı koyamıyorum. Ve bu-burası yeri değil."

Dudağının bir kenarı yukarı kıvrıldı. Elini tekrar yanağıma çıkarıp, alnını alnıma yasladı. Nefesi dudaklarıma çarparken tüm her şey siliniyordu. Kendimi bile unutuyordum sanki.

"Bir an için bile beni istemiyor olma düşüncenin, beni attığı boşluğu tahmin edemezsin."

"Seni istememek mi? Hayatımda duyduğum en saçma şey."

Hafifçe güldü, söylediğime. Yanağımı okşadı.

"Birine bir metre uzakta kalmanın bu kadar zor olacağını düşünmezdim."

Güldüm. Çünkü ben de düşünmezdim. Aşk çok başka bir şeydi, hissedene kadar inanmadığım.

Kapı çalınca uzaklaşıp toparlandı. Gerçekten boşluktu, uzakta kalmak.

"Gir."

"Tuni, haber alabildin-"

Ülkü içeri girip Efeyi görünce cümlesi yarıda kaldı.

"Hoş geldin Efe. Yağız nerde? Sen illaki biliyorsundur."

Efe kıkırdayıp bana göz kırptı çaktırmadan.

"Iııı Ülkü şey, Yağız şeyde."

Hayin, oyun oynayacaktı arkadaşıma. Ama müdahale etmedim.

"Nerde şeyde?"

"Gizemle beraber."

Ülkünün gözleri kocaman oldu.

"Şu senin mekanın mutfak şefi olan Gizem mi?"

Bu kadar bilgiye sahip olmasına şaşırdım. Ben bilmiyordum bunların hiçbirini.

"Tamam tamam sakin. Sadece şaka yapacaktım ama kardeşimi öldürecekmişsin gibi hissettim. Devam edemeyeceğim."

Kahkaha attım. Ülkünün gözlerinde gerçekten az önce beliren ateş söndü.

"Çok kötüsün gerçekten. Yiğit senden daha iyi."

Ülkü hıncını almak için bir hamle yaptı ama sabah olanlardan haberi olmadığı için çok yanlış yerden vurdu. Efenin kasılan çenesinden ve sıktığı yumruktan buraya uzanan gerginliğine şahit oldum.

"Ülkü, yanlış hamle bebeğim."

Efeye döndüm.

"Tamamen sana karşılık vermek adına yaptığı bi hamle. Ülkü Yiğitten nefret eder."

Ülkü anlamazca ikimize bakıyordu.

"Sabah Efe, Yiğite bi küçük yumruk atmış olabilir."

Ülkü zevkle Efenin yanına oturdu. Omzuna vurup gülerek ona baktı. Efe biraz gerginse de Ülküye kızmazdı.

"Ya yemin ediyorum benim yapmak istediğim şeydi. Canım eniştem. Bir tane de benim için vursaydın."

Hayretle Ülküye baktım.

"Daha önce de böyle laubali bir yavşak mıydı?"

Efenin sorusuna Ülkü göz devirdi.

"Önde gideni önde. Bir ara odadan çiçekler eksik olmuyordu. Allahtan benim kızım tersledi de biraz kesti çiçekleri. Ama her fırsatta Tuanadan hoşlandığını belli ediyordu. Arsız herif."

Öfke yeniden alevlendi Efenin gözlerinde.

"Ülkü sen git Yağızı bul artık hadi."

Efe kısa bir bana bakıp Ülküye döndü.

"Yağız gelecek yanına, birazdan burada olur hatta. Mekanda bir yangın çıktı, şahit o olduğu için ifade falan veriyordu çıkamadı benimle beraber. Telefonu da içerde kalmış, içeri sokmadılar kimseyi."

"O kadar büyük yani."

Efe sıkıntılı bir nefes verdi.

"Maalesef."

Ülkü çıktığında Efenin yanına oturdum geri.

"Neden bahsetmiyorsun yangından? Nerden çıkmış? Konuşmayınca büyük olduğunu düşünmemiştim."

"Eskiden tek düşündüğüm şey mekanımdı. Varım yokum orasıydı. Çoğu zaman dışına çıkmazdım bile. Ama artık sen varsın."

Elimi tutup, avuç içimi öptü.

"Mekandır, tadilat yaptırılır, yerine yenisi bile dikilir."

Bir kez daha öptü.

"Senden bir tane daha yok, var edilemez."

Genellikle bölümlerde yorum bırakmam. Ama bilmeyenler için açıklama yapmak istedim. Cumartesi sabah hastaneye yatış yaptım, dün çıktım fakat henüz iyi değilim. Bölüm bu yüzden gelmedi hikayelere. Tekrar özür dilerim sizlerden.
Keyifli okumuş olmanız temennilerimle. ♥️

Yangınlı Şiirler Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin