31.BÖLÜM: HATAMI DANSA KALDIRDIM🎉

2.6K 74 137
                                    

" İmdaaat!" Kafama geçirilen çuval ile birden havalandım.

Cidden kaçırılıyor olamazdım değil mi?!

Daha sonra sanırım beni kaçıran kişi arabaya bindirdi.

Başımdaki çuvalı çıkartmayayım diye ellerimi tutuyordu birde.

" Lütfen bırak beni!" Sesim çuvaldan dolayı boğuk çıkıyordu.

Araba hareket etmeye başladı.

Radyodan Cendere fon müziği geliyordu.

Allah'ım beni ne çeşit bir manyak kaçırmıştı böyle?

Araba bir süre sonra durdu.

Ne yapacaklar bana , neden durduk?

Aklıma türlü türlü senaryolar gelirken ağlamama ramak kalmıştı.

Beni arabadan indirenin kolları hâlâ iki elimi de sımsıkı tutuyordu.

" Ne yapacaksınız bana! Bırakın beni ya!! İMDAAAAAAAAAAAT"

Kendimi çekmeye çalışsam da işe yaramıyordu.

Bir süre yürüdükten sonra durduk.

Ellerimi bıraktı.

Nereye gitmişti ki şimdi?

Hızlıca kafamdaki çuvalı çıkardım.

Nerede olduğumu görmek için etrafıma baktığımda bir okyanusun içinde olmaya bile hazırdım ama karşıda sahne , sahnede Uraz'ın olduğu bir manzarayı asla beklemiyordum.

Bana gülerek baktı.

Elinde gitarı vardı.

Etrafa baktığımda bastığım yerlerde gül yaprakları olduğunu fark ettim.

" Aşk dediğin belki de budur,
Hep acıtır , arkandan vurur.."

Uraz'ın dudaklarından dökülen melodik sözleri duyunca kalakaldım.

Uraz bana şarkı mı söylüyordu yoksa ben rüya mı görüyordum?

" Belki de bu son sefer olur,
Kalbim durur, dertler son bulur."

" Sanma üç günlük bu hislerim , ben burda her gün seni beklerim."

" Gel beni kendinden mahrum etme n'olur!
Bu hayat sen yoksan , zehrolur."

" Duy beni duy n'olur , dön bana dön n'olur. Aşk dediğin elbet bir yol bulur."

Uraz nakaratı bir daha söylerken ben sadece ikimizi düşünüyordum.

Aşk dediğim Urazdı. Uraz dediğim acıydı , üzüntüydü , hayal kırıklığıydı. Ama mutluluktu da , yaşama sevinciydi..

Bu hayat Uraz yoksa zehir oluyordu bana. Uraz varken de zehirdi ama kendi zehirinin panzehiri yine kendisiydi.

Aşk dediğin elbet bir yol bulur muydu?

Her aşık bir gün kavuşur muydu?

İki kalp birbiri için atınca ruhlar birbirini hep bulur muydu?

" Aşk dediğin böyle son bulur , kalbin durur , sevdiğin el olur."

" Belki de yarın unutulur. Aşk dediğin bir masal olur."

" Sen yokken de atıyorsa kalbim! Atmasın öyle dursun isterim."

" Gel beni kendinden mahrum etme n'olur bu hayat sen yoksan zehrolur. Duy beni duy n'olur dön bana dön n'olur aşk dediğin elbet bir yol bulur!"

O BİR ZORBAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin