Merhabalar. Nasılsınız, yeni bölümle geldim.
Oy ve yorum bırakmayı unutmayın lütfen.
Bu bölüm 1000 oyu geçeriz bence, ne dersiniz?
Diğer bölüm yine birkaç güne gelir ama şu sıralar ders tempomu arttırmalıyım canlarım. Ama yorumlarınız beni motive ediyor kendimi bilgisayarın başında buluveriyorum, lütfen düşüncelerinizi belirtin satır aralarında.
Neyse bölüme geçelim hadi.
Öptüm sizleri...😁
51. BÖLÜM
O akşam, Deniz beni eve bıraktığında yatağımda biraz oturmuş, şapşal şapşal sırıtmış sonra da yapmam gereken bir şey vardı ya diye düşünüp dururken kafama dank etmişti.
Diğer gün için bilet bakmıştım eve gitmek için, az daha unutuyordum. Neyse ki bulabilmiştim. Diğer türlü annem biraz ağzıma tükürebilirdi biraz...
Şimdi de bavulum elimde, çantam kolumda göz yaşlarım da akmasa da burnumun direğini sızlatarak şehirden ayrılıyordum.
Deniz benden önce gitmişti ailesinin evine. Erkendi onun bileti. Dünürleri geleceği için hazırlık yapmaya başlamış annesi, onun yalnız bırakmak istemediğinden biletini erkene aldığını söylemişti bana da.
Hüznüm biraz geçer gibi oldu. O gece aklıma gelenle kaçıncı kez sırıttım bilmiyorum.
Beni öpmüştü, yani şey önce ben onu öpmüştüm ama o da geri çekilmeme izin vermemiş, birkaç saniye sonra beni öpüvermişti.
O anı düşününce kalbim hızlanıyordu. Gözlerime bakmıştı, bana benimle sevgili olur musun, demişti...
Ah, evet. Biz sevgiliydik.
Deniz ve ben... Sevgili... Sevgilim...
Bundan aylar önce onu ilk gördüğüm anda hissettiklerim beni kabıma sığamaz bir hale getirmişti.
İlk görüşte aşk...
Sonrasında umudu kesmem zor olmadı. Zira onu günlerce hatta haftalarca görmedim. Bir daha da görebileceğimi zannetmiyordum oysa. Sonra nasıl oldu bilmiyorum, sürekli karşılaşmaya başladık. Sürekli gözlerimiz kesişir oldu... Didiştik, ona çokça sinir oldum. Zannediyorum ki o da benden pek haz almıyordu o sıralar.
Fakat onu tanıdıkça kalbi beni daha da kendine çekti. Beni bilerek ya da bilmeden kırdığı zamanlar bunu telafi ediş şekilleri beni hem şaşırttı hem de göğsümde sönmek isteyen o duyguyu daha da körükledi...
Evet, Deniz'e aşıktım.
Bavulumla tıngır mıngır havaalanına geldiğimde aklıma bir başka anımız, beni buraya bırakışı geldi.
Sabah konuşurken, sevgili olarak ilk telefon konuşmamızdı, ona attığım günaydın mesajından sonra mesaj atmak yerine beni aramıştı, bana eşyalarımın çok olup olmadığını sormuş, beni havaalanına bırakamadığı için özür dilemişti.
"Önemi var mı sence?" demiştim. "Erken gitmen gerekiyor eve ve ayrıca her başım sıkıştığında seni arayamam Deniz Bey." diye de eklemiştim.
"Her başın sıkıştığında elbette yanında olamam ama yanında olmak istediğimi de inkar edemem, her anında..."
