"Yani, işte, ne bileyim böyle içine kapanık birisin. Hakikaten Asya, sen niye böylesin?"
Kenanın Asyaya sorduğu soru ile birlikte Asya donakaldı. Kenandan biyle bir soru beklemiyordu sonuçda.
"Ben... bileyim işte. Nasıl desen, insanlara güvenmiyorum. Güvenemiyorum."
"Ama artık birilerine güvenmezsen, sence de bu kötü olmazmı?"
"Ben arkadaşlarıma güveniyorum! Ben sadece sevgi denen şeye güvenmiyorum!"
Asya bunu söyleyip Kenana öyle bir bakış atdı ki, Kenan bir daha konuşmaya cesaret edemedi.
Saat 11:56.
Grubumuz artık araştırmalarını bitimek üzere. Yani bu o demek ki, hiç bir şey bulamadılar. İnanın bana, çok aradılar, her milimini, her santimini aradılar. Ama hiç bir şey bulamadılar.
Binadan çıkıp ön kapıya doğru ilerlemeye başladılar. Tam o sırada havlayan köpek Asyanın ona doğru koşmasına sebep oldu.
"Ay sen ne tatlı şeysin öyle!"
"Asya bak uzak dur, mikrop bulaşack."
"Merak etme Ali, baksana şunun gözlerine."
Asya köpekle oynamaya devam ederken Nazan da yanına geldi.
"Arkadaşlar, burası bekçinin göre bileceği yer. Hadi artık, gidelim. Sabah erkenden gelip oynarsınz köpekle."
"Eh, hadi o zaman, gidelim."
Kenan ve Ali önden, Asya ve Nazan da arkalarından geliyordu. Kapıdan çıkar çıkmaz Ali başladı:
"Arkadaşlar, ben Nazanı evinin yanlarında bir yere bırakırım. Siz de bakarsınız başınızın çaresine."
"O zaman da Asya senin için bir sorun olmazsa, ben de seni evine bırakayım. Çok geç oldu."
"Olur."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ses
ActionOnun karşıma çıkmasıyla birlikte hayatım değişti. Karanlık dünyam aydınlandı. Ama sadece bu olmadı. Bir intikam oyununun içine düştük. Belki de lanet, belki de intikam, belki de oyun. Ama en korkuncu bizim bu olaydan nasıl çıkışımız. Her kes bu oyun...
