Ses

Her şey iyiye gidiyo...

                                                                          "Yazarın anlatımında."

   ...Saat 21:36.

   Çocuklar okula doğru gidiyorlar. Kenanın arabasında yalnızca Asya var. Dedenin yanına giderken de Asya Kenanın arabasındaydı. Ancak giderken hiç biri tek bir kelime etmemişti. Okula varmaya daha 15 dakika vardı. Kenan dayanamayıp konuşmaya başlamıştı:

"Asya, sana bir şey sora bilirmiyim? Ama doğruyu söyle nolur."

   Asya işte tam da bundan korkuyordu. Kenanın bunu sormasından korkuyordu. Zaten Kenandan ne kadar uzak durmak istese, olmuyordu. Kenan onu bir mıknatıs gibi çekiyordu. Her neyse, Asyanın kaçış yolu yoktu. Nede olsa çocuğun arabasındaydı. Kaçamazdı. 

"Buyur Kenan."

"Asya ben sana aşkımı itiraf etdim. Sana tek soru soracağım: Ne diyorsun bana? Bak ben seni kendi canımdan bile çok seviyorum. Nolursun, cevabını biraz düşün. İnan bana, ben Doruk gibi değilim."

   Kenan bunu söyleyince Asya şoka girdi. Kenan artık her şeyi anlatmanın zamanı geldiğini anladı:

"Asya ben seni tam 6 aydır takip ediyorum. Seni araştırıyorum. Hatta sizin mahallenize ajan bile koydum. Vallahi kötü bir niyetim yoktu. Sadece seni tanımak istedim. İnan bana, gerçekten de ben seni çok seviyorum. Senin ne yaşadığını da biliyorum. En yakın arkadaşların kim, en sevdiğin dondurma, en sevdiğin şarkı, hepsini biliyorum. Ve bir şeyi de biliyorum ki ben seni seviyorum."

   Asya bunları duyunca iyice şoka girdi. Ve ne yapacağını şaşırdı. Aslında bağırıp ondan nefret etdiğini söylemeliydi. Ama yapamadı. Tabiikide biz bunun sebepini biliyoruz. Evet, Asya da Kenana aşıktı. Tam o sırada okula geldiler. her kes arabalardan inip okula geldiler. Kenan önceden anahtarın bir kopyasını yaptırmıştı. Kapıyı açıp içeri girdiler. 5-ci kata çıktılar. Ama yine bir şey bulamadılar. Akşam her kes evlerine dağıldılar. Asya bu gün nedense çok iyi uyudu. Sabah da güne gülerek başladı. Her şey iyiye gidiyordu...