11. BÖLÜM
"Geldi bahar ayları, gevşer gönül yayları."
Bakışlarımı sertçe yerden Zeynep'e çevirdim.
"Ne alaka?" dedim baş ağrımı alsın diye kafama sıkıca bağladığım yazmayı daha da sıkarken.
"Kardeşin de aşık olmuş işte. Kime çektiyse acaba?"
"Pardon ama..." dedim gözlerimi kısarken. "Birincisi ben ne zaman evleneceğim diye tutturdum."
"Biraz daha level atlarsan o da olacak."
Birce ağzının içinden mırıl mırıl konuşunca sinirlerim iyice bozuldu.
"Ya kızlar lütfen..." dedim üzüntülü bir şekilde. "Şurada içim kan ağlıyor. Bir felaketin tam ortasındayız..."
"Abart Mavi abart!"
Zeynep'e baktım.
"Sence abartılacak bir şey değil mi?" dedim tiz bir sesle.
"Bu kadar tepki vermen gerekiyor mu bilemiyorum arkadaşım." Zeynep tatlı dilini takınmıştı. Başımı kaldırıp ona baktım.
"Bak." dedi tatlı tatlı gülümseyip. "Henüz evlenmeleri için vakit var gibi, bu konuda haklısınız. Ama bir yola girmek istiyorlar. Birbirlerini seviyorlar ki bu kadar ciddi bir karar almışlar."
"Zeynep..." dedim çaresiz bir ses tonuyla. "Benim mal kardeşim yirmi yaşında henüz. Kız da on dokuz yaşındaymış."
"Bir de henüz okuyorlar." dedi Birce.
Birce'ye bakarak başımı salladım.
"Kız da tıp fakültesinde ikinci sınıf öğrencisi, aynı sınıftalar. Daha dört yıl var okullarının bitmesine. Sorsan ceplerinde bir kuruş para yok, evleneceğiz diyorlar."
"Beyazıt yine babana güveniyor bence" dedi Birce.
"Aynen öyle!" dedim a harfini uzatarak. "Üzerine bastın ayağını kaldır kanka."
Birce usul usul başını salladı.
"Tabii babam ne dese ne istese yapıyor beyefendinin, bir dediğini iki etmiyor. Şımardı iyice. Şimdi de adamın sınırlarını ölçmeye mi çalışıyor napıyor anlamadım ki..."
"Babanın haberi yok daha de mi?" dedi Zeynep.
Başımı iki yana salladım. "Anneme gelip açmış konuyu. Annem de şoka girmiş tabii. Şoktan az çıkınca da beni aradı."
"Hı anladım." dedi Zeynep.
"Ee nolacak peki?" dedi Birce. "Ne yapacaksınız şimdi."
"Of bilmiyorum ki." dedim.
"Konuştun mu Beyazıt'la?" dedi Zeynep.
"Konuştum." dedim başımı usul usul sallayarak.
"Ne diyor?" dedi kızlar hep bir ağızdan.
"Kızın ailesiyle tanışmamızı istiyor. İstanbul'da yaşıyorlarmış. Nasıl olacak bu iş bilemedim ki."
"Uzakmış." dedi Zeynep.
"Şimdi gidip tanışacaksınız. İsteme töreni gibi mi olacak?"
"Kız bilmiyorum ki..." dedim Birce'ye. "İşte babamın da bir haberi olmalı, sonra bakılacak."
"Sen ne düşünüyorsun?" dedi Zeynep. Birce de ona katılarak "Aynen kanka." dedi. "Olur mu bu iş yani?"
Ne desem bilemedim. Benim kardeşim aile içinde kararsızlığı ve rahatlığıyla tanınan biriydi. Şimdi kızı seviyorum der sonra yok, vazgeçtik de diyebilirdi. Ona güvenmiyordum pek yani. Ama aralarında güçlü bir bağ varsa ve evlenmeyi iyice kafaya koydularsa ne diyebilirdim ki...
