O BİR ZORBA

33. BÖLÜM : BABA😞

" Ne?" diyebildim sadece.
Bu çok tuhaftı.

Sonuçta hergün birisi gelip ben abinim yanımdaki de kardeşim demiyordu.

" Seni bulmaya geldik. Babam hastalandı ve sadece seni bulmak istiyor."

" Hasta mı? Baban mı var?"

Uraz sessizce ikimizin konuşmasını dinliyordu. Emindim ki o da en az benim kadar şok olmuştu.

" Leylaydı adın değil mi?"

Nisa konuşmaya dahil olarak bana bir soru yöneltmişti.

" Evet."

" Bak kanka sana tane tane anlatacağım." Bir kardeşim vardı ve bana kanka demişti.

Şuan sorun bu mu Leyloş?

Bilmem , ilk kez bir kardeşim oluyor.

" Anlat." dedim ifadesizce.

" Babamız kalp hastası ve ameliyat olması lazım. Eğer şimdi olmazsa sonradan hiç zamanımız olmayabilir. Ameliyatı reddediyor , seni dünya gözüyle bir kez görmeden ölmek istemiyormuş."

" Gebersin." dedim nefretle.

Babamın bir gün kesin beni bulacağına inanırdım küçükken. Hani ben tek gecelik ilişki çocuğuymuşum ya. Annemi birdaha hiç görmemiş , annem de onu zaten hatırlamıyor bunun için benim varlığımdan da haberi yok sanıyordum çünkü.

O zamanlarda seviyordum babamı. Babam yanımda değildi ama bir sebebi vardı , varlığımdan haberi yoktu.

Şimdi ise doğduğum güne kadar bilen ama yine de beni arayıp sormayan , bir kez bile merak etmeyen ama adresimi bile bilen bir babam olduğunu öğrenmiştim.

Çocukluğum başıma yıkılır gibi oldu.

Onca hayal , onca özlem , onca baba diyerek ağlayışlarım..

Hepsi çöptü artık.

Annem de beni sevmiyordu ama en azından yanımdaydı. Kötü de olsa bu da benim annem diyebileceğim bir insan vardı. Üzülünce , başımı okşamasa bile dizlerine yatabileceğim anne olmayı bilmeyen ve de istemeyen bir annem vardı.

Bir de hiç tanımadığım ama benim adresime kadar bilen bir babam.

İçimdeki tüm baba özlemi, sevgisi.. olumlu ne varsa nefrete dönüştü.

İkisine döndüm.

" İstemiyorum sizi de babanızı da. Umarım ölür ve de cehenneme gider. Nefret ediyorum ondan.!"

İlerlemek için arkamı döndüğümde Güney kolumdan tuttu.

" Bak kardeş dedik saygı duyduk ama benim canımı sıkma!"

Uraz anında Güney'in elinden kolumu kurtardı ve Güney'i var gücüyle itti.

" ONA SAKIN DOKUNMA TAMAM MI?"

Sinirlenmişti.

" Uraz tamam , gidelim lütfen."

Bana döndü , eli kolumu buldu.

" Acıdı mı?" dedi Güney'in sıktığı yeri okşarken.

" Yok , acımadı. Hadi gidelim burdan lütfen."

" Tamam sevgilim." Uraz ellerini ellerime kenetledi ve mahallede yürümeye başladık.

" ÖLÜYO LAN!" diye bağırdı Güney arkamdan.