O BİR ZORBA

11.BÖLÜM : KAVGA 🤪

" Korkma. Ben varken bir şey yapamaz."

Uraz bir adım ileri atıldı.

" Sen yokken de varken de canım ne isterse yaparım." dedi.

" Kendine bu kadar güvenme. Ayrıcalıklar artık bende." dedi.

Sanırım bu düşmanlık sandığımdan daha büyüktü.

Bir an gözüm çeteye kaydı.

Hepsi gözlerini Uraz'a dikmiş. Ani bir olayda dalmak için tetikte bekliyordu.

Bir an tarafım belli diye düşündüm.

Liderlerinden her ne kadar nefret etsem de onlarla bir sorunum yoktu.

Ayrıcalık neydi bilmiyorum ama yine onların elinden alınmasın istedim.

Kendimi oraya ait hissettim.

Halbuki ben hiçbir yere ait değildim!

Zorbaydı falan ama sonuçta onu tanıyordum. Ve yine de zorla da olsa sevgiliyiz.

Uzun bir süre bu düşünceleri kafamda tarttıktan sonra bir çılgınlık yapmaya karar verdim.

Bir an onu savunma isteğiyle dolup taştım.

Uraz'ın önümde duran iri cüssesinin arkasından kafamı çıkardım ve onu ittirerek bir adım öne çıktım.

" Emin misin? İddiasına varım sen tek yumrukla yere serer."

" Neye emin miyim?" dedi Kaan.
O kadar şey konuşulmuştu ki , haklıydı.

" Uraz senin yanında kimseye bir şey yapamazmış ya. Emin misin diyorum? Sanki bu tam tersi gibi geldi de bana."

Bir erkeği gaza getirmek çok basitti.

Sadece gururuna dokun.

%99.9 işe yarar.

Kahkaha attı. Ama daha çok cidden kavga etseler dayak yiyeceğini bildiği için yalancı bir gülüştü bence.

" Hadi canım! Emin misin?"

" Son derece." dedim.

Ya yapamazsa?

Mal gibi niye iddiaya giriyorsam..

Uraz bir elini hızlıca koluma sabitledi. Diğer eliyle de belimi tuttu ve beni geri arkasına aldı.

" Sen karışma bu işe."

" Bunun için geç değil mi Korkmaz?" dedi Kaan. Gevrek gevrek gülerken.

" İddia falan yok."
" Hayır var ve bence isteğimi biliyorsun."

Uraz sinirle bana döndü ve kimsenin duyamayacağı şekilde konuştu.

" Ağzını açmadan duramadın değil mi?"

" Şimdi ne yaptım?" dedim şaşırmışçasına.

Ben sadece onu savunmuştum.

" Eğer ona vurursam , tüm ayrıcalıklarımdan ayrılırım. Ve eğer vurmazsam sen iddiayı kaybedeceksin. Ve o şerefsiz asla masum bir şey istemez."

Sinirle konuşması bitmişti.

Kaan ise merakla ben ve Uraz'a bakıyordu.

" Eee Korkmaz! Dövsene beni. Ne duruyorsun?"

" Ne istiyorsun?"

Uraz bana döndü tekrar.

" Aklını mı kaçırdın?"

" Bırak söylesin. En fazla ne olabilir ki? Senden zorbası olduğunu düşünmüyorum."

" Yapamayacağın şeyler isteyecek."

" Senin sayende yapmam dediğim her şeyi yapıyorum zaten."

" Ben senin namusuna bir şey yapmadım ama."

" Belki yarın yaparsın. Belli mi olur?"

" Leyla beni delirtme!"

" Banane oğlum delirirsen delir. Sonuçta Kaan varken bana bir şey yapamazsın değil mi Kaan?"

" Aynen öyle " dedi. Kaan da sırıtarak.

İşte tam da o sırada beklediğim şey oldu.

" Sana istediğim yerde , istediğim anda , istediğim kişinin yanında , istediğim her şeyi yaparım , annesinin kızı!"

Eliyle beni gösterdi ve kantinde yüksek denilecek bir ses tonuyla bağırarak konuşmaya başladı.

" ÇIRAĞAN KOLEJİ! BU GÖRDÜĞÜNÜZ , BENİM KIZIM. VE BENİM OLANA İSTEĞİMİ YAPARIM."

Demesi ve Kaan'a dalması bir oldu.

" Ayrıcalıkları siktir edin." dedi.

Daha sonra da ekledi.

" Babamdan hepimiz için bir aylık rapor yazmasını isterim.." Çete aldığı komutla Kaan'ın çetesine daldı.

Ben ise orada öylece durmuş olanları izliyordum.

Benim yüzümden kavga çıkmıştı ve ben durun demiyordum.

Çünkü bunun olmasını istemiştim.

Bir ay boyunca Uraz yok öyle mi?

Allah'ım sana şükürler olsun.

Sevinçle gözlerimi açıp kapadım ve hâlâ devam eden kavgayla keyfim daha da yerine geldi.

Evet böyle , devam devam edin.

Umarım okuldan atılırsın.

Dudaklarımda Cem Karaca - Bu Son Olsun , gözlerimde mutlulukla şarkının melodisini ıslık çalarak sınıfa doğru yürüdüm.

Önümüzdeki bir ay boyunca cenneti yaşayacaktım.