Selamlar bebekler, nasılsınız?
4 günden sonra sizinleyim. Bundan sonra böyle devam etmeyi düşünüyorum. Çok arayı açmadan, uzun bölümler atmak istiyorum. Böylelikle siz de reklamlara bogulmazsınız aşklar.
Henüz biraz daha yolumuz var. Ama çok uzatmak da istemiyorum, tadı kaçmasın. Yarın Deniz'in doğum günü. Özel bölüm mü yazsam diye düşündüm ama sonra direkt kurgunun içinde değiniriz buna, bence daha iyi olur, sizce?
Bölümün bir kısmını düzenledim, gözümden kaçan yazım yanlışları varsa affedin bebekler.
Herkese iyi okumalar diliyorum.
Oylarımız 2000'i
Yorumlar da 1000'i geçsin yaaa... Ama düşüncelerinizi belirtin yorumlarda lütfen, sınır koymuyorum yanlış anlamayın, olsa çok tatlı olur😘
62.BÖLÜM "NE OLDU PEK BİR KEYFİN YOK..."
Deniz'in bir eli direksiyondayken diğer eli usulca benim elimi kavradı. "Beyazıt." diye mırıldandım arabanın biraz ilerisinde bize şaşırmış bir şekilde bakan Beyazıt'a bir bakış atarak.
"Sıkıntı çıkarır mı?" diye mırıldandı Deniz Beyazıt'ı kastederek. Kendi için değil de daha çok benim için endişeleniyor gibi çıkmıştı sesi. Beyazıt'la kötü olmamı istemiyordu sanki. Fakat şöyle bir durum vardı ki ben de aynı şekilde kardeşimin ve sevdiğim adamın arasında bir sıkıntı çıkmasını istemiyordum.
"Beyazıt biriyle konuştuğumu biliyordu zaten." diye mırıldandım. Arabadan inelim mi dercesine başımla kapıyı gösterdim ardından. Deniz hafiften başını salladı, yanındayım der gibi elimi sıkınca hafifçe gülümsedim.
Birlikte arabadan inip bizi diğer arabanın az ötesinde bekleyen Canan ve Beyazıt'ın yanına vardık.
Canan kaygılı duruyordu. Ona hafifçe tebessüm ederek selam verdim. Sonra da bakışlarım Beyazıt'a kaydı. Onunsa bakışları Deniz'in üzerindeydi. Sinirli miydi? Yoksa sakin mi? Yüz ifadesinden ne hissettiğini anlayamadım.
Beyazıt'ın hemen sinirlenip ortalığı dağıtmak isteyecek bir kişiliği yoktu pek. Daha çok karşısındakini anlamaya çalışır, ondan sonra tepki verirdi. Tamam, bazı zamanlar yaptığı şeyleri onaylamazdım o da benim kararlarımı bazen onaylamazdı ama abla kardeş olarak birbirimizi anlamaya ve kollamaya çalışırdık.
Deniz'le ilk konuşmaya başladığım o zamanlar ona da söylemiştim biriyle konuştuğumu. Annemin akrabalarımızı topladığı o gün beni kollamıştı. Onlardan kaçmam için yardım etmişti bana. Ve sonra dertleşmiştik biraz. Deniz ve Canan'ın kardeş olduğunu bilmiyorduk tabii.
Beyazıt'ın bakışları bana çevrildi usulca. "Abla?" diye mırıldandı. Şaşkınlık, merak, kaygı... Gözlerine bakınca bu duyguları görüyor gibi oldum. Neden kaygılanmıştı ki? "Bir açıklama yapacak mısın?" diye yine bana hitaben konuştu.
