O BİR ZORBA

39. BÖLÜM : ÖZGÜRLÜK SENSİN🐊

Urazdan

Gördüğüm manzara karşısında değişik hissetmiştim.

İmrenmiş olabilir miydim?

İstedikleri yerde, istedikleri durumda istedikleri gibi hiçbir yasak hiçbir sınır olmadan birbirlerine dokunabiliyorlardı.

Düşündüm.

Leyla ve ben..

Düşünmek bile ateşimi çıkartmıştı.

Evli olmak özgür olmak demekti öyleyse.

Eğer Leyla karım olursa işte o zaman istediğim her şeyi yapabilirdim hem de her şeyi..

Bakışlarımı ona çevirdiğimde bakışlarım aralanmış dudaklarına kaydı.

Öpülesi dudaklarına...

" Ne evliliği?" dedi şaşkın şaşkın.

Evet evlilik. Odaklan Uraz odaklan!

Bakışlarımı dudaklarından çekmeye çalıştım ama çekim öyle fazlaydı ki!

Beynim durmuştu ve aklımdan geçen tek şey onu orada öpmekti.

Annesi ve babamın önünde.

Leyla bana bakarken ben onun dudaklarıyla ilgileniyordum.

Derin bir nefes alarak gözlerimi kapattım ve başımı yukarı kaldırdım.

Gözlerimi geri açtığımda bakışlarım artık gözlerindeydi.

" Duydun." dedim hızlıca. Aklımda başka planlar vardı bu konuyu uzatmak istemedim.

" Uraz daha 17 yaşında olduğumuzun farkında mısın?"

" Bu evlenmeye engel değil!"

" Daha reşit bile değilsin gerizekalı!"

" Bak kızım benimle düzgün konuş yoksa -"

" İkiniz de kesin şunu!" Babamın sesiyle susmak zorunda kalmıştım.

" Oooo kendinize gelmişsiniz siz de. Biraz bölmüş olduk ama?" dedi Leyla alayla.

Babam anın içine ettiğimizden ötürü sinirli gibiydi.

" Gelinim ve oğlum olmasanız şuan ikinizi de öldürebilirdim."

" Abartma baba. Biz gidince kaldığınız yerden devam edersiniz."

Sinem abla utanmış bir ifadeyle kafasını yorganın altına soktu.

Hadi ama! Kocaman bir kadınsın sen.

Leyla annesinin yanına ilerledi.

" İyi misin?"
" Evet."
" Geçmiş olsun."
" Sağ ol."
" Özür dilerim."
" Senin suçun değildi."
" Her şey benim suçum."

Hayır demedi. Başka bir şey de demedi.

Sustu.

Gerçekten böyle düşünüyor olamazdı değil mi?

Leyla annesi aksini söylesin diye bekledi belki de bilmiyorum ama bir süre bekledi.

Sessizlik ikisinin arasında artık aşılamayacak mesafeler oluşturduğunda ise " senin can sağ olsun." diyerek odadan dışarı çıktı.

İçimde bir şeyler kırıldığını hissettim.

Kırılan şey Leyla'nın kalbiydi ve o kırıklar şimdi de benim kalbime batıyordu.