Asyanın anlatımında...
O gün ne oldu, ben de anlamdım. Sanki beni garip bir heyecan kapladı. Şey gibi, sanki, hayatımda bir yerim olduğunu hiss etmişimde, bunun sevincini, heyecanını yaşıyorum. Niye böyle oldu anlamadım. Ben ilk defa böyle bir şey hiss ediyorum. Onun bana bakışı, içimi öylesine rahatlatıyor ki...
Asya, kızım bak sakin ol, sen böyle bir şeyi nasıl söylersin? Sen her şeyi tamamen yanlış anlıyorsun. Böyle bir şey olmaz, olamaz. Hem seni niye sevsinler ki kızım? Sen kimsin ki? Off yine başladım kendi kendime konuşmaya. Ama ne yapayım? Kendimden başka yakın arkadaşım yok ki.
Onun beni eve getirmesinden tam 2 saat geçiyor. Ve saat tam olarak 01:56. Ben hala uyumadım. Uyuyamadım. Nedenini ben de bilmiyorum. Bazen diyorum tamam her şey yoluna girecek, ben Doruğu unutacağım, ama tam o sırada aklıma bir şey geliyor ve yine de aynı halime dönüyorum. Ama bu sefer farklı. Bu sefer Doruğu değil, Kenanı düşünmekten uyuyamıyorum.
Anlamıyorum. Neden böyle hiss etdiğimi ben de anlamıyorum. Daha doğrussu ANLAYAMIYORUM. İnsanların neden böyle oldujklarını anlamıyorum. Hakikaten biz niye böyleyiz? Bakın biz diyorum, çünki hepimizin içinde o "İnsan" var. İnsanlar neden bu kadar bencil, neden bu kadar acımasız, duygusuz, yalancı?
Ben hayatımda ilk defa birine güvendim, ve onun bana yaşattıklarına bakın. Güya ben onun arkasından çok koşmuşumda, onu çok özlüyormuşum da, bilmem neler de neler. İnsan kendini temize çıkarmak için başkasının hayatını karartır mı hiç? Yani o kadar mı acımasızdır insanlar? Ben bu insanları anlamıyorum. Neden bu kadar kötü olduklarını anlamıyorum. Biz insanlar her şeyi bu kadar abartarak, yalanlayarak anlatmayı nasıl başarıyoruz acaba? Sizden bunun cevabını bekliyorum. Bana cevap verirmisiniz?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ses
ActionOnun karşıma çıkmasıyla birlikte hayatım değişti. Karanlık dünyam aydınlandı. Ama sadece bu olmadı. Bir intikam oyununun içine düştük. Belki de lanet, belki de intikam, belki de oyun. Ama en korkuncu bizim bu olaydan nasıl çıkışımız. Her kes bu oyun...
