O BİR ZORBA

17.BÖLÜM : BİZDEN OLMAZ😢

Urazdan

" Akşam akşam sevgilimin evinin kapısında ne işin var Kaan?"

" Sevgili mi? Senin abisi olduğunu sanmıştım ben."

Güldü. Birazdan son gülüşü olacaktı.

" Ne kadar komiksin sen öyle (!)"
" Vardır öyle huylarım."

Sinirle ellerim yakasını tuttu.

" Ne işin var lan burda?"

" Sakin ol şampiyon. Sadece Leylayı görmek istedim o kadar."

" Sebep?"
" Belki yardıma ihtiyacı vardır falan filan?"

Sinirle yumruk olmuş elimi yüzüne geçirdim.

" Sana ne ihtiyacı olacak lan benim sevgilimin?"

" Sevgilinin de sevgili olduğunuzdan haberi var mı acaba?"

" Aynı evde olduğumuza göre?" dedim küstahça sırıtarak.

" Benim kızımdan uzak dur Kaan Kara. Birdaha demeyeceğim!" dedim üstüne bastırarak.

" Ama sen benim kızımdan uzak durmamıştın Uraz Korkmaz , öyle değil mi?"

" Yaren senin kızın değildi. Başından beri benimle ilgileniyordu ve bende bunu kullandım. Olayın seninle ilgisi yok."

" Ama onu sevdiğimi biliyordun!" diye haykırdı.

" Bilmiyordum " dedim.

Doğru söylemiştim.
Haberim yoktu.

Olsa yapmazdım.
Düşman da olsak delikanlılığa sığmazdı bu.

" Sana inanamıyorum."
" İnan diyen yok. Sadece bilmiyordum bu kadar."

Leylayı sadece benden intikam almak için istiyordu.

" Leyla Yaren gibi değil. Bizim hislerimiz karşılıklı ve gerçek. Bu yüzden eğer ona ufacık bir yanlışın olursa seni öldürürüm " dedim.

" Kızın yakında benim olacak " dedi gülerek.

" Siktir git Kaan" dedim ve tuttuğum yakasını hışımla bırakarak Kaan'ı fırlattım.

" Leyla'ya selam söyle" dedi.

" Bak hala konuşuyor " tam üstüne yeniden atlayacaktım ki Leyla'nın sesini duydum.

" Uraz yapma , yeter."

Hesabımı okulda hallederdim.

" Tamam bebeğim sakin ol." Kaan görsün diye abartarak Leyla'nın yanına gittim ve yanağına derin bir öpücük kondurdum.

" Hadi eve girelim sevgilim."

Leyla tiksintiyle bana baktı.

" Senden nefret ediyorum.!" Koşarak eve girdi.

Ve Kaan Leylayı duymuştu.

Sırıtarak " ilişkinize hayran kaldım doğrusu" dedi.

" Oğlum yürü git , siktirtme belanı bana."

Leyla'nın elimden çekeceği vardı.

Hızla kapıyı kapadım ve içeri girdim. Tam onun odasına gidecektim ki kapı geri çaldı.

Yine Kaan olduğunu düşündüğüm için kapıyı bir hışımla " Ne var amına koyduğumun bebesi?" diye açtım. Lakin karşımdaki Domino's pizza çalışanıyla kalakalmıştım.

" Kusura bakmayın. Zor bir gün yaşıyorum ve de çok acıktım." diyerek hemen hesabı ödedim ve pizzaları alıp kapıyı kapattım.

" Leyla , hadi gel pizzalar geldi."

" Yemeyeceğim ben" diye bağırdı.

" Beni oraya getirtme bak. Adam gibi gel otur şuraya."

Ses gelmedi.

İlla o kapıya gidilecek yani.

Kapının önüne geldim. Kilitliydi.

" Aç şu kapıyı!" Ses gelmedi. " Alooo"

Birden bire ne oldu ki buna.

" Lan noldu birden? Her şey iyiydi."

Yine ses gelmedi.

" Annesinin kızı şu kapıyı açıyor musun , kırıyor muyum?"

Daha fazla bu sessizliğe dayanamayarak kapıyı kırdım.

Eş zamanlı olarak Leyladan da bir çığlık yükselmişti.

" URAAAZ!" dedi. " Şunu yapmayı kes artık!"

" Yine ne yaptım lan?"
" Ne yapmadın ki? Her aklına estiğinde beni öpemezsin anla artık! Ben senin malın değilim , sevgilin de değilim. Bunu neden anlamıyorsun bir türlü?"

" Bak güzelim. Sen ben ne istersem o olursun. Ve ben senin sevgilim olmanı istiyorum tamam mı? Bu kadar basit."

" Peki ya benim isteklerim ne olacak? Belki de ben başka birinin zaten sevgilisiyimdir."

" Öyle olsaydı seni öpmeme izin vermezdin."

" İzin istemiyorsun ki! Canın istiyor ve sen de öpüyorsun. Bana sormuyorsun. Ve evet güçsüzlükse güçsüzlük ama sana direnip karşı koyamıyorum. Sana gücüm yetmiyor.!"

" Gerçekten başkası mı var?"
" Konumuz bu değil."
" Konumuz tam olarak bu Leyla. Bana doğruyu söyle , başkasını mı seviyorsun?"
" Uraz.." dedi yalvarır gibi.

Hızlıca geri çekildim.

Ben anlayacağımı anlamıştım.

" Tamam , istediğin gibi olsun."
" Ne?"
" Evime dönüyorum.Bundan sonra sana ne elim değer ne gözüm. Kimse de seni rahatsız etmez."

" Uraz.." dedi yine sol gözünden bir damla yaş düşerken.

" Ben senden gerçekten hoşlanıyorum Leyla.." dedim kendimden bile beklenmeyen bir oyunculukla.

" Uraz.. biz olamayız." dedi çaresiz bir ses tonuyla.

" Anladım" dedim zoraki bir kabullenişle.

Kırdığım kapıdan geri çıktım.

Salondan telefonum ve motorun anahtarını alarak evden çıktım.

Her şey tamamdı. Şimdi yapmam gereken tek şey tahtıma oturup , Leyla'nın ayaklarıma gelmesini beklemekti.