54.BÖLÜM : GERÇEKLER 😯

255 16 45
                                    

Anne..

Hiçbir zaman gerçek bir anne kız olmadık.

Bana bir gün olsun kızım demedin.

Beni daha 16 yaşımda tek başına bir evde bırakarak terk ettin.

Evlendin. Kocan beni istemediği hâlde beni değil kocanı seçtin.

Aşık olmuş dedim. Öyle avuttum kendimi.

Sonra ben de aşık oldum anne.

Ve fark ettim ki aşk insanı kötü yapmaz , aşk insanı güzelleştirir.

Aşk bencildir ama aşık bir insanda çocuk masumiyeti vardır.

Aşık olunca her şey toz pembe görünür insana.

En sevmediğin bile güzel gelir.

Ama sen bana hiç gelmedin anne.

Şimdi bir arabadayız.

Levent Amca senin için o kadar endişeli ki!

Arada bir de " çocuğum" diyor.

Bir bebeğiniz olacaktı değil mi?

Onu benden daha mı çok seveceksin anne?

Benim neyim eksikti?

Anne beni neden sevmedin?

Uraz arabayı sürüyor , ben yanında oturuyordum ve arkada da Levent Amca ile annem vardı.

Hastaneye vardığımızda Levent Amca annemi kucağına aldığı gibi bağırmaya başlamıştı.

Sedyeye yatırılan annem doktorlar tarafından götürülürken benim tek yaptığım öylece durup izlemekti.

Burda ne işim vardı?

Ben kaçırıldığımda üzülmek ya da benim için endişelenmek yerine zevke gelip çocuk yapan annemin neden yanına gelmiştim ki?

O beni umursamazken ve bunu her hareketiyle belli ederken benim yaptığım bu yüzsüzlük de neyin nesiydi.

Uraz babasına destek olabilirdi ama ben burda bir saniye bile duramazdım.

Uraz'a eve gittiğime dair bir mesaj attıktan sonra dolmuşa binerek eve gittim.

İçeri girdiğimde Nisa ve Güney de evdeydi.

" Fıstık? Gelmeyeceğim demiştin."

" Planlar biraz değişti."

" Ne gibi?"

" Annem merdivenden düşmüş , eve gittiğimizde baygındı. Hastanedeler şimdi."

" Durumu nasıl?"

" Bilmiyorum ve merak da etmiyorum abi. Sen de boşver."

Güney kollarını açarak bana sıkıca sarıldı.

" Korkma annene bir şey olmayacak. Umrumda değil desen de onu önemsediğini görebiliyorum gözlerinde. Anneler ne yaparsa yapsın çocukları onları hep sever. Onlardan vazgeçemezler."

Güney'in kolları arasındayken bir hıçkırık dudaklarımın arasından firar etti.

" Ağla güzelim benim. İçinde kalmasın."

Güney'in kollarında kaç dakika ağladım bilmiyorum ama sakinleştiğimizde hiçbir şey demeden odama çıktım.

Telefonumu elime aldığımda Uraz ona attığım mesajı görmüş ve cevap yazmıştı.

O BİR ZORBAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin