Merhabalar, oy ve yorumlarınızı bekliyorum.
İyi okumalar.
35.BÖLÜM
Anneme tüm oyunculuk yeteneklerimi sergileyip hasta taklidi yaptıktan sonra o odadan çıkar çıkmaz sıcak nane çayını birkaç yudumda bitirmiş, Beyazıt'ın odasına doğru sızıvermiştim.
"Gel abla gel." dedi beni görünce. Bizim salak oğlan yatağına bir seksen uzanmış gözlerinden kalpler fışkırarak telefondaki bir şeylere bakıyordu. Onu duvar kenarına iyice iteleyip yanına yatıverdim.
"Ver bakalım şu telefonu!" diyerek üniversiteyi kazanır kazanmaz babama aldırdığı son model telefonunu elinde çekerek aldım. Tahmin ettiğim gibi salak kardeşimin ağzı bir karış aşkla baktığı şey, evleneceğim diye tutturduğu o kızdı. Yani öyle tahmin ediyordum, zira ekranda bir kız vardı. Daha önce kızı stalklamıştım tabii ama o zaman küçük profil fotosundan bakabilmiştim sadece.
"Bu o mu?" Dedim ben de gülümsememe engel olamayarak. Beyazıt'a ne kadar kızsam da saydırsam da hatta ilk duyduğumda karşımda olsa onu iyi bir pataklardım, tüm bunlara rağmen onun samimi bir mutlulukla gülümsemesi beni öyle mutlu ediyordu ki... Kardeşimin gözlerindeki parlamanın sebebi bu kız mıydı?
"Evet." Dedi içi gide gide. Derince bir iç çekti.
"Güzelmiş." Dedim.
Gerçekten de epey güzel bir kızdı. Saçları omuz hizasında, koyu renk ve düzdü. Gözlerinin yeşil olduğunu fark ettim. Hafif çekik gözleri vardı. Kızın gülüşü çok tanıdık geldi. Samimi bir yüz tipi vardı. Kaşlarımı düşünceli bir şekilde çatarak fotoğrafı biraz daha yakınlaştırdım.
Sonrasında Beyazıt diğer fotoğraflarını teker teker gösterirken de kızı iyice inceledim.
"Baksana?!" Dedim Beyazıt'a soru sorar gibi kaşlarımı kaldırarak bir bakış atarak. "Bu kız... Hım, adı Canan'dı değil mi?"
"Evet abla?" Dedi Beyazıt. Ne soracağımı merak eder gibi dikkatle bana bakıyordu.
"Fenomen falan mı? Ya da bir yerlerde haberlere çıkmış olma ihtimali var mı sence?"
"Yoo." Dedi Beyazıt gayet emin bir tavırla. "Niye ki?"
"Ya!" Dedim gözlerimi kısarak düşünmeye başladım. "Ben bu kızı sanki bir yerlerde gördüm gibi ya! Yüzü çok tanıdık."
"Öyle mi?" Dedi Beyazıt şaşkın bir şekilde elimdeki telefonu alıp kız arkadaşının resmine daha dikkatli bakmaya başladı. Hadi ben kızı ilk defa gördüm diye varsayıyorum da onun için fotoğrafını dikkatle inceliyorum, Akıllım niye öyle bakıyordu acaba?"
İçimden bu haline gülmek geldi. Sonra iç çekerek asıl konuya giriş yapmamız gerektiğini fark ettim. Telefonu yine aynı hızla elinden kapıp ekranı kilitleyerek yan tarafıma koydum.
"Anlat bakalım. Bu kız nasıl biri ve kardeşime ne yaptı da ona bizi şoka sokacak kararlar aldırdı!"
Beyazıt yataktan doğrulup sırtını duvara dayadı. Göz devirerek bir anne edasıyla arkasına alsın diye yerdeki yastıklardan birine uzanıp aldım ve Beyazıt'ın kafasına çalarcasına ona doğru fırlattım.
Ne diyeceğini hesaplıyor olmalı ki misilleme yapıp yastığı kafama fırlatacağına bana mal mal gülümseyip yastığı gözümle işaret ettiğim gibi soğuk duvarla arasına koydu.
"Annem sanki beni kandırmışlar gibi söylenip duruyor ama bu evlenme fikir benden çıktı." Dedi utangaç bir sesle. "Ona ben evlenme teklifi ettim. O henüz okullarımız bitirmeliyiz diye kaç defa hayır dedi hatta. Ama ben ısrarla onun karşına bu fikirle çıktım."
