Selam ben geldim.
Bu bölüm diğer bölümlere nazaran biraz uzun ve Deniz'in ağzından, son kısım hariç.
Sınavlarım olduğu için buralara biraz uğrayamayacağım ama sizi bölümsüz de bırakmaya dayanamıyorum farkındaysanız. Sık olmamakla beraber bölüm gelecek muhtemelen. Hemen yazıp attığım için yazım hataları olabilir, lütfen kusura bakmayın.
Lütfen bol bol oy ve yorum atmayı unutmayın.
Instagramda diğer bölüm için alıntılar falan atıyor, soru cevap yapıyoruz arada arkadaşlar, hepinizi beklerim oraya da.
Instagram adresim, iremk.hikayeleri
Öpüldünüz.
Bana sınavlarımda başarılar dileyin vee
İYİ OKUMALAR
53.BÖLÜM
Deniz
Evde telaşlı bir hava hakimdi. Soğukkanlı annemde bile biraz telaş vardı. Canan desen zaten beş dakika yerinde oturmuyordu.
Henüz sabah olduğu için akşama kadar bu durum sürecek diye geçirdim içimden. Yaramaz'ın yemini ve suyunu tazeledikten sonra pijamalarımı bir eşofman takımıyla değiştirip mutfağa, annemin yanına gittim.
"Neler yapıyorsunuz bakayım?" diye sordum ama annem hazırlıklarına devam ederken pek benimle muhatap olmak istemiyor gibi eliyle geçiştirdi beni. "Evladım açsan dolapta kahvaltılıklar var. Çayı da yeni demledim. Sen yumurtalı patates seversin ondan da yap kendine. Şu an ben el atamam."
Annem bir kaba ölçülerle un, şeker, süt koyarken oldukça dikkatliydi.
"Ben biraz yürüyeceğim anne." dedim biraz önce karar vermiştim yürümeye de zaten. Annemlere de bir şeye ihtiyaçları olup olmadığını sormak için gelmiştim. "Evde bana ihtiyacınız var mı?" dedim. O sıra Canan mutfağa gelip başka bir işe girişti.
"Yok oğlum." dedi annem. "Hallettik sayılır zaten."
"Peki dışarıdan alınacak bir şey var mı?"
Annem biraz düşünür gibi oldu.
"Şimdilik yok gibi." dedi hâlâ düşünürken. "Olursa ararız seni."
Usulca başımı sallayıp bu kargaşadan olabildiğince sıyrılmak için hızlı hareketlerle kendimi dışarı attım. Kulaklıklarımı kulağıma takıp, eskiden sıkça şimdilerde de burada olduğum zamanlar fırsat buldukça yaptığım gibi sahil yoluna doğru yürümeye başladım.
Bugün hava güzeldi. Normalde epey neşeli olurdum bu havada yürüyüşe çıkınca ama içimde bir sıkıntı yok değildi. Sebebi Canan'ın bu durumunu düşünmemdi. Açıkçası onu mutlu görmek beni de mutlu ediyordu ama işte acaba mutlu olacak mı düşüncesi de aklımdan çıkmıyordu?
Bu kadar derin düşünme, belki korktuğun gibi olmayacak diye geçirdim içimden. Eğer diğer türlüsü de olursa, pişman olacağı bir şey yaşarsa bu yolda ilerlerken ben yine de yanında olurum.
