O BİR ZORBA

16.BÖLÜM : SICAK SOĞUK🙂‍↕️

Ellerini belimden çekti ve aramızda mesafe oluşacak kadar geriledi.

" Dediklerimi unutma , sevgilim. Şimdi gidebilirsin."

Masasına geri oturup kalan tostunu yemeye devam etti.

Diğerleri ise - çete - hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu. Belki de Uraz'ın bu tarz hareketlerine alışıktılar? Kim bilir...

Çantamı da alıp hızlıca sınıfa ilerledim.

Sınıfa girerken güzel bir başlangıç olması amacıyla " Günaydın" dedim.

Lakin kimse cevap vermedi.

Bu ne kabalık?

Fazla takmadım ve sırama oturdum.
Defterimi ve kalemliğimi çıkarttıktan sonra biraz ders öncesi tekrar yaptım.

Çalışmaya öyle dalmıştım , hiç bir şey duymuyordum bile şuan.

Bu kadar yeteceğini düşünüp başımı kaldırdığımda saçımın sağa doğru hareketlendiğini fark ettim.

Kafamı çevirip yan tarafıma baktığımdaysa masaya kafasını koymuş , bir eli kafasının altında bir eli ise saçlarıma dolanmış bir şekilde beni izleyen Uraz ile karşı karşıya kaldım.

" Sen ne zaman geldin?"
" Senden sonra"
" Ben dalmışım. Derse kaç dakika var?"
" İkinci dersin başlamasına 10 dakika var."
" İkinci ders mi?"
" İlk ders boştu ve sen öyle dalmıştın ki söylemlerimi duymadın bile"
" Evet dalmışım."

Uraz ayağa kalktı.

" Neyse bu kadar ders yeter , gel hadi."

Elimi tutarak beni de sıradan kaldırdı ve sürüklemeye başladı.

" Nereye?"
" Bahçeye"

En son orda olanlar aklıma gelince
" Uraz bence gitmeyelim" dedim.
" Neden?" Cevap vermedim ama sanki bakışlarımdan anlamış gibi sırıttı.

" Acaba birileri korkuyor mu??"
" Beni öpmeni ya da bana dokunmanı istemiyorum."
" Ama ne yapayım? Sana bağımlı oldum ben. Temas etmeden duramıyorum."
" Uraz sen bana gerçekten.."
" Ne? Ben sana gerçekten ne?"
" Aşık mısın?"

Durgunlaştı.

Düşünür gibi oldu bir kaç saniye sonra ise tüm yalınlığıyla " bilmiyorum " dedi ve devam etti. " Bildiğim tek şey değişik hissettiğim. Senden nefret ediyorum ama bir o kadar da beni iyi hissettiriyorsun. Seninle olmak umudunu asla yitirmemek gibi.. " üstüme eğildi ve kokumu içine çekti. " Kokun.." dedi. " umut vaat ediyor.."

Hayretle dinledim tüm dediklerini.

Uraz KORKMAZ bana aşık mı oluyordu?

Ya ben?

" U-Uraz ben böyle hissetmiyorum." dedim bir çırpıda.

" Nasıl?" dedi.

" İşte tarif ettiğin gibi.. ne bileyim senden sadece nefret ediyorum ama nefret ettiğimden bile emin değilim. Seninleyken mutlu muyum? Sanmıyorum.. aksine sen yokken daha huzurluyum. Sen varken hep korkuyorum."

Evet gerçekler bunlardı. Hislerim bunlardır ve doğruydu ama doğru olan bir şey vardı.

" Ama her şeye rağmen kıyamıyorum. Sen zor bir durumdaysan mutlaka yardım etmem gerekiyor gibi geliyor. Korkuyorum ; insanlardan , hayvanlardan , senden, bu dünyadan..." derin bir nefes aldım.